One Hundred and Sixty Years

۴۶٢ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﻫﻔﺖ ﺗﻦ ﻋﻀﻮ ﺳﺎﺑﻖ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺑﺸﺮﺡ ﺯﻳﺮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻧﺪ : ۱ - ﻣﻬﻨﺪﺱ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﻰ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ﺗﺒﺎﺭ ﮐﻪ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻋﻀﻮ ﻫﻴﺄﺕ ﻣﺪﻳﺮﮤ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﺷﺪﮤ ﻧﻮﻧﻬﺎﻻﻥ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۸۲ ﺑﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﺤﻼﻝ ﻣﺤﻔﻞ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ . ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﺩﺭ ۹ ﺗﻴﺮﻣﺎﻩ ۱۳۶۳ ]۳۰ ﮊﻭﺋﻦ ۱۹۸۴ [ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺪﺕ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﻯ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻧﮑﺎﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ . ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺒﺮّﻯ ﮐﻨﺪ، ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪّ ﺕ، ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻼﺵ ﻫﺎﻯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺎﻧﺪ . ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﮏ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻭﻳﻦ ﺩﺍﺩﻧﺪ . ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺯﻧﺶ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ : ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ . ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﺍﻭ ﺭﻭﺯ ۳۰ ﺍﺭﺩﻳﺒﻬﺸﺖ ۱۳۶۴ ]۱۹ ﻣﻪ ۱۹۸۵ [ ﺑﺎﺭ ﺩﻭﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﻓﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺷﻮﻫﺮﺕ ﭘﻨﺞ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪ . ( Baha’i World 1994: 205) ۲ - ﺷﺎﭘﻮﺭ ﻣﺮﮐﺰﻯ ﻋﻀﻮ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﻓﻌّﺎﻝ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﻮﺍﺑﻖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﺑﺎﻻﺑﺮﺩﻥ ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﺕ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺍﺷﺖ . ﻭﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻳﻮﺭ ۱۳۶۳ ] ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ۱۹۸۴ [ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﮑﻨﺠﮥ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﮔﺸﺖ . ﻗﻔﺴﮥ ﺳﻴﻨﮥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﭼﻨﺎﻥ ﺁﺳﻴﺒﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ . ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎﻯ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﺩﺭ ﺟﺎﻣ ﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﻨﺪ . ﺷﺎﭘﻮﺭ ﻣﺮﮐﺰﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ۳ ﻣﻬﺮ ۱۳۶۳ ] ۲۵ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ۱۹۸۴ [ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪ . ٢٤٢ ( Baha’i World 1994: 208) ۳ - ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺸﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺗﻴﺮﻣﺎﻩ ۱۳۶۳ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﻣﺎﻩ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ 242 ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﺷﻤﺎﺭﻩ ۶۱ ، ﻧﻮﺍﻣﺒﺮ ۱۹۸۴ .