One Hundred and Sixty Years

۴٣٩ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﮔﺮﻣﺎﻯ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺟﻨﺎﺯﮤ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺩﺳﺖ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﺎﻧﺪ ﺭﻭ . ﺯﻫﺎﻯ ﻣﺘﻮﺍﻟﻰ ﭘﺪﺭ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﻭﺍﻧﺘﻰ ﺑﺎ ﻳﺦ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﻰ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﺟﻮﺍﺯ ﺩﻓﻦ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭﻟﻰ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﻰ . ﺷﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺷﺪ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﻯ ﺭﻫﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ . ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺤﺮ ﻣﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺻﺤﺮﺍﻫﺎﻯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺩﻓﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺎ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺷﻬﺮ ﺳﺮ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻗﻄﻌﻪ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﺭﺍﻩ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﮐﻔﺮ ﺁﺑﺎﺩ ﻳﺎ ﻟﻌﻨﺖ ﺁﺑﺎﺩ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺠﺎﻫﺪﻳﻦ ﺗﺨﺼﻴﺺ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﻓﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺗﻴﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﭘﻨﺞ ﺯﺍﺭﻉ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ۱۳۶۱ ] ۱۹۸۱ [ ﺑﺎ ﺗﻮﻃﺌﮥ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﺮﻳﮑﺎﺕ ﺷﻴﺦ ﺭﺿﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﺳﻌﺎﺩﺗﻰ، ﺩﺭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﻰ ﻗﺮﻳﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻔﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻧﺪ . ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍ ﺯ ﻣﺰﺍﺭﻉ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﻮﺍﺭﻯ ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﺮﺧﻰ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﮔﺸﺘﻨﺪ . ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻋﺰﺕ : ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻔﻴﻔﻰ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯ ، ﺑﻬﻤﻦ ﻋﻔﻴﻔﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﮐﻮﭼﮏ ﺍﻭ، ) ﻫﺮ ﺩﻭ ﺳﺎﮐﻦ ﺍﻓﻮﺱ ﺩﻫﻰ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ( ، ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ ﺛﺎﺑﺖ ﺭﺍﺳﺦ ﺍﺯ ) ﭼﮕﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﮔﻰ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ( ، ﻋﻄﺎءﺍﻟﻠﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻓﺮﻳﺪﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ ۷ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺿﻮﺍﻧﻰ ﺳﺎﮐﻦ ﻓﺮﻳﺪﻥ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﺑﺰﺭﮒ . ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺎﻩ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺗﺤﺖ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺴﻤﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﮔﺎﻩ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﮒ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﻼﻡ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻮﻝ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺁﺏ ﻣﻰ . ﺷﻮﻧﺪ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﻫﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ . ﻫﺪﻑ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺴﺖ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ . ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻮﺛﺮ ﻧﻴﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ، ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﮐﺘﻤﺎﻥ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺪﻧﺪ . ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ۱۱ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ۱۹۸۱ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ