روایت‌هائی از زندان

روا � ی ﻫﺎﺖ ی از زﻧﺪان ٢٦ � ﻘﻪ ﺑﺮای ﺧﻮد � ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﺪ � ودی ﭘﻨﺎە � ﺪاری بﻪ ﺧﻮاﻧﺪن � پﺎ ﺑﺮد ﮐﻪ ودە ﺑﻮدﻧﺪ. � ت ﺷﻌﺮش را در زﻧﺪان ﺧﻮد و ﻏﺰال آﯾی » ﻗﺴﻢ ﺧﻮردم ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﻦ ای ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﺟﺎن بﺎزم در رﻫﺖ ای ﻋﺸﻖ بﺎﻻ � ﺎرزد ﺟﺎن در ر � ﻧ ﻪ � ن اﺳﺖ ﻫﺪ ی � ﮐﻪ ﻧﺎﭼ ای اِی ﻋﺸﻖ ﺪاﻧﺖ � ﺷه � بﻪ ﺧﻮن پﺎ بﻪ ﻗﻠﺐ ﭘﺮﺧﻮن اﯾﻦ ﻣﻠﺖ ش � ی د اﯾﻦ ﺷﻌﻠﻪ ﺧﺎﻣﻮ � ﻧﮕ ﻓﺮوزی از ﻫﺮ ﮐﺮان ای ﻋﺸﻖ.... « ﻘﻪ . � ب . ﺻﺪ ﺪا ﺣﺎﺟی � )و ۱۳۸۳ ( و اﯾﻦ در ﻓﺮوردﯾﻦ ﺳﺎل ۱۳۵۴ ﺑﻮد... زﻧﺪان ﻦ، � او ﺑﻨﺪ زﻧﺎن ﻟﯿﻮان و رﻧﮓﮐﺪر ﭼﺎی داﺧﻞ آن در ﻧﻮر زردکﻢ �� ﻫﺎی ﻗﺮﻣﺰ پﻼﺳت رﻧﮓ � ﺳﻠﻮل، ﻫﻨﻮز ﺎ را بﺪاﻧﺠﺎ �� ف و ﺛ ی ﺷهن � ﺎ � ﻔﺘﻪ وﺻﻮرﺧ � ﺴﺖ ﺟﺎن ﺷ � ﺗﻮا ن ی ﺑﺮد ﮐﻪ ﺷهن » ن ، ی ی پﺎﯾن بﺎ ﺻﺪای ن ، ی پﺎﯾن �� ﺧ ﺸﻨﻮد � ﻃﻮری ﮐﻪ ﻧﮕهبﺎن « ﺎد ﺑﺮادر اﻋﺪام � ﺎ و بﻪ �� ﺑﺮای ﺛ ﺷﺪە ﺪ � اش ﺣﻤ آواز بﺨﻮاﻧﺪ: » ﮐﻪ ﺣﺎل آورد � ق آن � ﺎ ﺳﺎ � ﺑ ﺪکﻤﺎل آورد � ﮐﺮاﻣﺖ ﻓﺰا ب ﺲ ی � بﻪ ﻣﻦ دە ﮐﻪ دل اﻓﺘﺎدە ام ب ﻦ ﻫﺮ دو ی � و ز ﺣﺎﺻﻞ اﻓﺘﺎدە ام «... ﺎ. �� ب . ﺛ ﺪا ﺣﺎﺟی � )و ۱۳۸۳ ( ن ﺎی �� آوازﻫﺎی زﻧﺪان ﻣﻮﻗﺖ ﺷه ود ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪە اﺳﺖ. � ت بﻪ آواز و � ن کﻤ در ﺧﺎﻃﺮات ﻣﺮدان زﻧﺪای ق ﻧ � ن درزﻧﺪان اﺳﺖﮐﻪ بﻪ آوازﺧﻮای � ﺎ � ن ﺳ ﺎن ازﻣﻌﺪود ﻣﺮدان زﻧﺪای � ﺪ � ﺣﻤ