One Hundred and Sixty Years

۴٩۶ ﺳﭙﺲ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮﻯ، ﻭﻯ ﮐﻮﺷﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﭼﻨﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮐﺮﺩ . ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺳﺎﻝ ۱۹۸۰ ] ۱۳۵۹ [ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﺩﺑﻴﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺝ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺟﻤ ﻠﻪ ۵۰ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺷﺮﻗﻰ، ۴۴ ﻣﻌﻠﻢ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻓﺎﺭﺱ، ۲۲ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﺎﺣﻠﻰ ﺟﻨﻮﺏ ﻭ . ﻏﻴﺮﻩ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ، ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﺩﻭﻟﺘﻰ، ﻣﻮﺯﻩ ﻫﺎ، ﻭ ﺣﺘّﻰ ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ) ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺍﺳﻨﺎﺩ . ( ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﺪﻭﻗﻰ، ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﻣﻰ . ﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭﻯ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺁﻥ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ . ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺍﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﻭﺑﺎﺵ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎ ﻥ ﻫﺠﻮﻡ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭﺿﺮﺏ ﻭ ﺷﺘﻢ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ . ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﻳﺪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻧﻘﻞ ﺷﺪ، ﻣﻮﺝ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺧﻮﺩ ﺷﮑﻞ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ) ﮔﺮﻓﺖ Baha’i World 1983-1986: 256 .( ﺩﺭ ۱۶ ﺁﺫﺭ ۱۳۶۰ ] ۷ ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ ۱۹۸۱ [ ﻃﻰ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭﺝ ﺷﺪ، ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﻪ . ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻠّ ﻴﻪ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ، ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﺍﻥ، ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﺎﻏﻼﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ . ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺻﺎﺩﺭﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺒﺮّﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﺷﺨﺺ ﺍﺧﺮﺍﺟﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ . ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺗﺨﻤﻴﻦ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ٢٥٦ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۳ ] ۱۹۸۴ [ ﺿﺮﺑﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻣﺪ . ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﻭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﺧﺮﺍﺟﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ . ﺳﭙﺲ 256 ﻳﺎ ﺩﺩﺍﺷﺖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﮎ، ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﻬﻤﻴﻦ ﺍﺟﻼﺱ ﻣﺠﻤﻊ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻟﻞ ﻣﺘﺤﺪ، ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ۱۹۹۴ ، ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ » ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻓﻌﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺍﻭﺕ ۱۹۹۴ «.