One Hundred and Sixty Years

۵۶٣ ﻓﺼﻞ ﺩﻫﻢ : ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘ ﻦ ﺗﺐ ﺗﻮﻫّﻢ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ » ﺗﻮﻫّﻢ ﺗﻮﻃﺌﻪ « ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﭘﻴﺶ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺗﺤﻮّﻻﺕ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ . ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺸ ﻰ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺑﻨﻴﺎﺩﮔﺮﺍﺋﻰ، ﻣﻮﻋﻮﺩ ﮔﺮﺍﺋﻰ ﻭ ﺗﻼﺵ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ، ﺩﻭﻟﺘﻤﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﻋﺎﺭﺿﻪ ﺍﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ » ﭘﺎﺭﺍﻧﻮﺋﻴﺪ ﺗﻮﻃﺌﻪ « ﻧﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ » ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻳﺎ ﺗﺐ ﺗﻮﻃﺌﻪ « ﻧﺎﻡ ﻣﻰ ﺑﺮﻳﻢ . ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﺎ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺿﺪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺭﻭﺑﺮﻭﺳﺖ . ﻣﺮﺩﻡ ﻳﺎ ﮐﻮﺭﮐﻮﺭﺍﻧﻪ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺭﮊﻳﻢ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺳﺮﻣﻮﺋﻰ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ، ﻣﺤﺎﺭﺏ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﮔﺮ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺁﻥ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻰ . ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﻭ ﺧﺎﺭﺟﻰ، ﺩﺭﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ، ﺍﻳﻨﮏ ﻋﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻮﻫّﻢ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻭﻳﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺨﺖ ﮔﻴﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﺑﻰ ﺍﻣﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺭﮊﻳﻢ ﺭﺍ ﺭﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻗﺸﺎﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺗﺎﺭﻳﺦ، ﺣﻀﻮﺭ ﺗﻮﻫّﻢ ﺗﻮﻃﺌﮥ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺮﻭﺯ ﻓﺠﺎﻳﻌﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺴﻞ ﻫﺎ، ﮐﺸﻰ ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ، ﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﮐﺎﺭ ﺍﺟﺒﺎﺭﻯ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺍﺧﺘﻨﺎﻕ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺑﺎﺭﺯ ﺁﻥ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻧﺎﺯﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺧـــﻮﺩ ﺑـــﻪ ﺧـــﻮﺩ ﺷـــﮑﻞ ﺩﻳـــﻮ ﻣـــﻰ ﮐﺮﺩﻧـــﺪ ﭘـــــــــﺲ ﺯ ﺗﺮﺳـــــــــﺶ ﻏﺮﻳـــــــــﻮ ﻣـــــــــﻰ ﮐﺮﺩﻧـــــــــﺪ ﺳﻨﺎﺋﻰ