One Hundred and Sixty Years

۵٧١ ﻓﺼﻞ ﻳﺎ ﺯﺩﻫﻢ : ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺁﻳﺎﺕ ﻋﻈﺎﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻈﺮﮔﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺷﻴﻌﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ . ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﻖ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ، ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﻓﮑﺮﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺎﺑﻊ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻴﻨﻰ، ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﻯ ﻭ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺍﻧﺪﻳﺸﻰ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻗﺸﺮﻳّﺖ ﻭ ﺗﻌﺼّﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩ . ۱ - ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻤﻴ ﻨﻰ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺣﺮﺑﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﻮﺛّﺮ ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺷﺎﻩ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺣﮑﻮﻣﺖ، ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﻭ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﻭ ﺧﻄﺮﺷﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻮﺩ . ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ . ﺍﻳﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘ ﻼﺏ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ، ﺍﻣﺎ ﺳﻴﺎﺳﺘﻰ ﻣﺜﻞ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻳﺎ ﻧﺴﻞ ) ﮐُﺸﻰ genocide ( ﮐﻪ ﺑﻴﻢ ﻣﻰ ﺭﻓﺖ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﺶ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﺩ، ﻻﺍﻗﻞ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﻴﺶ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﻧﻤﻰ . ﺩﺍﻧﻴﻢ ﺁﻳﺎ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭ ﮎ ﺳﺮّﻯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻯ ﮐﺸﻮﺭﻯ ﻭ ﻟﺸﮑﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻴﺎﺕ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻳﺎ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﻗﺪﺭﺕ، ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﻭ ﺑﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻰ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ، ﺍﺩﺍﺭﮤ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﺳ ﺎﺱ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﻼﻣﻰ