عالمی دیگر بباید ساخت

ادﺑ � ﺎت و ﻃﺎﻋﻮن : از ﺴﺎﻧ � ﺴﺎن و ا � ف ا ت دﺳﺖ رﻓن � ﺖ ٤١ در ﺴﺎن � ﻦ ا �� آﺧ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد: » وداع بﺎ ﻏﻮل ن ﻫﺎ، � ﺖ، وداع بﺎ ﻫ � ش � ﻫﺎی ﺎن � بﺎ ز آوری. « ﻫﻤﻪ � ﻤﺎری � ﮏ ﺑ � ت از ﻫﺮ رواﯾی ت از ی رواﯾی � ﮔ رواج ب ب ی ﺳﻮادی، ی ب ﺎن، وی � ﺗﻮان ﺷﺪن ز ﺴﺎن اﺳﺖ. اﻣﺎ وﺟﻮد � ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺪن ا ﮐﺘﺎب ﺖ � ﻫﺎ، ﻫﺮﻗﺪر ﻫﻢﮐﻪ روا ﺸﺎﻧﻪ اﺳﺖ، � ﮏ � ﺷﺎنﮔﺰﻧﺪە بﺎﺷﺪ، ﺧﻮد ن ﻫﻤﻪ ی ﺖ بﺎ ﻫﻤن � ش � ﮔﻮاە اﯾﻦ ﮐﻪ ﮐﺘﺎب � ی ی � ﮔ ن ﺧﻮای � ﻫﺎ دوام آورد. � ﺧﻮاﻧﺪن ﻫﻢ ب ﺴﻨﺪە، ی �� ﺖ ﻧ � و اﺑﺘﻼ بﺎﺷﺪ: ذﻫﻨ گ � ﺗﻮاﻧﺪ آﻟﻮد وﻗﻔﻪ ، بﻪ � ﺮ � از � ﺖ ﺧﻮاﻧﻨﺪە � ذﻫﻨ ﺷﻮد. و بﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل – ﻣﺠﺎزش، � �� بﺎ ﻧﺰد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ � در ﺣﺎ �� ﻧﺰد ی راە ﮕﺮ ﺗﻤﺎس و ارﺗبﺎط در دورە � ﻫﺎی د ی ﻤﺎری � ﺑ ﻫﺎی ﻫﻤﻪ ع ﺷﺪە � ی ﻣﻤﻨ � ﮔ – پﺎدزﻫﺮ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ، � ﻧﻮ آزﻣﻮن ب ﺷﺪە، ی ﺧﻄﺎ، و بﺪﯾﻊ. داﺳﺘﺎن ﺎرە � ﻫﺎ در ﻤﺎری � ی ﺑ ﻫﺎی ﻫﻤﻪ ، ا �� ﻒ وﺳ � ی ﻃ � ﮔ ز ﭗ ﺷ � اد ﺎر �� ه ﺗﺎ کﺎ �� ﻓﺮﺷﺘگﺎن در آﻣ � ، را در ﺑﺮ � ﭗ � ی بﻪ اد ی ﻧﺪ. ﻣﺮد ﻧﺎﺑیﻨﺎی � ﮔ ﺪ: �� ﮔ » ت . ﺗﻮ ﺧﻮدت ﻃﺎﻋﻮن ﻫﺴی « � ن � ن ﮐﻮﺷ ت بﻪ اﺳﻢ ﺗﻮی و ﺷﺨﺼﯿی ﺪ: �� ﮔ » ﺳﺎل ۱۹۸۶ ﻤﺎری ﻫﻤﻪ � اﺳﺖ و ﺑ ی ی آﻣﺪە، رﻓﻘﺎی ﺟﻮان � ﮔ ﺗﺮ از ﻣﻦ ﻣﺮدە ﺳﺎل دارم . � ف ﮐﻪ ﻓﻘﻂ اﻧﺪ، ﻣی « ﻤﺎری ﻫﻤﻪ � ﻃﺎﻋﻮن و ﺑ ی ﮔ � ﻫﻤﻪ ﮏ � و ﻣﺨﻮف، اﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ � ﻮرک، ﻫﻮﻟﻨﺎ �� ﺟﺎ ﻫﺴﺖ، از ﺗبﺲ ﺗﺎ ﻧﯿ ﻤﺎری ﻫﻤﻪ � ﺑ ی بﻪ ﻫﻤﻪ � ﮔ � ﺖ ﻧﮑﺮدە ﺑﻮد، ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺮی ﺷ � ا � ﺟﺎ ﻢ ﮔﺮﻓﺖ دﻧبﺎﻟﻪ � ﺗﺼﻤ ای ﺑﺮای ﻓﺮاﻧﮑنﺸﺘﺎﯾﻦ ﺴﺪ. �� ﺑﻨ ﻦ �� آﺧ ﺴﺎن � ا ، ﮐﻪ ﺴﺖ � ﻣﺎﺟﺮای آن در ﻗﺮن ﺑ � کﻢ � و اﺳﺖ ﮐﻪ � ن رﻣﺎن ﻣﻄﺮ ی ﮔﺬرد، اوﻟن ش �� ع � ﻧﺎﺑﻮدی ﻧ ﻤﺎری ﻫﻤﻪ � ﮏ ﺑ � ﺑﺮ اﺛﺮ ﺎ را بﻪ � دﻧ � ﺗﺎ � ی در � ﮔ ﺮ �� ﺗﺼ � ﺴﺖ � اﯾﻦ رﻣﺎن را در ﺑ � ﮐﺸﺪ. ﺷ ش ﮐﺮد، بﻌﺪ از آن ﮐ � گ ﻣﻨت � وﻧﻪ ﺳﺎﻟ ﻪ ﻫﻤﻪ ﺰان �� ی ﻋ ی ﺧﻮدش، � اش ﻣﺮدە ﺑﻮدﻧﺪ و او ﻣﺎﻧﺪە ﺑﻮد ﺗﺎ، بﻪ ﺗﻌﺒ » ﺶ ﭼﺸﻢ � ع ﻣﺤﺒﻮب، ﻫﻤﺮاﻫﺎن ﻣﻦ، در ﭘ � ﮏ ﻧ � ﺎی � ﻦ بﻘﺎ �� آﺧ ام ﻧﺎﺑﻮ د ﺷﻮﻧﺪ. « راوی رﻣﺎ ب ی و ی � ﺎن ﻓﻘ �� ﮏ ﭼ � ن ﮏ ﻣﺮد � : ﻼت اﺳﺖ � ﺗﺤﺼ ﺐ � ت ﻫﯿﻮﻻوار. ﻧﺠ ن ، و ﺣی � ﺎ � ، بﺪوی، ﺧﺸﻦ زادە � بﺖ �� ای او را ﺗ ﮐﻨﺪ