One Hundred and Sixty Years

۵١٨ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﺵ ﺍﺯ ﺁﻣﻮﺯﺷﮕﺎﻩ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻣﻰ ﺭﺋﻴ . ﮐﻨﻨﺪ ﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺍﺯ ﻭﺯﻳﺮ ﻋﻠﻮﻡ، ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻭ ﻓﻨﺎﻭﺭﻯ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻣﺸﺎﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﻬﺮﭘﻮﺭ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺪ ﻣﺴﺄﻟﻪ ) ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻣﻬﺮﭘﻮﺭ ۱۳۸۴ : ۶۲۰ .( ﻟﺤﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻬﺮﭘﻮﺭ ﻧﺸﺎﻥ ﺗﻌﺠﺐ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺍﺯ ﻭﺿﻊ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﻭﻯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻣﺘﻌﺪّ ﺩﻯ ﮐﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺑﻬ ﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ :» ﻃﺒﻖ ﺑﻨﺪ ۱ ﺁﺋﻴﻦ ﻧﺎﻣﮥ ﮔﺰﻳﻨﺶ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻥ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ، ﻣﺼﻮﺏ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۶۳ ] ۱۹۸۴ [ ، ﺷﺮﻁ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻗﺒﻮﻟﻰ ﺩﺍﻭﻃﻠﺐ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﮐﻨﮑﻮﺭ، ﺗﺪﻳّﻦ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻳﺎ ﻳﮑﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍ ﺩﻳﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻃﺒﻖ ﺗﺒﺼﺮﮤ ۲ ﺍﮔﺮ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻳﺎ ﻣﺘﺪﻳّﻦ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺑﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪ ﺣﻖ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﻠﺐ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ « . ﺳﭙﺲ ﻣﻴﺦ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﻮﺑﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﻫﻢ»: ﺷﻮﺩ ﺩﺁﻭﺭ ﻣﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ۳ ﻗﺴﻤﺖ ﺏ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﺼﻮّﺑﻪ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭﮤ ۲/۱۳۲۷ ﺩ ﻣﻮﺭﺥ ۶۹/۱۲/۶ ] ۲۵ ﻓﻮﺭﻳﻪ ۱۹۹۱ [ ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﻈﻢ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ » ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻭﺭﻭﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺣﺮﺍﺯ ﺷﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﺤﺮ ﻭﻡ .« ﺷﻮﻧﺪ ٢٧٤ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﻨﺠﺶ ... ﻭ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺍﺯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻣﺼﻮﺑﺎﺕ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺍﺳﺖ «. ﻣﻬﺮﭘﻮﺭ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﻓﺘﺮ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﻗﺒﻼً ﺑﻪ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺷﺮﺣﻰ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺁﻥ ﺍﻃﻼﻋﻰ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ . ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻰ ﻃﻨﺰ ﺁﻣﻴﺰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ » ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﮥ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ] ﺗﻨﺪ ﻭ ﺗﻴﺰ [ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻰ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺧﻼﻑ ﻣﺼﻮّﺑﺎﺕ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺫﻯ ﺻﻼﺡ ﺍﻧﻈﺒﺎﻃﻰ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ 274 ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﻨﺪ ﺻﺺ .۲۳- ۷۲۲ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﺳﻨﺎﺩ .