One Hundred and Sixty Years

۵۴٩ ﮐﻼﺱ ﻫﺎ ﺟﻨﺒﮥ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﻭ ﻧﻘﺎﺷﻰ ﻭ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺧﻂ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﻯ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻧﻪ ﺍﺳﻤﻰ ﻭ ﻧﻪ ﻋﻨﻮﺍﻧﻰ ﻣﻄﺮﺡ ﻧﮑﺮﺩﻩ . ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﺤﻠﻪ ﻣﻬﺪﻯ ﺁﺑﺎﺩ ﺭﻭﺵ ﺁﺩﺍﺏ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺜﺒﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺩﻟﮕﺮﻣﻰ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ، ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ﺑﻮﺩﻩ . ﺍﻧﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﮥ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ۸ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﻬﺪﻯ ﺁﺑﺎﺩ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﻤﻠﮕﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﺎﻻ ﺭﺍ ﺗﮑﺮ ﺍﺭ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ) . ﺍﻧﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺍﺳﻨﺎﺩ ( ﺍﻳﻦ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺗﻮﺳﻂ ﻓﻌّﺎﻻﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻨﻰ ﺩﻭﮔﺎﻝ Bani Dugal ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﮐﻤﻴﺴﻴﻮﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘّ ﺤﺪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﻨ ﺎﺋﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﻤﺎﮐﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺳﺖ . ﻫﻤﮥ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺣﺎﮐﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻗﻀﺎﺋﻰ ﺷﻬﺮ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺟﻮﻳﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺗﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻣﺸﮑﻞ ﺗﺮﺍﺷﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳ ﺎﺧﺘﻦ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻣﺠﺮﻡ ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﮐﻴﻨﻪ ﻭﺭﺯﻯ ﻭ ﺑﺪ ﻃﻴﻨﺘﻰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻗﻀﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺎﺯﻯ ﻣﻰ . ﮐﻨﻨﺪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻫﺎﻟﮥ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﮔﻮﻳﺎﺗﺮﻳﻦ ﺷﺮﺡ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺟﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ : ﻣﻦ ﻫﺎﻟﮥ ﺭﻭﺣﻰ، ﻳﮏ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﻧﻴّﺘﻰ ﺧﺎﻟﺺ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﺤﺪﻭﺩﻯ ﮐﻮﺩﮎ، ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﮥ ﺳﻬﻞ ﺁﺑﺎﺩ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻣﻰ ﺭﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺩﻟﻰ ﺭﺍ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﻯ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺑﺎﺷﻢ . ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﻠّﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺸﺘﻢ ﺑﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﻭ ﺯ ﺩﺭ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻡ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺣﮑﻢ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺘﻢ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﻢ ﺩﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻨﺪﻯ ﻭ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺣﮑﻤﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ . ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﻧﺪ