عالمی دیگر بباید ساخت

� ﻋﺎﻟ د � ﮕﺮ ﺑبﺎ � ﺪ ﺳﺎﺧﺖ ١٦٦ ﺮﮐﻪ دل � ا ﺖ آن را در � ﻢ ﻣﺎ ﻣﺎﻫ � ﺣﮑ � ﺧﻮاە ﻣﺮﻏﺎنِ آزادِ ﻫﻮا بﺎﺷﺪ. ﺷﺎﻋﺮ ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا بﺎ اﯾﻦ ﻧﺎم � ﮔﺬاری ﻣﻌﻠﻮم ﮐﻨﺪ. ض ﺧﻮد ض ﻣﻌی ی � ﻢ ﭼﻪ ﭼ � پ ﺳ � ﻢ و بﺎز ﺑ �� ﺸ � ع ﭘﺮت � ﻢ و از ﻣﻮﺿ � ﺎد دور ﻧﺮو � ز ﺶ از اﯾﻦ بﺎ ﺣﻀﻮر ﺧﻮد اﯾﻦ ﻣﻌ � ــــﻎ داﺷﺘﻪ اﺳﺖﮐﻪ ﭘ � را از آﻧهﺎ در ﺎ ن را ی � ی ون و ﻧﻈﺮگﺎە ﻣﺎ � بﻪ در و دﯾﻮار و ﭘﻨﺠﺮە و ﺑ � داد وﺣﺎل ﻧ دﻫﺪ؟ ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ آزادی، و آزادی را در زﻧﺪان و ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺠﻮ. در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪن ی ون � ﺎدی را در ﺑ � ن ﻫﺎی ز ی � ﺷﺎری اﺳﺖ. ﭼ � ﺎی � ن دﻧ ی ﺖ از ﭼﻨن � ﻣﺤﺮوﻣ � ی ون � ی ون اﺳﺖ، ﻣﺮدم ﺑ � ﺗﻮان بﻪ دﺳﺖ آورد. کﺎر ﺑ ی � ﺑ گ � اﻧﺪ، زﻧﺪ ون اﺳﺖ. ﭘﻨﺠﺮە ﮕﺮ آن � ی ون د � ی ون ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ آن ﺑ � ﻫﺎ رو بﻪ ﺳﻮی اﯾﻦ ﺑ � ﺲ � ن اﺳﺖﮐﻪ ﺧﻮد را از ﻣﺎ ی وی � ی ون ﺣﺎل ﺑ � ﺴﺖ. آن ﺑ � ی ون ﻧ � ﺑ ﮐﺸﺪ � و ﻣﺎ را بﻪ ﺧﻮد راە ﻧ ﺮﻓﺘﻪ و آن را � ب ﻋﺎﻟﻢ را ﻓﺮا دﻫﺪ. دﻫﺸﺖ و اﺿﻄﺮای بﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﮏ � ای ﺧﺎص و ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ دﺳﺖ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮓﮐﺮدە اﺳﺖ. ﮐﺮوﻧﺎ ﻣهﻢ ی ﻦ دارای �� ﺗ ف ﻋﻠﻢ و ﻓﻨﺎوری را دﺳﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻪ و ﺟهﺎن را ﻌی � ﻣﺎ ﺶ � ﭘ ن ﺑﯿی ﺸﻪ بﻪ ﻣﺎ واﻧهﺎدە اﺳﺖ. اﺿﻄﺮاب ﻣﺎ از اﯾﻦ اﺳﺖ. � ﻧﺎپﺬﯾﺮﺗﺮ ازﻫﻤ ﺴﺖ اﻣﺎ ﻗﻮی � ﮐﺮوﻧﺎ زﻧﺪە ﻧ ﮑﺘﺎﺗﻮر و � ﺮوس اﺳﺖ د � ﺗﺮ از زﻧﺪە اﺳﺖ، و ﺧﻮدکﺎﻣﻪ، و اﻧگﻞ اﺳﺖ. گ � وﺿﺪ زﻧﺪە و زﻧﺪ گ � ﺪە بﻪ ﻗﺪرت زﻧﺪ � وار ﭼﺴب ﺮ بﻪ ﺳﻠﻮل زﻧﺪە وارد ﺷﻮد ﻫﻤﻪ � ً ﻫﯿﭻ اﺳﺖ اﻣﺎ ا � ﺴﺖ، اﺻ � زﻧﺪە ﻧ کﺎرە اﺳﺖ و ﻫﻤﻪ . � ی � ﭼ » ب ﻣﺮدە اﺳﺖ از ﻏﻢ ی � اژدرﻫﺎﺳﺖ او دە � ت اﻓ آﻟی اﺳﺖ « ت و ﺳﻠﻮل زﻧﺪە ی ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ آﻟی ، اژدﻫﺎی ای اﺳﺖ ﺗﺎ بﻪ آن بﭽﺴ بﺪ ح � ﮐﻪ روی ﺗﻤﺎم ﺳﻄ � ﺮو � ی ﺷﻮد، و � ی ون از ﺷﻤﺎر ﺗﮑﺜ � ی و ﺑ و ﺧﺪای � ﺸیﻨﺪ ر � ف ذﻫﻦ و روانِ آدم آن ﻫﻢ ی � وی ﺳﻄﺢ ﻓﻠﺰ، ﭼﻮب، ﻫﻮا ) ! ( و ﻧ در اﻋﻤﺎق. ﮐﺮوﻧﺎ اﯾﻦ » ی وز ﻣﺴﺖ! � ﺲ ﭘ � ابﻠ « ﻫﯿﭻ ﺴﺖ اﻣﺎ ﻫﻤﻪ � ﮐﺠﺎ ﻧ ﺟﺎ ﺴﺖ. ﮐﺮوﻧﺎ ﺧﺪاﺳﺖ ﺟﺎن � ت آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻧ ﻫﺴﺖ ﺣی ﺳﺘﺎن اﺳﺖ. ﻓﻘﻂ � � ی د و ﻧ � ﮔ دﻫﺪ، و ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺣﺮف اوﺳﺖ. ﻗﺪرت بﻼﻣﻨﺎزع و ﺶ � ﺑ ی ﺧﺪای اش را از آن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ � � ﻧ گ � ﺸﺪ و ﻫﺮﮔﺰ زﻧﺪ � ﮐ بﺨﺸﺪ