One Hundred and Sixty Years

۴۴۶ ۳۰ ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ۱۹۸۱ ﻭ ۱ ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ ۱۹۸۲ ﺩﺭﺝ ﮐﺮﺩ . ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻫ ﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺁﻳﺖ. ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻮﺳﻮﻯ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﺪﻳﺪ ﻗﻮﻩ ﻗﻀﺎﺋﻴﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ۱۳ ﺩﻯ ۱۳۶۰ ] ۳ ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ ۱۹۸۲ [ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﻰ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻭ ﺧﺎﺭﺟﻰ، ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﮐﻴﺪﴽ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺯ ﮐﻮﺷﺶ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻗﮥ ﺿﺎﻟﮥ ﺻﻬﻴ ﻮﻧﻴﺴﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺪﻧﺎﻡ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ . ٢٢٩ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ، ﻭﻗﺘﻰ ﻭﺭﻗﮥ ﺗﺪﻓﻴﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺑﻬﺪﺍﺭﻯ ﺍﻭﻳﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ، ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﺣﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻫﺸﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ » ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﺭﺟﻰ « ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻩ . ﺍﻧﺪ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﺮﻧﺎ ) ( ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻫﺎ ﻫﻴﭻ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻭ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ٢٣٠ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﮐﺸﻒ ﻣﺤﻞ ﺩﻓﻦ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﮐﻔﺮ ﺁﺑﺎﺩ ﺷﺪﻧﺪ . ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ ﺭﺍﻣﻨﺎ ﻣﺤﻤﻮﺩﻯ، ﺩﺧﺘﺮ ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻭ ﮊﻳﻨﻮﺱ ﻣﺤﻤﻮﺩﻯ ) ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺗﻴﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ( ،» ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﻓﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻭﻝ ﺑﻬﺎﻯ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ « ) Baha’i Question 2005: 79 (. ﺑﺎ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺗﻴﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺩﻭﻡ، ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻰ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩ . 229 ﻟﻮﻣﻮﻧﺪ ﭼﺎﭖ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ، ﺷﻤﺎﺭﮤ ﻣﻮﺭﺥ ۸ ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ ۱۹۸۲ ، ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ » ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻫﺸﺖ ﺭﻫﺒﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ] Téhéran dément l’éxécution de huit responsables Bahá’is [ « . 230 ﻟﻮﻣﻮﻧﺪ ﭼﺎﭖ ﭘﺎﺭﻳﺲ، ۹ ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ ۱۹۸۲ » ﺗﻬﺮﺍﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﮑﺎﺭ – ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻫﺸﺖ ﺭﻫﺒﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ Téhéran confirme - apré l’avoir démentie – la mise a mort de huit responsables Bahá’is « ﻟﻮﻣﻮﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺪ : ﭼﺮﺍ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﺮﻓﺖ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ؟ ﭼﺮﺍ ﺁﻧﺎ )ﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ( ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺷﺐ ﺩﻓﻦ ﺷﺪﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﻭﺭﻫﺎ ﮐﻪ » ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﺍ ﺑﻰ « ﺁﺑﺮﻭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ؟