One Hundred and Sixty Years

۵٠۴ : ﺝ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ : ۱ – ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮔﺬﺍﺭﺩﻥ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻣﻌﺎﺵ ﺩﺭ ﺣﺪّ ﻣﺘﻌﺎﺭﻑ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻫﻤﮥ ﺁﺣﺎﺩ ﻣﻠﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻰ .ﺷﻮﺩ ۲ – ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺟﻬﺖ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺩﻓﺘﺮﭼﻪ ﺑﺴ ﻴﺞ، ﮔﺬﺭﻧﺎﻣﻪ، ﺟﻮﺍﺯ ﺩﻓﻦ، ﺍﺟﺎﺯﮤ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻧﺸﻮﻧﺪ . ۳ – ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ . ۴ – ﭘﺴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﻮﺛّﺮ ) ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻌﻠﻤﻰ ﻭ (... ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﻮﺩ ) . ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺍﺳﻨﺎﺩ .( ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﺲ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﻧﻬﺎﺩ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻗﻀﺎﺋﻰ، ﭘﻠﻴﺲ، ﻧﻴﺮﻭﻯ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻭ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﺍﻥ، ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺑﺴﻴﺞ، ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﻭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﻯ ﺍﻳﺮﻧﺎ ﺑﻠﻨﺪﮔﻮﻫﺎﻯ ﺍﻭ، ﻧﻘﺶ ﻋﻤﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ . ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﺍﺕ ﺷﻮ ﺭﺍﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ، ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﺷﺪ، ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺳﻴﺎﺳﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺭﮊﻳﻢ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ . ﮔﺸﺖ ﻣﻮﺍﺩ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﺶ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻣﺒﻬﻢ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭ ﺳﺨﺖ ﮔﻴﺮﻯ ﺑﻪ ﻣﺘﺼﺪﻳﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﻣﻰ ﺟ». ﺩﺍﺩ ﻤﻼﺕ ﺯﻳﻮﺭﻯ « ٢٦٠ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻣﻌﻨﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ . ﺷﺪ ﻣﺜﻼ ﻣﺎﺩﮤ ۱ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﻬﺖ ﺍﺯ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻧﻤﻰ . ﺷﻮﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺟﺰ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﻧﻤﻰ . ﻣﺎﺩﻩ ۲ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻰ ﺩﻟﻴﻞ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺭﻭﺯﻯ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﻭﺍﻫﻰ ﺟﺎﺳﻮﺳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻧﺴﺎﺯﻧﺪ . ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺑﺮ ﻓﺮﺳﻮﺩﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﺗﻨﮓ ﺗﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ، ﺍﺧﺮﺍﺝ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸ ﮕﺎﻩ ﻫﺎ، ﻋﺪﻡ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺟﻮﺍﺯ 260 ﺍﺻﻄﻼﺣﻰ ﮐﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﺧﻮﺑﺮﻭﻯ ﭘﺎﮎ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻤﻼﺗﻰ ﺩﺭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻰ . ﺑﺮﺩ