One Hundred and Sixty Years

۴۶۵ ﮐﻴﻨﻪ ﺟﻮ ﭼﻮﻥ ﮔﺮﮔﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻠﻪ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺷﮑﻨﻰ ﻭ ﺟﻨﺎﻳﺘﻰ ﺭﻭ ﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ . ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻮﺑﮥ ﺩﺍﺭ ﺁﻭﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻳﺎ ﺟﻠﻮﻯ ﺟﻮﺧﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﺗﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ۱۳۵۸ ﺗﺎ ۱۳۶۶ ] ۱۹۷۹ ﺗﺎ ۱۹۸۶ [ ﺑﻪ ﺭﻗﻢ ۱۷۷ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ۱۳۷۹ ] ۲۰۰۰ [ ﺳﻴﺮ ﻧﺰﻭﻟﻰ ﻳﺎﻓﺖ . ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﻣﻼﮎ ﻭ ﻣﺆﺳّﺴﺎﺕ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻮﻗﻴﻒ ﺷﺪ، ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪﻧﺪ، ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﺍﻧﺪﻧﺪ، ﻭ ﺩﻩ ﻫﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻭ ﺑﻰ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ . ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻠّﺖ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﺭﮊﻳﻢ ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻳﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺑﺮﺭ ﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩ . ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺩﮐﺘﺮ ﺍﻓﺸﺎﺭﻯ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﺑﺤﺮﺍﻧﻰ ﺍﻭّﻟﻴﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺟﻠﻮﻯ ﺟﻮﺧﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﺗﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ . ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ، ﻣﺜﻞ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﻣﺠﺎﻫﺪﻳﻦ ﺧﻠﻖ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭﻯ ﺑﻨﻰ ﺻﺪﺭ ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭ، ﺗﻌﺪﺍﺩ ﮐﺸﺘﺎﺭﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻓﺰﻭﻧﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺑﺎﺩ ﺗﻮﻓﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﺤﻴﻂ ﻣﺨﻮﻑ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺭﮔﺒﺎﺭ ﻣﺴﻠﺴﻞ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺟﻠﻮﻯ ﺟﻮﺧﻪ ﺁﺗﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻫﻢ ﮔﺎﻡ ﺑﺎ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﻣﻰ . ﺭﻓﺖ ﺍﺯ ﺧﺮﺩﺍﺩ ۱۳۶۰ ] ﮊﻭﺋﻦ ۱۹۸۱ [ ﺗﺎ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺍﻭﺍﺧﺮ ۱۳۶۳ ] ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺳﺎﻝ ۱۹۸۴ [ ، ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ، ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺟﻠﻮﻯ ﺟﻮﺧﮥ ﺁﺗﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ۱۳۲ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺩﻭ ﻣﺎﻩ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ۱۳۶۰ ] ۱۹۸۱ [ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﺮ ﺗﺸﻨﺞ ﻗﺒ ﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﺰﻝ ﺑﻨﻰ ﺻﺪﺭ ﺑﻮﺩ ۲۴ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺁﻣﺪﻧﺪ ٢٤٦ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺿﻌﻒ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﺑﻨﻰ ﺻﺪﺭ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ . ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻡ ﺷﺪﻥ ﻣﺤﻴﻂ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۴ ] ۱۹۸۵ [ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﻪ ۷ ﻧﻔﺮ ﺗﻨﺰّﻝ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ . ) Afshari 2008: 247-8 ( ﻋﻮﺍﻣﻠﻰ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﺭﮊﻳﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﮑﻠّﻰ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ 246 ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻨﻰ ﺻﺪﺭ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺑﻪ ۵۷ ﺗﻦ ﺑﺎﻟﻎ ﻣﻰ . ﮔﺮﺩﻧﺪ