One Hundred and Sixty Years

۴۴٠ ﺳﻠﻮﻝ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ، ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭘﺎﺭﭼﮥ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﻁ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺪﻭﻧﺪ . ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﻪ ﭘﺎﻫﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻫﻤﮕﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﮔﺒﺎﺭ ﻣﺴﻠﺴﻞ ﺑﺴﺘﻨﺪ . ﺭﻭﺯ ﺑﻌ ﺪ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﻋﺰﺕ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻔﻴﻔﻰ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﺪ . ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﻗﺼﺪ ﻓﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺮﺍﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻠﻰ ﻳﮏ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﻦ ﻫﻤﮕﻰ ﺣﻔﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺟ. ﺴﺎﺩ ﺁﻥ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﮐﻴﺴﻪ ء ﭘﻼﺳﺘﻴﮑﻰ ﺳﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﺎﻧﺸﺎﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ﺣﺘّﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ . ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﺗﺬﮐﺮ ﻭ ﻳﺎﺩﺑﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﺪ . ) Baha’i World 1983-1986: 284 ( ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺩﻭّﻣﻴﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ٢٢٥ ﻣﺤﻔ ﻞ ﻣﻠّﻰ ﺩﻭّﻡ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﺤﺮﺍﻧﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ . ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﻋﻀﺎء، ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻋﻀﺎء ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺷﺪﮤ ﺍﻭﻝ، ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ . ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴ ﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪﺷﺎﻥ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺁﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺧﻄﺮ ﻭ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﻫﺴﺖ . ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺷﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻇﻠﻢ ﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺭﻓﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﺑﻪ ﺻ ﻮﺭﺕ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﮐﺸﻮﺭﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻟﻮﺍﻳﺢ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺭﺳﻤﻰ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ، ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺍﺣﻘﺎﻕ ﺣﻖ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ . ﮔﺮﻓﺖ ﺍﻣﺎ ﺣﺴّﺎﺱ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭﻇﺎﻳﻔﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﻳﺠﺎﺏ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﮥ 225 ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪﻯ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﻴﺘﻰ ﻭﺣﻴﺪ ﻗﺪﻳﻤﻰ ) ( ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺷﻬﺎﺩﺗﻨﺎﻣﮥ ﺧﺎﻧﻢ ﻓﺮﻳﺪﻩ ﺻﻤﻴﻤﻰ، ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺻﻤﻴﻤﻰ ﻣﻨﺸﻰ ﺁﻥ ﻣﺤﻔﻞ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ .