روایت‌هائی از زندان

ﺣکﺎ � ﺖ داد ﺗﺎ ﻣﺮگ را ﮔﻮشﮐﺮﮐﻨﺪ � آن ﮐﻪ آواز ! ٢٣ � ی ون � دﺳتﺶ ﺑ ن ﺑﻨﺪ ﻋﺎدی را ﮐﺸﻨﺪ. و ﺑﻨﺪﻫﺎی دﺳﺖ و پﺎی زن زﻧﺪای � بﺎز � ﮐﻨﺎر دﯾﻮار گ � ت اض ﻫﻤ � ﮐﻨﻨﺪ. در اداﻣﻪ اﯾﻦ اﻋ ﺸیﻨﻨﺪ و بﻪ اﺗﺎق � � ﺑﺮﻧ ﮔﺮدﻧﺪ و در ﻣﻘﺎ بﻞ ﻫﺸﺪارﻫﺎی ﻣﻌﺎون زﻧﺪان ﻋﮑﺲ ﺸﺎن � � اﻟﻌﻤ � ﻧ � وﺻﺪا بﺎز � ﺎط بﺎ � ن ﺣ آﻫی � هﺎن در � دﻫﻨﺪ. ﻫﻨگﺎم ﻏﺮوب ﻧﺎ ﺷﻮد و � ﺎزﻫﺎی گﺎرد زﻧﺪان بﺎ بﺎﺗﻮم وارد � ﭼهﻞ ﻧﻔﺮ از � ﺷﻮﻧﺪ. ...» ﻣﺎ ﻢ و بﺎﺗﻮم � ﺪ �� ﭘ ﻢ. اون � ﻫﺎﺷﻮن را ﮔﺮﻓﺘ � ﻫﺎ دﻧبﺎل � ﮐﺮدﻧﺪ وﮐﺘﮏ زدﻧﺪ، � ﻣﺎ ﻫﻢ ﺷﻌﺎر داد ﺎد زن �� ﻢ. ﻓ � ف ﻫﺎﺷﻢ ﺎ ﻗﻤﺮ ﺑی � ﺎد �� ﻫﺎی ﺑﻨﺪ ﻋﺎدی بﺎ ﻓ ن ﺻﺤﻨﻪ را بﻪ ﺻﺤﻨﻪ ی ﺎ اﻣﺎم ﺣﺴن � و ﻞ ﮐﺮدە ﺑﻮد. ﺧﻼﺻﻪ � ﻼ ﺗبﺪ �� ی ﮐ ﻫﻤﻪ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و در ﺳﻠﻮل ﺸﺎن � ﺎﻧﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ اﻣﺎ ﻣﺎ ﺑﺮای � ﻫﺎی ﺟﺪا ﻫﻤﻪ بﺎ ﻫﻢ از درون ﺳﻠﻮل گ � ﻫﻤبﺴﺘ از ﺗﺮاﻧﻪ �� ﻫﺎ گ را بﺎ ﺷﻌﺮ � ﻠ � ﻫﺎیﮔ ﺪی ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ بﺎ � ﺟﺪ ﻓﻀﺎی آن ﺳﺎل � ﻫﺎ ﻢ: � ﺧﻮاﻧﺪ � ﻣﻤﺪﻋ � ﻣﻤﺪﻋ ن بﺨﻮری ﺗﻮ ﻧﺪاری وﺷﻮن ﺳﮓِ ﮔﻮﺷﺖ ﺧﻮرە ﻢ �� ﻢ آزاد ﺑ �� ﻢ ﺗﺎ آزاد ﺑ �� ﺎد ﺑ �� ﻢ ﻓ � ﺸ � ب ی «.... ب ، ﻋ ﺪا ﺣﺎﺟی � )و ﺎﻃﻔﻪ . ۱۳۸۳ ( ن ﺑﻨﺪ ﻋﺎدی ﺗﺎ آن روز اﯾﻦ آواز دﺳﺘﻪ ﺪ زﻧﺎن زﻧﺪای � ﺷﺎ را � ﻠ � ﮔ � ﺟﻤ ﺪە ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ اﯾﻦ آوازﮐﻪ بﻪ دﻧبﺎل آ � ﺸن � ﺖ � ن ﺣﺮﮐﺖ ﺣﻤﺎ ﮔﺮاﻧﻪ از زﻧﺎن ب ﻋﺎدی ﺑﻮد ی پﺎﺳﺦ ﻧﻤﺎﻧﺪ. � ﻗ � ﺎ � آوازﻫﺎی زﻧﺎن ﺑﻨﺪ ﻋﺎدی ﺑﺮای زﻧﺎن ﺑﻨﺪ ﺳ در ﻃبﻘﻪ � ﺎ � ﺎن ﺳ � زﻧﺪاﻧ ﺎن � و زﻧﺪاﻧ � ﺴﻮان زﻧﺪان ﻗ � ی اول ﻧﺪاﻣﺘگﺎە ﻋﺎدی در ﻃبﻘﻪ ش ف در ﺳﺎل � ی دوم آن ﻣﺤﺒﻮس ﺑﻮدﻧﺪ. بﻌﺪ از ﻓﺮار ا ۱۳۵۲ ﺖ � ، ﻣﻤﻨﻮﻋ ن ﻫﺎی ﺑﻨﺪ زﻧﺎن زﻧﺪای � ﺷﺪت � ﺎ � ﺳ ی د و اﺳﺘﻔﺎدە � ﮔ � ع � ﮕﺮ اﻣکﺎﻧﺎت ﻣﻤﻨ � از ﻫﻮاﺧﻮری و د ﺷﻮد. زن ﻫﺎی ﺑﻨﺪ ﻋﺎدی ﺑﺮای