عالمی دیگر بباید ساخت

ادﺑ � ﺎت و ﻃﺎﻋﻮن : از ﺴﺎﻧ � ﺴﺎن و ا � ف ا ت دﺳﺖ رﻓن � ﺖ ٥١ � ﺶ را روﺷﻦ �� رادﯾ ف ، از آن ﺳﻮی ﻫﺰاران ﻓﺮﺳﻨﮓ ی ﮐﺮد. از اﻧﺘهﺎی زﻣن ﺎن و بﺎ ﺣﺴﻦ �� ﻨﺪگﺎن ﻣه �� ، ﮔ � آب و ﺧﺸ � ﺖ ﺗﻼش � ﻧ ﺎ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗ � ﻫﻤﺪ � ً ﻫﻢ اﯾﻦ کﺎر را � ﺷﺎن را اﺑﺮازﮐﻨﻨﺪ، و ﻋﻤ ﮐﺮدﻧﺪ، اﻣﺎ در ﻫﻤﺎن � ﺸﺎن � ﺣﺎل در � ﻘﺘﺎ � ی را ﻧﺪارد ﮐﻪ ﺣﻘ ن ﻫﺮﮔﺰ اﯾﻦ ﺗﻮاﻧﺎی ﺴﺎی � دادﻧﺪ ﻫﯿﭻ ا ﻢ ﺷﻮدﮐﻪ ﺧﻮد ﻗﺎدر بﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪە � ب ﺳه � رﻧ ﺴﺖ. � ی آن ﻧ « ﺑﺮای آن ی ﻫﺎی ﮐﻪ در ﻗﺮﻧﻄﯿﻨﻪ ی وﺟﻮد ﻧﺪار ﺎی � اﻧﺪ، دﻧ د: » ﻃﺎﻋﻮن ﻫﻤﻪ و ﻫﻤﻪ � ی � ﺲ را ﮐ ﭼ در کﺎم ﺧﻮد ﻓﺮو ﺑﺮدە ﺑﻮد. « آن � و � ، ﻦ دﻗﺎﯾﻖ �� در آﺧ ﻫﺎ را ﻧﺠﺎت � � دﻫﺪ، و ﺷهﺮ ﻏﺮق ﺟﺸﻦ و ﺷﺎدی ت بﻪ � ﺎن رﻣﺎن، دﮐ � ﺷﻮد. در پﺎ آن ﭼﻪ درﮐﺘﺎب � ﻫﺎ ﺧﻮاﻧﺪە ﺑﻮدە ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ: » � ی را � ی � ﭼ ﺴﺖﮐ � دا ﻪ آن � ﺖِ ﺧﻮش وﺧﺮم ﻧ � ﺟﻤﻌ � ﺴتﻨﺪ، اﻣﺎ � دا ﺗﻮ ﺴتﻨﺪ ازﮐﺘﺎب � ا � ﻫﺎ ﺑ ﺎﻣﻮزﻧﺪ: � ﻞ ﻃﺎﻋﻮن ﻫﺮﮔﺰ ﻧ � اﯾﻦ ﮐﻪ بﺎﺳ � ن ﻧ ی ﺸﻪ از ﺑن � ی د و ﺑﺮای ﻫﻤ � ﻣ رود ... و ﮐﺮدن آدم � ﺪ روزی ﻓﺮا ﺑﺮﺳﺪﮐﻪ، ﺑﺮای ﻫﻼ � اﯾﻦﮐﻪ ﺷﺎ ﻫﺎ و روﺷﻦﮐ ﺮدن ذﻫﻦ آن ﺎرە ﻣﻮش � ﻫﺎ، دو ﺪار و رواﻧﻪ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ در ﺷهﺮ � ﻫﺎی ﺧﻮدش را ﺑ ﺧﻮش ی ﻧﺪ. � ت بﻤ بﺨی « ﺴﺎن � ا ﺸﻪ، � ﻫﺎ، ﻫﻤ ﺎرە بﻪ ﻫﻤﺎن ﻣﻮش � دو ﻫﺎ ﻣبﺪل � . ﺷﻮﻧﺪ » ﻢ ﺷﻮد � ﺳه � � در رﻧ � ﻘﺘﺎ � ی را ﻧﺪارد ﮐﻪ ﺣﻘ ن ﻫﺮﮔﺰ اﯾﻦ ﺗﻮاﻧﺎی ﺴﺎی � ﻫﯿﭻ ا ﮐﻪ ﺧﻮد ﻗﺎدر بﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪە ﺴﺖ � ی آن ﻧ :« اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ی کﺎﻣﻮ ﺳﻮژە ی ﮐﻮری � ، ﻮ � ، رﻣﺎن ژوزە ﺳﺎراﻣﺎ ﺷﻮد ﮐﻪ در ﺳﺎل ۱۹۹۵ ش ﺷﺪە، و � ﻣﻨت ﺐ داﺳﺘﺎن � ف درﺧﺸﺎن و ﻣه ی �� بﺎزآﻓ ﻫﺎی ﻃ ن اﺳﺖ. در رﻣﺎن ﺎﻋﻮی ریﮐﻮ ، � ت ی ﮐﻪ بﻪ دﻓﻮ ﺷبﺎﻫﺖ � دﮐ ﮏ ﭼﺸﻢ � ﺑﺮد ﻤﺎری � ﭘﺰﺷﮏ اﺳﺖ، و ﺑ ای ﺴﺎن � ﮐﻪ ا � ن ل ن � ﻫﺎ را بﻪ ﺣﺪ ﺣﯿﻮان ﺗ ﺪن اﺳﺖ. � ن از د دﻫﺪ ﻧﺎﺗﻮای ﻮریﮐ ، ن ، دوﻟﺖ �� ت ﺗﺎر � ﮏ داﺳﺘﺎن اﺧﻼ � بﻪ ﻋﻨﻮان ﻫﺎی ﺧﻮدکﺎﻣﻪ ی ﻗﺮن � را ﻣﺤﮑﻮم � ﺴﺘ � ﺑ ت ی � ﺴ � : ﮐﻨﺪ ﺐ � ﺳﺎزی آﺳ پﺬﯾﺮﻫﺎ، و ب ی � رﺣ � ﺪا � ع ﭘ � ﻤﺎریﮐﻪ ﺷﯿ � . ﺑ � ﻤﺎن ﻧﻈﺎ � ﺣﺎ ﮐﻨﺪ، دوﻟﺖ ﻫﻤﻪ یﮐﻮر ﻫﺎ را در � ن بﻪ ﺑﻨﺪ ﺸگﺎە روای � آﺳﺎ ﮐﺸﺪ، وﮐﻮرﻫﺎ در آن ﺟﺎ، ﮐﻮرﮐﻮراﻧﻪ، بﻪ ﺟﺎن