One Hundred and Sixty Years

٣٧۵ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻳﮏ ﭘﺲ ﮔﺮﺩﻧﻰ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ، ﻭ ﺑﻌﺪ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﺨ ﺖ ﺍﻭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﺭﻯ ﺫﻣّﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ . ﺭﺍﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺣﻀﻮﺭ ﻳﺎﺑﻨﺪ . (Tritton 1970 : 227) ﺍﻣّﺎ ﺟﻮّ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﻠﺤﺪﺍﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺗﻤﺪّﻥ ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﻫﺎﻯ ﺩﻫﻢ ﻭ ﻳﺎﺯﺩﻫﻢ ﻣﻴﻼﺩﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﭼﻬﺮﻩ ﮔﺸﻮﺩ ﻣﺮﻫﻮﻥ ﺁﻥ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺼّﺒﺎﺕ ﻓﺮﺳﺎﻳﻨﺪﻩ ﻗﺮﺍﺭ . ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺍﺳﻼﻣﻰ، ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻟﺲ ﺍﺳﭙﺎﻧﻴﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﭼﻴﻦ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺑﻮﺩﺍﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻰ ﺩﻳﻨﺎﻥ، ﺑﺎ ﺁﺷﺘﻰ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩ ﻣﻰ ﻧﺪ، ﻋﺒﺎﺩﺗﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﻧﺒﻮﺩ ﺫﻣّﻰ . ﻫﺎ ﺣﺘّﻰ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺑﻠﻨﺪ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﻰ ﺗﻌﺼّﺐ ﻭ ﭘﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ . ﺁﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﮑﻮﻓﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻋﻠﻢ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﭼﻬﺮﮤ ﺭﺍﺳﺘﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧ ﻤﻮﺩﺍﺭ ﺳﺎﺧﺖ . ﺁﻥ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﺎ ﻓﺘﻮﺍﻫﺎﻯ ﻧﻔﺎﻕ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰ ﺁﻳﺎﺕ ﻋﻈﺎﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﺗﺎﻥ ﮔﺬﺷﺖ، ﻳﺎ ﮐﺎﺭ ﭼﻨﺪ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺳﻼﻥ ﭼﭽﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺳﻴﺼﺪ ﮐﻮﺩﮎ ﻫﻢ ﺷﻬﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﻭﮔﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺭﺍ ﺑﻤﺐ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﺒﺐ ﻣﺮﮒ ﻓﺎﺟ ﻌﻪ ﺑﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ . ﻳﺎ ﺁﻥ ﻋﺮﺍﻗﻰ ﺳﻨﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﺐ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﻠّﮥ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﺮﮔﺒﺎﺭﺗﺮ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﻯ ﻭﺍﻧﺖ، ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺗﻴﺮﻩ ﺑﺨﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺭﻡ . ﻭﻗﺘﻰ ﻋﺪﮤ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﻭﺭﺵ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻤﺐ ﺭﺍ ﻣ ﻨﻔﺠﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺸﺘﺎﺑﺪ ﺍ . ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻏﻴﺮﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﮐﺸﺖ ﻭ ﺻﺪﻫﺎ ﻋﻀﻮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﺷﻮﻫﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻧﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﺎﻥ ﺁﻭﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺎﺗﻤﺰﺩﻩ ﺳﺎﺧﺖ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﻫﻤﮕﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺳﻼﻡ . ﺑﺎ ﺣﺎﻓﻆ ﻫﻢ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻫﻔﺘﺼﺪ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ : ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻓﻆ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﺍﻯ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﭘﺲ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﺩﺍﺋﻰ