عالمی دیگر بباید ساخت

� ﻋﺎﻟ د � ﮕﺮ ﺑبﺎ � ﺪ ﺳﺎﺧﺖ ٤٦ ﻟﻨﺪن » خ � ﻣﺮگ « پ ﻗﺖﮐﺮد و ی � را از ﭘﻮ رﻧﮓ ﻃﺎﻋﻮن ﻗﺮﻣﺰ را ﻫﻢ از ﺴﺎن � ﻦ ا �� آﺧ ﮔﺮﻓﺖ – ﺎرە � ن ﺣﺎل ﮐﻪ بﺤﺚ ﻟﻨﺪن، در ی در ﻋن ی اﻓﻮل و ب ﺎری � ﺴ � ، ش �� ع � زوال ﻧ ﻇﺮاﻓﺖ اﺳﺖ. آن اﺳﺘﺎد در رﻣﺎن � ﺗﺮ از بﺤﺚ ﺷ � او ﺪ: �� ﮔ » ش ﻣﺤﮑﻮم بﻪ �� ع � ﻧ ت در ﻇﻠﻤﺎت � ﺸ � اﯾﻦ ﺷﺪە ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑ ﺎرە ﺻﻌﻮد ﺧﻮن � ﺖ ﻓﺮو بﻐﻠﺘﺪ، ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ دو � بﺪو بﺎر ﺧﻮد بﻪ ﺳﻮی ی ﻗﻠﻪ ی د. � بﮕ � ﺗﻤﺪن را از « ﻪ � ﻣﺎ � ﺴﻢ و � ﺎﻟ � پ ﺑﺮای ﻟﻨﺪن، اﯾﻦ اﻣ دا ت ، ری ﺻﻨﻌی ت ، اﺳﺖﮐﻪ ﺻﻌﻮد از � ش ﻓﺖ اﺧﻼ �� ی وی ﻣﺤﺮک روﺷﻨﮕﺮی ﺑﺮای ﭘ � و ﻧﻪ ﻧ ف بﻪ ﻓﺮاوای � ﺗﻮﺣﺶ بﻪ ﺗﻤﺪن و از ﻗﺤ ��� را ﻣ ﺴ � ﺳﺎزد. ﺳﻘﻮط ا ن ﺎی � ﺮ �� ﮐﻪ ﻟﻨﺪن ﺗﺼ � ﻣﻌﺮوفِ ﻋ � �� ﮐﻨﺪ ﺳﻘﻮط بﻪ ﻫﻤﺎن دل ﺗﺎر پ اﺗﻮری اﺳﺖ: ﻧﻮە � اﻣ ﻫﺎی اﺳﺘﺎد » ی ە � ﭘﻮﺳﺖ ﺗ « ﺶ از اﯾ � دارﻧﺪ. ﺗﺎ ﭘ ﻦ ﮐﻪ ﻪ � ﻣﺎ � ، ﺪ � ﺎ � ﻃﺎﻋﻮن ﺑ ﺴﺖ � ﺎﻟ � پ دارﻫﺎ و اﻣ ﻫﺎ ﺛﺮوت ت ﻓ ﻫﺎی ﻫﻨﮕﻔی ﺮاﻫﻢ ﭽﻪ � � ت آوردە ﺑﻮدﻧﺪ. وﻗی ﮏ ﺳﮑﻪ � ﻫﺎ ض ب � ی ﺷﺪە در ﺳﺎل ۲۰۱۲ � ﺪا � ﭘ ﺰرگ � ﮐﻨﻨﺪ و آن را بﻪ پﺪر � ﺷﺎن � دﻫﻨﺪ، اﺳﺘﺎد ﺪ اﯾ �� ﻦ ﮔ » ﭘﻮل « ﭽﻪ � � اﺳﺖ، و � ﻫﺎ ﭘﺮﺳﻨﺪ: » ﺴﺖ؟ � ﭘﻮل ﭼ ») « ﭼﺸﻢ ی ﻣﺮد � ﻫﺎی ﭘ ، ﮐﻪ � ﺳﮑﻪ را در دﺳﺖﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد، ﺑﺮق زد. (« ﻫﺎ ی اﯾﻦ ﻫﻤﻪ – ﭘﻮﺳﺖ ﺪ، � ﺳﻔ ﺛﺮوت – از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد! ﺑﺰرگ ﻪ � ﻦ ﻣﺎ �� ﺗ ی اﻧﺪوە � اﺳﺘﺎد ﻫﻤ ﺳﺎﺑﻖ ﻪ � ﮏ آدم ﻣﺘﻨﻔﺬ ﻣﺎ � ف ﺷﻮﻓﺮ ﮐﻪ زﻣﺎی � دار اﺳﺖ ﮐﻪ بﻪ اﺟبﺎر بﺎ آن آد ﺑﻮدە ازدواج ﮐﺮدە: » وﺳﺘﺎ ﻓﺎن واردن آن ﺟﻮان ﺟﺎن ﻓﺎن � ﺟﺎ ﺑﻮد، ﻫﻤ واردن، بﺎ ﻟبﺎس ﻫﺎی ژﻧﺪە، بﺎ دﺳﺖ و ﺿﻤﺨﺖ و ﭘیﻨﻪ � ﻫﺎی زﺧ ﺴ � ﺘﻪ، کﻠﻔﺖ � ﺧﻢ ﺷﺪە ﺑﻮد وکﺎر � روی اﺟﺎق ﺟﻨگ � ﻫﺎ را ﮐﺮد – او، وﺳﺘﺎ ، ﮐﻪ ﺎ ﺑﺰرگ ﺷﺪە ﺑﻮد. � آﻣﺪانِ ﺛﺮوت و ﻣﮑﻨﺖِ دﻧ � ِ بﺎ ﻧﺎز و ﻧﻌﻤﺖ « ی ﺘﻪ ﻧﮑ ﮕﺮی ﮐﻪ بﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازە � د ﻪ � ی ﻣﺎ � ی اﻧﺪوە اﺳﺘﺎد ﺷﻮد اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐ ﻪ ش ق را از دﺳﺖ دادە � ﺖ، ﻫﻢ ﻏﺮب و ﻫﻢ � ﺪﭘﻮﺳﺖ، در ﻧهﺎ � ﺴﺎن ﺳﻔ � ا اﺳﺖ.