One Hundred and Sixty Years

۴۵٠ . ﺑﻮﺩ ﻛﻒ ﭘﺎﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻼﻕ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎﻯ ﭘﺎﻳﺶ ﭼﺮﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ . ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺯ ﻧﺪﺍﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ . ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﻫﻤﺴﺮ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﺳﻴﺎﻭﺷﻰ، ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﻳﻦ، ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺳﻴﺎﻭﺷﻰ ﺭﺍ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻤﻴﺮﺩ . ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻥ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭ، ﺁﻗﺎﻯ ﺳﻴﺎﻭﺷﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻃﺎﻗﻰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻤﺴﺮ ﺵ ﺧﺎﻧﻢ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺳﻴﺎﻭﺷﻰ ) ﺍﺭﺟﻤﻨﺪﻯ ( ، ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﺷﺪﻥ ﺑﻮﺩ . ﺁﻗﺎﻯ ﺳﻴﺎﻭﺷﻰ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺗﻜﻴﻪ ﻛﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ . ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺍﺵ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﭘﺸﺘﺶ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺷﻼﻕ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻫﺎﻯ ﻣﻜﺮﺭ ﭼﺮﮎ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺯﻳﺮ ﻧﺎﺧﻨﻬﺎﻯ ﭘﺎﻳﺶ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﻭ ﭼﺮﻙ ﺑﻮﺩ . ﻭﻯ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺑﻰ ﺧﻮﺍﺑﻴﻬﺎﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﺁﻗﺎﻯ ﺳﻴﺎﻭﺷﻰ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﺍﻳﻦ ﺳﻮء ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎ ﻧﺒﻮﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭ ﺗﻼﺵ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻛﺎﺷﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﺳﺘﺸﻮﻳﻰ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩﻛﺸﻰ ﻛﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻧﺸﺪ . ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﺳﻴﺎ ﻭﺷﻰ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﺩ . ﻫﻢ ﺳﻠﻮﻟﻰ ﺍﺵ، ﺁﻗﺎﻯ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﮔﻬﺮﺭﻳﺰ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﮔﻮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ، ﺁﻗﺎﻯ ﺳﻴﺎﻭﺷﻰ ﻛﻪ ﺻﻨﺪﻭﻗﺪﺍﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮﺩ، ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ : ﺷﺒﻰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﻠﻮﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺰﺍﺡ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﻰ . ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﺍ ﻥ ﺩﻭﺭ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻓﺘﺮ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻭ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺑﺪﻧﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ . ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺮﺍﻯ ﺿﺮﺏ ﻭ ﺷﺘﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻛﺎﺑﻠﻬﺎﻯ ﺑﺮﻕ ﺿﺨﻴﻢ ﺗﻮﭘﺮ ﻭ ﺗﻮﺧﺎﻟﻰ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﺷﻼﻕ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻭ ﺗﺮﻛﻪ، ﻣﺸﺖ ﻭ ﻟﮕﺪ ﻭ ﺩﮔﻨﮓ ﻭ ﺗﻮ ﺳﺮﻯ ﻭ ﻓﻠﻚ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ... ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺤﻮ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﺳﻴﺎﻭﺷﻰ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺿﻤﻦ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻠﻨﺪﮔﻮﻯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﺿﺮﺑﺎﺕ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻭ ﺭﺳﺎﺗﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺑﺮﺳﺪ ﻭﻣﻮﺟﺐ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺳﺎ ﺮ ﻳ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﺷﻮﺩ . ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻃﻮﻝ ﻣﺪﺕ ﻓﻘﻂ ﺻﺪﺍﻯ ﺿﺮﺑﺎﺕ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﻫﻴﭻ ﺻﺪﺍﻳﻰ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻣﺪ . ﻓﻘﻂ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﻪ ﺳﻠﻮﻝ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭﺧﺎﻣﺖ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﻞ ﺿﺮﺑﺎﺕ ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﺟﮕﺮﺳﻮﺯ ﺑﻮﺩ . ﺧﺎ ﻧﻢ ﻃﻮﺑﻰ ﺯﺍﺋﺮﭘﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺑﺎﻥ ۱۳۶۱ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺍﺗﻬﺎﻣﺶ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ