One Hundred and Sixty Years

۴٠٧ ﺁﺭﺍء ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻨﺎﻡ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﻫﺎ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ﻃﺒﻌﴼ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺗﻌﺎﺩﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻨﺪﺭﻭﻫﺎ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﻃﻴﻮﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﺍﻣﺎ ﮔﺮﻭﮔﺎﻥ ﮔﻴﺮﻯ ﺩﻳﭙﻠﻤﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ، ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻣﺠﻠﺲ ﮐﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺗﻨﺪﺭﻭ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﮐﺜﺮ ﮐﺮﺳﻰ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻋﻤﻴﻖ ﺑﻨﻰ ﺻﺪﺭ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺡ ﺗﻨﺪﺭﻭ ﻃﺒﻌﴼ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺍﻣﮑﺎﻧﻰ ﺑ ﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ، ﺣﺘّﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻭﻯ . ﺩﺍﺩ ﻧﻤﻰ ﺑﻨﻰ ﺻﺪﺭ، ﮐﻪ ﻋﻀﻮ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩ، ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﮐﺎﺭﺍﻥ، ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮﺵ ﺭﺟﺎﺋﻰ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﻤﮕﺎﻡ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺗﻴﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﻋﻀﺎء ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺟﺎﻣﻌ ﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﻭ ﻭﻳﺮﺍﻧﻰ ﺍﻣﺎﮐﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺮﻋﺖ ﻳﺎﻓﺖ . ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺘّﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺷﮑﺎﻳﺎﺗﺸﺎﻥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﺪ، ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﺧﻮﺩ، ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ، ﺑﺨﺸﻰ ﺍﺯ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﺪﻭﻗﻰ ﺩﺷﻤﻦ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﮤ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺝ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺩّ ﻋﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﮐﻤﻴﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺗﺤﻮﻳﻞ . ﺩﻫﻨﺪ ١٩٩ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻟﻮﻣﻮﻧﺪ ﭼﺎﭖ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺝ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﻧﻮﺷﺖ : ﺩﺭﺝ ﭼﻨﻴﻦ ﻣ ﻄﻠﺐ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺁﻣﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﻣﻬﻤّﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﻭﺧﻴﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ٢٠٠ ﻫﻢ ﺯﻣﺎﻥ، ﺣﺴﻦ ﺣﺒﻴﺒﻰ ﻭﺯﻳﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺿﻊ ﻭﺧﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮔﻔﺖ :» ﺍﺳﻼﻡ ﺩﻳﻦ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺍﺳﺖ ... ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺩﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻳﮏ ﻣﮑﺘﺐ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ « ﻭ ﺑﻨﻰ ﺻﺪﺭ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﺍﻥ، ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ : ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﻳﺸﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﺦ ﺑﺰﻧﻨﺪ ، ﻭ ﭼﻪ 199 ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ، ۳۱ ﺧﺮﺩﺍﺩ ۱۳۵۹ ] ۲۱ ﮊﻭﺋﻦ ۱۹۸۰ [ 200 ﻟﻮﻣﻮﻧﺪ ۲۴ ﮊﻭﺋﻦ ۱۹۸۰