One Hundred and Sixty Years

٣٨٢ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﮑﻮﻻﺭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ . ١٨٦ ﺍﺯ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻳﮏ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪﻥ ﻣﺸﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺍﺭ ﮔﺰﻳﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ . ﺩﮐﺘﺮ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻴﺨﺘﮕﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻳ ﮑﻰ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺩﺭ ﺭﺷﺘﮥ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻭ ﺧﺎﻭﺭ ﻣﻴﺎﻧﻪ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺑﻪ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﻰ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻔﻴﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ . ﺷﺪ ﺩﺭ ﺑﺤﺒﻮﺣﮥ ﺗﺠﺎﻭﺯﺍﺕ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ، ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﮑﺎﻳﺘﻰ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺮﺩ . ﻃﺒﻌﴼ ﺍﺯ ﺳﻔﻴﺮ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﻤﻰ ﺭﻓﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺭﻓﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﮐﺎﻣﻞ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻯ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﺴﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﻭﻯ ﺩﺭ ﺟ ﻠﺴﮥ ﮐﻤﻴﺴﻴﻮﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ۱۲ ﻓﻮﺭﻳﻪ ۱۹۸۰ ]۲۳ ﺑﻬﻤﻦ ۱۳۵۸ [ ، ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺷﮑﺎﻳﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ، ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﻀﻰ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺕ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮔﺮﺍﻥ ﺳﺎﻭﺍﮎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ) Martin 1984: 41 .( ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﮔ ﺎﻥ ﮔﻴﺮﻯ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭘﺎﺩﺭﻣﻴﺎﻧﻰ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﮔﺮﻭﮔﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﺋﻰ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ، ﺩﮐﺘﺮ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۸۲ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﮔﺮﻓﺖ . ﻭﻯ ﺳﻔﺮﻯ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺩﺭ ﻭﺿﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺩﺭ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺑﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺯﺟﺮ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ » ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻓﺎﺷﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍ « ﺩﺍﻧﺴﺖ . ﺩﮐﺘﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻴﺶ ﻧﮕﺎﺷﺖ : ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﻭ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎ، ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﺍﺯ 186 ﺍ ﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺣﺘّﻰ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻰ ﺩﻳﻨﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺗﺎ ﺣﺪّ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﭘﺎﻯ ﺑﻨﺪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺷﻴﻌﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺣﺘّﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ .