The Bab

های آسو ᡨᣂ دف ۱ ͭ اب؛ ᗷ ست ᚲ دو عد ᗷ سال ١٢٠ ایران و عراق ᣠ ﮔذشته علمای اصو ᢕᣂ م تکف ᜛ ه نحوی روزافزون ح ᗷ ه ᡟ جه مواج ᘮᙬ صادرکرده بودند و در ن ᘮ که مرجع ᡧᣍ اکسا ᗷ ی این علما ت ᣤ ه خطر ᗷ آنان را ᣘ لت اجتما ᡧ ᡧᣂ و م انداختند، خشونت ار بود. در ᗷ کوب خشونت ᣃ ابتدا، این ّᡧᣎ متوجه س ᡧ ᢕᣂ آم ک ᡧᣍ های ایران بود اما زما ه نقاط ایران مرتفع شد ᡵᣂᜯ خطر آنان در ا ، جماعت در داخل ᢝᣍ ها جامعه از ᣠ ان در معرض آن قرارﮔرفتندکه از نظر علمای اصو ᘮ ع ᘮ ی ش دا کرده بودند. اواخر قرن هفدهم، ᘮ هنجارهای مورد نظر آنان انحراف پ لسوفان عارف ᘮ ان و ف ᘮ این صوف تحت ᢝᣍ بودند که برای همنوا ជ مسل ᚽ در حق آنان صادر شد و ᢕᣂ م تکف ᜛ فشار قرارﮔرفتند. ح ار ᘮ س ه قتل ᗷ ی س در اواخر قرن ᛡ ا مجبور شدند که ایران را ترک کنند. س ᘍ دند ᘮ رس ᡧᣎ ع ᘍ ، شیع ᘻ شان در مذهب ᛞ اغ رقی ᣃ ᣠ هجدهم، علمای اصو اری ᘘ اخ حث ᗷ آن دو ᡧ ᢕᣌ ها، رفتند. تا آن زمان ب ان ᗬᖁ های پرشوری ج اری ᘘ س اخ ᛡ داشت. س کوب ᣃ ه ᗷ حث جای خود را ᗷ شدند و ᢕᣂ ها تکف خشونت ار داد. ᗷ س از آن که در سال ᛀ ۱۸۱۷ ᣠ اصو ᢔᣂ ه ره ᗷ ها اری ᘘ اخ ᢔᣍ ، ᡧᣎ اب ᜛ ند )تن ᙬ ها حمله کرده و او را کش تا، ۱۸۰ قت ᘮ ( در حق اری ᘘ اخ ها قدرت و نفوذ خود را از دست دادند ) Heern, 2015, 168- 79; Algar, 1969, 35-6, 64-66 س در ابتدای قرن هجدهم، ᛡ ( . س ᘮ ه مکتب ش ᗷ توجه خود را ᣠ علمای اصو ه ᘮ خ ᘮ ش ᡧᣎ ع ᘍ ، ﮕری ᘍ د ᣙ ، ه خشونت ᗷ ه دست ᘮ خ ᘮ معطوفکردند و در موارد متعدد در برابر ش خچه ᗬ ه این تار ᗷ ا توجه ᗷ . زدند کوب خشونت ᣃ ی ک ᣤ ا ᜡ ، هن ᡧ ᢕᣂ آم ه ᢔᣍ ا ᗷ ᣠ ا جماعت اصو ᗷ ت ᗷ مردم وارد رقا ᢔᣎ ها در جلب احساسات مذه ᣤ شدند، احتمال اسخ خش ᗺ رفتکه ونت افتکنند. ᗬ ی در ᡧ ᢕᣂ آم اب ᗷ ت ᘮ دوران فعال ᣃ ا ᣃ بود که در ᣢ ا عوام ᡟ این ه خشون ᗷ منجر ت د خشونت ᘍ شد ᘻ م علت ᡟ شد اما برای ف ه طور خاص از اواخر سال ᗷ ها ۱۸۴۸ م: ᘮ کن ᣒ ﮕری را برر ᘍ د عوامل د ᘍ ا ᗷ