One Hundred and Sixty Years

۴۶١ ﻧﺪﺍﺩ ﻭ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺍﻋﻼﻡ ﻧﻨﻤﻮﺩ . ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ، ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺣﮑﻮﻣﺖ، ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺗﺸ ﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺍﻋﻼﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻤﺎﮐﺎﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ . ٢٤٠ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠّﻰ ﻭ ﺣﺪﻭﺩ ۴۰۰ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺤﻠّﻰ ﻣﻨﺤﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﺼﺎﺣﺒﮥ ﺩﺍﺩﺳﺘﺎﻥ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻳ ﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ . ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻫﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ، ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﻧﺎﻣﮥ ﺳﺮﮔﺸﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﺳﺘﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﮕﺎﺷﺖ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ۲۰۰۰ ﺗﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﺮﺷﻨﺎﺱ ﻭ ﻋﺎﻟﻰ ﺭﺗﺒﻪ ﺭﮊﻳﻢ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪ، ﺿﻤﻦ ﻗﺒﻮﻝ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺒﻨ ﻰ ﺑﺮ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﺍﺯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺍﺯ ﻭﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺯﺩﻧﺪ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ :» ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻰ ﻭ ﻫﻢ – ﺩﺍﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﮐ– ﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺮﻣﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ... ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻳﮏ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ۸۵ ﺳﺎﻟﻪ ﻳﺰﺩﻯ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﻭﻻﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺸﺪﻩ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ، ﺯﻧﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭ، ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ، ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﭘﻴﺮ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺟﺎﺳﻮﺱ ﺑﺎﺷﻨﺪ؟ ... ﭼﻪ ﻣﺪﺍﺭﮎ ﻭ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺳﺮّﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ؟ ﭼﻪ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ .... « ٢٤١ ﺍﻧﺤﻼﻝ ﺗﺸﮑﻴﻼﺕ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻢ ﻧﮑﺮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻨﮓ ﺗﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻓﻠﺞ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺗﺮﺱ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ . ﺗﺎ ﺍﻭﺍﺳﻂ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۲ ، ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ۷۵۰ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﺍﺗّ ﻬﺎﻣﻰ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ . ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺮﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺳﺎﺑﻖ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺸﮑﻴﻼﺗﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ Baha’i World 1994: 210) . ( 240 ﺁﺧﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠّﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺁﻥ ﺳﺎﻣﺎﻥ ۶۲/۱۲/۶ ] ۳ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ۱۹۸۳ [ ، ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۴۹ ، ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۱۹۸۳ . 241 ﺑﺮﺍﻯ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﺘﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﺷﻤﺎﺭﮤ ۵۰ ، ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ۱۹۸۳ .