عالمی دیگر بباید ساخت

ﭼﻄﻮر از درون اﺗﺎق ﺧﻮد بﻪ دور دﻧ � ﺎ ﺳﻔﺮﮐﻨ � ﻢ ١٩٣ � ﻧ � ت ، ﭼﻨﺪان ﻣﺴﺎﻓی �� ف ی ﻢ. از ﻧﻈﺮ ﻓ � دﻫ ﻢ اﻣﺎ ﻗﻠﻤﺮوﻫﺎی ذ � ﮐﻨ � ن ﻫی � ﭘهﻨﺎوری را در ﻢ. � ﻧﻮرد � ت ﮐﻮﺗﺎە بﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺲ از ﻣﺪی � ﻢ. ﻫﯿﭻ � ﮔﺮد ﮐﺲ دﻟﺶ ﺑﺮای ﻣﺎ ﺗﻨ ﮓ ﻢ. اﻣﺎ ﻣﺎ � ی ون رﻓﺘﻪ ﺑﻮد � ﺸﺪە اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑ � ت ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺪ ﺣی � ﺎ ﺷﺎ � ﺸﺪە � ﺪا � ف ﭘ ��� ﺗﻔﺎوت ﻇ ﮐﺮدە کﺎﻣﻞ � ﻢ: اﻧﺪ � ا ﺶ � ﺗﺮ، دوراﻧﺪ ﺗﺮ، ﺷ ﺗﺮ و ﺠﺎع ﺧﻼق ﺗﺮ از ﻗبﻞ ﺷﺪە ﻢ، ﻗبﻞ از آن ﮐﻪ ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﻋﺎزم اﯾﻦ ﺳﻔﺮﮐﻮﺗﺎە � ا ﻢ. �� ﺷ ﺎرە آزادی � روزی دو ﮕﺮ � د � ﻢ آورد. بﺎر � ﻫﺎی ﺧﻮد را بﻪ دﺳﺖ ﺧﻮاﻫ � ﻢ. اﻣﺎ در دوران ﺣبﺲ � ﺎ ﭘﺮﺳﻪ ﺑﺰﻧ � ﻢ در ﮔﻮﺷﻪ و ﮐﻨﺎر دﻧ � ﺗﻮاﻧ دﺳﺘﻪ ﺧﻮد، ﮔﺬﺷ � ﺟﻤ ت آزادی ﺪ وﻗی � ، ﺷﺎ � ﻫﺎی بﺪﯾ � ﺘﻪ از درد ﻫﺎی پ ض ﻫﺎ ی ی � ﮕﺮ ﭼ � ض د � ﺖ بﻌ ��� ﻢ بﻪ ﻣﻄﻠ � ﺧﻮد را از دﺳﺖ بﺪﻫ � ﻋﺎدی ﻢ. �� ﺑ ﺎری از ﺑﺰرگ � ﺴ � ﺴﺖ ﮐﻪ � ف ﻧ � ﺗﺼﺎد ﺎ ﻣﺪت � ﺸﻤﻨﺪان دﻧ � ﻦ اﻧﺪ �� ﺗ ﻫﺎی ﺎدی را ﺗﻨهﺎ در اﺗﺎق � ﺎر ز � ﺴ � � ﺷﺎن ﮔﺬراﻧﺪﻧﺪ. ﺳﮑﻮت بﻪ ﻣﺎ ﻓﺮﺻﺖ � ﻫ � ی � ﺎری از ﭼ � ﺴ � دﻫﺪ ﺗﺎ بﻪ ارزش ً از آﻧهﺎ ﻏﺎﻓﻞ � ی ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮ ﺎی ﻢ، � ا پ ی ی راﮐﻪ اﺣﺴﺎسﮐﺮدە ﻫﺎی � ی � ﻢ؛ وﭼ �� ﺑ ﻢ اﻣﺎ بﻪ اﻧﺪازە � ا ف � یکﺎ ﺪە � ﻧﻔهﻤ ﻢ � ا ﻢ. � درکﮐﻨ � ﻧ � در ﺣبﺲ بﻪ � ﻓﺎ � ﻨﻮن � ا ﺖ ﺑهﺮە �� ن ﺣﺎل از اﯾﻦ ﻣ ی ﻢ؛ در ﻋن �� ﺑ � � ﻢ ﮐﻪ �� ﺑ ﻨﺎف ﻗﺎرە � ﻢ بﻪ اﻃﺮاف و ا � ﺗﻮاﻧ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ � ن ﻫﺎی دروی � ، گﺎ آو دﻟهﺮە ر اﻣﺎ در اﺻﻞ ﺷﮕﻔﺖ ﻢ. � ف ﺳﻔﺮﮐﻨ ی � اﻧﮕ