One Hundred and Sixty Years

۴٨۶ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ . ﺁﻳﺪ ﻃﻼﺋﻰ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺩﺍﺩﺳﺘﺎﻥ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺷﺘﺎﻓﺖ . ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﺠﺰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻃﻼﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﺳﺘﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺣﻮﺍﻟﻪ ﺩﺍﺩ . ﻃﻼﺋﻰ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻳﮑﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﻥ ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺤﻼّﺗﻰ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﻨﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺧﺎﻧﮥ ﺑﺎﺏ ﺗﻮﺳﻂ ﺷﻤﺎﻟﻰ ﻭ ﺩﺍﺭﻭ ﺩ ﺳﺘﮥ ﺍﻭ . ﮔﺮﺩﺩ ﺁﻳﺖ] ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺤﻼّﺗﻰ [ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺑﻠﻪ، ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﮥ ﮐﻔﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﺪ ﻭ ﺳﻰ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﻮﺩ . ﮔﻔﺘﻢ ﺧﺸﺖ ﻭ ﮔﻞ ﮐﻪ ﮐﻔﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ، ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺳﺎﮐﻨﻴﻦ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﺐ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ . ﺷﻮﻧﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﮔﻔﺘﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺤﻼّﺗﻰ، ﭘﺲ ﻣﻌﻨﻰ ﻋﺪﻝ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﻼﻡ ﭼﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ؟ ﮔﻔﺖ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻬﻮﺩ ﻭ ﻧﺼﺮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﻮﺩ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺧﺎﻧ ﮥ ﮐﻔﺮ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪﺧﺮﺍﺏ ﺷﻮﺩ . ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﺫﮐﺮ ﻫﺮ ﻣﻄﻠﺐ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺯﺍﺋﺪ ﺑﻮﺩ . ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﺤﻞ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺎﻣﻠﻴﻦ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺭﻭﺯ ۱۰ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ]۱۹ ﺷﻬﺮﻳﻮﺭ ۱۳۵۸ [ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻭﮐﻴﻞ ﺩﻋﺎﻭﻯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﺗﺴﻠﻴﻤﻰ ٢٥٢ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﮐﺸﻮﺭﻯ ﺧﺮﺍﺑﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ . ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻃﺒﻘﮥ ﺩﻭﻡ ﺑﻨﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﮐﻮﺷﺶ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻮﺻﻴ ﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﻳﻪ ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﻻﺟﺮﻡ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻨﺪ . ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺧﺒﺮ ﺁﻏﺎﺯ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺧﺎﻧﮥ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﻳﺪ ﻣﻬﻢ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻭ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺩﺭﺝ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺷﮑﺎﻳﺎﺗﻰ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻭ ﺩﻓﺘﺮ ﺍﺭﻭﭘﺎﺋﻰ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺩﺭ ﮊﻧﻮ ﺗﺴﻠﻴﻢ . ﮐﺮﺩﻧﺪ 252 ﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻴﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ .