One Hundred and Sixty Years

٣٨٧ ﻓﺼﻞ ﺍﻭّﻝ ﺑﻬﺎﺋﻰ : ﺁﺯﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺁﺧﺮ ﺭﮊﻳﻢ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺑﺤﺒﻮﺣﮥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺭﮊﻳﻢ ﺷﺎﻩ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﻋﻤﺮ ﺧ ﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﻫﺠﻮﻡ ﻫﺎ ﻭ ﺗﺠﺎﻭﺯﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ . ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﻤﻼﺕ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﻃﺌﮥ ﻣﻼّﻳﺎﻥ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﺍﻟﮕﻮﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ، ﺑﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﺩﺳﺘﻴﺎﺭﻯ ﺳﺎﻭﺍﮎ ﻭ ﺍﺭﺗﺶ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻓﺎﺭﺱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ . ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ، ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺣﺴّﺎﺳﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﺗﺤ ﻮّﻝ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻰ ﺷﺪ، ﺣﻤﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻣﺮﻯ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻗﺘﻞ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺭﺿﺎ ﮐﺮﻣﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻭ ﻗﺮﻳﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻏﺎﺭﺕ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺁﻣﺪﻧﺪ . ﺩﺍﻣﻨﮥ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﺠ ﺎ ﮐﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﻟﺴﻠﻄﺎﻥ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺗﻠﮕﺮﺍﻓﻰ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﺎﺑﻰ ﻧﻴﺴﺖ . ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻮﺝ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ . ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﺁﺗﺶ ﺑﻴﺎﺭﺍﻥ ﻣﻌﺮﮐﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ، ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ، ﻣﺘّ ﻬﻢ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺑﻬﺎ ﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺑﻮﺩ . ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺍﺗّﻬﺎﻡ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻬﻢّ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﺸﻰ ﺑﻮﺩ . ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﺯ ﺳﻠﺴﻠﮥ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﻪ ﺳﻠﺴﻠﮥ ﭘﻬﻠﻮﻯ، ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﮐﺸﻮﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﺸﻰ ﻭﺳﻴﻌﻰ، ﺑﺎ ﻋﻼﻣﺖ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﺍﺯ ﻫﻮﻳّﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ، ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ . ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺑﺎ ﻗﺘﻞ ﺍﻳﻤﺒﺮﻯ ﮐﻨﺴﻮﻝ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﺍﻋﻼﻡ ﺣﮑﻮﻣﺖ