One Hundred and Sixty Years

٣٨٠ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﻳﺎﻓﺖ . ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﻤﻼﺕ ﺳﻬﻤﮕﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺳﻴﻞ ﺁﺳﺎ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺳﻮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﺩﺍﺷﺖ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﭼﺎﻟﺶ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﮐﻮﺗﺎﻩ .ﻣﺪ ﺧﻮﺩ ﺁ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺷﺎﻫﺪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺗﺼﺎﺩﻣﺎﺕ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻫﺎﻳﻰ ﺑﻴﻦ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺑﺎ ﻧﻬﻀﺖ ﺩﻳﻨﻰ ﺟﺪﻳﺪﺗﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺣﻮﺯﮤ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺟﻐﺮﺍﻓﻴﺎﺋﻰ ﺧﺎﻭﺭ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺯﺟﺮ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺍﻭّﻟﻴﻪ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺧﺎﺧﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ، ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﻣﺆﺑﺪﺍﻥ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ﺑﺎ ﭘﻴ ﺮﻭﺍﻥ ﻣﺴﻴﺢ ﻭ ﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺰﺩﮎ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ، ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻟﻴﮥ ﻫﺎﻯ ﺍﻭّ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎ ﻗﺒﺎﻳﻞ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻫﺎﻯ ﻟﺸﮑﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﮔﺸﺎﺋﻰ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﻡ ﺟﻬﺎﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻫﺎﻯ ﺻﺪ ﺳﺎﻟﮥ ﺻﻠﻴﺒﻰ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩ . ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻫ ﺮ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﻧﻬﻀﺖ ﻫﺎﻯ ﻧﻮﺟﻮ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻭ ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺳﺨﺖ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺣﺎﮐﻢ ﺳﻨّﺘﻰ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻰ . ﺷﻮﺩ ﻧﺰﺍﻉ ﮐﺎﺗﻮﻟﻴﮏ ﻫﺎ ﻭ ﭘﺮﻭﺗﺴﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﺷﻴﻌﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﻨّﻰ ﻫﺎ ﺩﻭ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺭﮔﻴﺮﻯ . ﻫﺎﺳﺖ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺩﻳﺪﻳﻢ، ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺗﻮﻟّﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻼﺕ ﺳﺨﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺼﺎﺩﻡ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ . ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﻌﺪﻯ، ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ، ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺖ . ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺗّﻬﺎﻡ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺭﻭ ﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻧﺎﻣﻌﻘﻮﻝ ﻭ ﻏﻴﺮﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺭﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺣﺎﻓﻈﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺩﺭﻭﻏﻴﻨﻰ