One Hundred and Sixty Years

٣٨٣ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺭﮊﻳﻢ ﻭ ﭼﻪ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻯ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮﺩﻩ، ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ... ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ، ﺭﮊﻳﻢ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﮊﻳﻢ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ۱۹۵۵-۵۶ ، ﺑﻄﻮﺭ ﻓﺰﺍﻳﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻯ ﭘﻴﺸﺮﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺭﺍ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﺎﻭﻳﺰ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﺩﺳﺘﺠﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ... ﺩﻫﺪ ﻣﻰ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺯ ﺷﺎﻩ ﻗﺴﻰ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ . ١٨٧ ) Martin 1984: 57-8 ( ﺷﺎﻳﺪ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺭﺍ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﻓﺮﻫﻴﺨﺘﮕﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻓﺎﻉ ﺍ ﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻌﺪﻭﺩ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻧﻰ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺯﺣﻤﺖ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪ، ﺳﻮﺍﻯ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ . ﺍﻧﺪ ﻣﺜﺎﻝ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﮐﻠﻴﺪ ﭘﺮﺳﺶ ﺯﻳﺮ ﺍﺳﺖ : ﺟﻨﺒﺶ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﭘﺎﺋﻰ » ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ « ﺩﺭ ﺗﻀﺎﺩ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺭﮊﻳﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻧﮕﻰ ﺍﺯ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﻭ ﮐﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ ﺁﻏﺎﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪ . ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻫﺎ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺘﻴﻨﮓ ﻫﺎﻯ ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺧﺮﻭﺵ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻇﻠﻢ ﻓﺎﺣﺶ ﺭﮊﻳﻢ ﺑﻪ ﻳﮏ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﻳﻨﻰ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ، ﺑﺎ ﺑﺎﻻ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻥ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﺘّﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﺠﺎﻭﺯﺍﺕ ﺷﺮﮐﺖ ﺟﺴﺘﻨﺪ؟ ﭼﺮﺍ ﺣﺰﺏ ﺗﻮﺩﮤ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻣﺸﻴﺮ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺗﻰ ﺍﺵ ﺣﺘﻰ ﻳﮏ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮﺑﻰ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﻳﺪﺵ ﻳﮏ ﺧﻂ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﻧﻴﺎﻣﺪ؟ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﺸﮑﻞ ﻧﻴﺴﺖ . ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﺳﺎﻥ ﻭ ﻋﺎﺩﻯ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﻬﻮﺍﺭﻩ ﺗﺎ ﮔﻮﺭ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻓﺮﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮐ. ﺷﺪ ﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺣﺘّﻰ ﻫﻤﺒﺎﺯﻯ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻧﺠﺲ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺯﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻋﻮﺍﻯ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻣﻰ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ﻧﺎﺳﺰﺍﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻧﺜﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺣﺘّﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ . ﺍﻳﻦ 187 ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ The Nation ۲۷ ﻓﻮﺭﻳﻪ ۱۹۸۲ .