One Hundred and Sixty Years

۵٠٢ ) ۱۹۸۰ ﺗﺎ ۱۹۸۸ ( . ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺍﺳﺖ . ﻧﺴﺒﺖ ﻗﺘﻞ ﺑﻬﺎ ﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﻯ ﺭﮊﻳﻢ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺑﻮﺍﻟﺤﺴﻦ ﺑﻨﻰ ﺻﺪﺭ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺭﺟﺎﺋﻰ ﻗﺮﻳﺐ ﭘﻨﺞ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﮥ ﺑﻌﺪﻯ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﺠﺔﺍﻻﺳﻼﻡ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻣﻨﻪ ﺍﻯ ﻭ ﻣﻴﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻮﺳﻮﻯ ﺍﺳﺖ . ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ . ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻧﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻨﻰ - ﺻﺪﺭ ﺭﺟﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭﺿﻊ ﺷﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺗﻨﻔﻴﺬ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺟﺮﺍﺳﺖ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻤﻴﻨﻰ )۱۳ ﺧﺮﺩﺍﺩ ۱۳۶۸ ] ۳ ﮊﻭﺋﻦ ۱۹۸۹ ([ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ، ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮﻯ ﺣﺬﻑ ﺷﺪ ﺲﻭ ﺭﺋﻴ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ . ﺣﺠﺔﺍﻻﺳﻼﻡ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻣﻨﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﺭﺗﻘﺎء ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻬﻰ، ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﻣﺠﻠﺲ ﺧﺒﺮﮔﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ . ﺑﺎ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺎﻣﻨﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ » ﻭﻟﻰ ﻓﻘﻴﻪ ﻭ ﺭﻫﺒﺮ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ « ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺗﺎ ﺯﻩ ﺍﻯ ﺷﺪ . ﺑﺎ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺿﻊ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻗﺘﻞ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭﻯ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺁﻳﺖ. ﺧﺎﻣﻨﻪ ﺍﻯ ﻟﺰﻭﻡ ﺍﺗّﺨﺎﺫ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭﺍﺣﺪﻯ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﻃﻰ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩ» ﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺑﺸﻮﺩ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻮﺩ ﻳﺎ ﻧﺸﻮﺩ « . ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ء ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﮥ ۶ ﺍﺳﻔﻨﺪ ۱۳۶۹ ] ۲۵ ﻓﻮﺭﻳﻪ ۱۹۹۱ [ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﻫﺎﺷﻤﻰ ﺭﻓﺴﻨﺠﺎﻧﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﮔﻴﻼﻧﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺩ ﻓﺘﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺭﺳﺎﻧﺪ . ٢٥٩ ﺩﺭ 259 ﺍﻳﻦ ﺳﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺭﻳﻨﺎﻟﺪﻭ ﮔﺎﻟﻴﻨﺪﻭﭘﻮﻝ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣ ﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۹۳ ﻣﻄﺎﻟﺒﺶ ﺍﻓﺸﺎء ﺷﺪ . ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪ ﺭﺳﻤﴼ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩ . ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۹ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ : ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﻫﺎﺷﻤﻰ ﺭﻓﺴﻨﺠﺎﻧﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ، ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺟﻌﻔﺮﻋﻠﻰ ﺟ ﺎﺳﺒﻰ، ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﻤﺪﻯ، ﺣﺴﻦ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺣﺒﻴﺒﻰ، ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﻭﻻﻳﺘﻰ، ﺍﻳﺮﺝ ﻓﺎﺿﻞ، ﻋﻠﻰ ﺷﺮﻳﻌﺘﻤﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺭﺿﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﺭﺩﮐﺎﻧﻰ .