عالمی دیگر بباید ساخت

ادﺑ � ﺎت و ﻃﺎﻋﻮن : از ﺴﺎﻧ � ﺴﺎن و ا � ف ا ت دﺳﺖ رﻓن � ﺖ ٤٣ � زﻣﺎن ﮐﻪ ﺑﺮآورد ﮏ � ﺷﺪ ﺎن رﻓﺖ. ﺗﺎ آن زﻣﺎن، ﻏﺮب � ش از ﻣ �� ع � ﺳﻮم ﻧ � ﺎ ﻫﻤﻮارە ﭼﻨﺎن � ﺸﺪە ﺑﻮد. اﻣﺎ آ � ﺎ بﻪ آﻓﺖ آﻟﻮدە � ارو ﻣﺎﻧﺪ؟ « ارە ﻫﻤﻮ � ﭼﻨﺎن ﻧ ﺖ، بﻪ � ﻣﺎﻧﺪ. ﻃﺎﻋﻮن، بﻪ ﻧﺎﭼﺎر و در ﻧهﺎ � اﻧگﻠﺴﺘﺎن رﺳ ﺪ، اﻣﺎ ی ﻧﻤﺎﻧﺪە ﺗﺎ آدم ﮕﺮ ﺟﺎی � آن زﻣﺎن د ﻫﺎی ﺳﺎﻟﻢ بﻪ آن ﺟﺎ ﺑﺮوﻧﺪ ﭼﻮن، بﺎ ﻤﺎری ﻫﻤﻪ � ورود ﺑ ی بﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ � ﮔ ن ، ﺎی � ی وﺣﺸﺖ پﺎ » � ﻫﯿﭻ ﭘﻨﺎﻫگﺎ روی ن ی زﻣن « ﻧﻤﺎﻧﺪە : » ﺎ ﻃﺎﻋﻮن � دﻧ � ﺗﺎ � زدە اﺳﺖ! « ﺮ در � ا � ﺷ ﻓﺮاﻧﮑنﺸﺘﺎﯾﻦ ﻖ بﻪ ﻫﻢ وﺻﻞﮐﺮ �� ن ازﻃ ﺴﺎی � ﺧﻠﻖﮐﺮدنِ ا ن د اﻋﻀﺎی ﺗﮑﻪ ﻞ ﮐﺮدە ﺑﻮد، در � ﺗﮑﻪ را ﺗﺨ ﺴﺎن � ﻦ ا �� آﺧ ﺗﮑ ﺗﮑﻪ ﻪ ﺷﺪن � ﻞ � ﺗﻤﺪن را ﺗﺨ ش پﻠﻪ پﻠﻪ �� ع � ﮐﻨﺪ. ﻣﺮگ بﻪ ﻣﺮگ، ﮐﺸﻮر بﻪ ﮐﺸﻮر، ﻧ � ن ی ن پﺎﯾن از ﻧﺮدبﺎی ف ﺳﺎﺧﺘﻪ و از آن بﺎﻻ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد. راوی ﺪﮐﻪ ﺧﻮد زﻣﺎی � آ ﺬاری ﻫﻤﻪ � ن و وا ﺮای � ﺎن ﺑﻮدە، ﺷﺎﻫﺪ و �� ، ﮐﻪ درﮔﺬﺷﺘﻪ ﭼ � ﺷ ی آن » ﺖ � ش � ﻮرﻫﺎی � ز « � ﺷﻮد ﮐﻪ روح ﺑﺮﻫﻨﻪ ی ﺧﻮد را بﺎ آن ﻫﺎ ﭘﻮﺷﺎ ﻧﺪە � ب ا � ن ، ﻋﻠﻢ، ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻟﯿ � ﺑﻮد: ﻗﺎﻧﻮن، دﯾﻦ، ﻫ ») ﮕﺮ ﮐﺸﻮری در کﺎر � د ﺴﺖ! � ﻧ (« ت ، ﺗﺌﺎﺗﺮ، ﺻﻨﻌﺖ، �� ﺎت، ﻣﻮﺳ � ن ، ادﺑ ، آزادی، بﺎزرگﺎئ ﺣﻤﻞ وﻧﻘﻞ، ارﺗبﺎﻃﺎت، و ﮐﺸﺎورزی. » ذﻫﻦ ﻫﺎی ﻣﺎ، ﮐﻪ ﻣﺪت ﻫﺎ در ﻋﺮﺻﻪ ب ﻫﺎی ی ﺷﻤﺎر و ﺗﺮ ب ﮐﯿبﺎت ی � ی � ی از اﻓکﺎر ﺳ اﻧﺘهﺎی ﮐ ﺮد، ﺣﺎل بﻪ ﺸﺴﺘﻪ، و ﺗﻨهﺎ ﻣﺸﺘﺎق ﺣﻔﻆ ﺗﻦ � ﺲ � ﺸﺖ دﯾﻮار ﺟﺴﻢ ﺧﻮد وا � ت د رﺳی ﺶ اﺳﺖ. �� ﺧ « ﺎرە � آﻓﺖ ﮐﻪ ﺳ � ﺮان � و � ﺗﺎ � ن را ی ی زﻣن ﮐﻨﺪ، ﺟﺎن ﻠﻪ � ت ﻣتﺸکﻞ از ﻗﺒ ﺮدگﺎن بﻪ ﺟﻤﻌﯿی � در بﺎ ﻫ � ی � ﻫﺎی در ﺣﺎل ﺳﺘ ﻢ � کﺎﻫﺶ ﺴﺎن، راوی ﻣﺎ � ﮏ ا � ﺎﺑﻨﺪ، ﺗﺎ ﺗﻨهﺎ � � ، بﻪ ﺟﺎ � ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ دو ﺎرە ﺮاﻧﻪ � ﮐﻪ در و � ﺎن ﺷﺪە اﺳﺖ. راوی، در ﺣﺎ �� ﭼ � ﻫﺎی رم ﭘﺮﺳﻪ ﺪ، بﻪ زﻧ ﺧﺎﻧﻪ ﺴﻨﺪە �� ی ﻧ � ای پﺎ ﮔﺬارد و دﺳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺮ او ﭘ �� ﺗﺤ � ی � ای روی ﻣ ﺪا � � ﮐﻨﺪ ﮐﻪ » ﺣﺎوی ﭘﮋوﻫﺶ ﻋﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ی ﺑﻮد. ﺎی � ﺎن اﯾﺘﺎﻟ � ای در بﺎب ز « آن ﺎرە � ش در � ﻦ ﮐﺘﺎب ﭘﮋوﻫ �� آﺧ ﺎن، ا � ی ز ﺴﺎن، اﺳﺖ. و راوی � ﻮر ا � ن ز ی وﻟن � ﺎ، ﭼﻪ � ﻣﺎ، ﺗﻨهﺎ در دﻧ ﮐﻨﺪ؟ » ب ﺧﻮاﻫﻢ ﻧﻮﺷﺖ. ﺎد زدم: ﻣﻦ ﻫﻢ ﮐﺘﺎی �� ﻓ