جنگ و ضدجنگ

ﺟﻨﮓ و ﺿﺪﺟﻨﮓ در زﻣﺎﻧﻪ ی ﻣﺎ ١٣٠ ﻣﺘﻌﺪدی وﺟﻮد داﺷتﻨﺪ - اﻏﻠﺐ اﻋﻀﺎی اﯾﻦ اﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎ را ﮔﺮوە ﻫﺎی ، ﻣﺎﻧﻨﺪ �� ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺴ ﮑﺮﻫﺎ � ﮐﻮﺋ و ﺖ � ﻣﻨﻮﻧﺎ ﻫﺎ � ﻞ � ﺸﮑ � ، دادﻧﺪ. ﺎ، ﺧﻮش � ﮋە در ارو � در ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ، بﻪ و ﺎدی وﺟﻮد داﺷﺖ � ن ز ﺑﯿی ف از ﺟﻨﮓ اﺳﺖ. ﺑ ت ﮐﻪ ﺟهﺎن در ﺣﺎل ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓن ﺰرگ ﺗﺮ ﺷﺪن و ﺧﻮﻧبﺎرﺗﺮ ﺷﺪن ﺟﻨﮓ ﺶ � ﻫﺎ )اﯾﻨﮏ اﻣکﺎن آن وﺟﻮد داﺷﺖﮐﻪ ار ﺎی ﻫ ﺑﺰرگ ﺪان ﻓﺮﺳﺘﺎدە ﺷﻮﻧﺪ( بﺎﻋﺚ ﺗﺮس ﺷﺪە ﺑﻮد . وﺿﻊ � ﺗﺮی بﻪ ﻣ � ب آن اﻧﺪازە ﺧﻮب ﺑﻮد ﮐﻪ ﺎی ﻏﺮی � اﻗﺘﺼﺎد ارو ﺴﺖ ﺑﺮای � ﺗﻮا ﻣﺪت ﺪان ﺟﻨﮓ � ﺎزان را در ﻣ � ن بﻪ ﺟﻨﮓ اداﻣﻪ دﻫﺪ و ﻫﺎی ﻃﻮﻻی ﻧگﺎە دارد و ﺟﻨﮓ اﻓﺰ ارﻫﺎ ﻫﻢ – ﻞ �� بﻪ ﻟﻄﻒ اﻓﺮادی ﻣﺎﻧﻨﺪ آﻟﻔﺮد ﻧ - � ﻣﺮﮔبﺎرﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪ. ﺶ ﺑﻮد: ﻣﺮدم � در ﺣﺎل اﻓﺰا � ﻋﻤﻮ � ﺎ � ﮕﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ آ � اﺗﻔﺎق د � بﺎﺳﻮادﺗﺮ ــــﺞ بﻪ اﻣﻮرﮐﺸﻮر ﺧﻮد ﻋﻼﻗﻪ � ﺷﺪﻧﺪ و بﻪ ﺗﺪر ت ی ی ﺑ � ﺸ � � ﺸﺎن � دادﻧﺪ. اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ � � ﺴﺖ ﻣﻨﺠﺮ بﻪ ﺟﻨﮓ ﺷﻮد. گﺎ � ﺗﻮا ﺣﮑﻮﻣﺖ را � اﻓکﺎر ﻋﻤﻮ � بﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﮓ ﺳﻮق ﮕﺮ، � داد. از ﺳﻮی د � ﺎ ﻣﻮﺟﺐ � بﺎﺳﻮادﺗﺮ ﺷﺪن ﻣﺮدم در ارو ن ی � ﺷﺪ ﻋﻼﻗﻪ بﻪ ﺻﻠﺢ ﻧ ﺎری از � ﺴ � ، ﮋە در اواﺧﺮ ﻗﺮن � ﺎبﺪ. در ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ، بﻪ و � ﺶ ﺑ � اﻓﺰا � ﺎ � ﺖ ارو � ﺎن بﺎ ﺗﻮﺟﻪ بﻪ وﺿﻌ � ﺎﯾ � ارو ﮔﻔﺘﻨﺪ: بﻪ ﻧﺤﻮی ﺷﮕﺮ ف در ش ﻓﺖ �� ﺣﺎل ﭘ ﻢ، ﻗﺪرت اﻗﺘﺼﺎدی ﻓﻮق � ا اﻟﻌﺎدە ای د ﻦ �� ر ﺣﺎل ﺗﮑ ﻢ � ﺴﻠﻂ دار � از ﺟهﺎن �� اﺳﺖ، ﺑﺮ بﺨﺶ ﻋﻈ – ﺴﻠﻂ در آن � اﯾﻦ پ اﺗﻮری � ﻢ ﺗﻮﺳﻂ اﻣ � ﺎ بﻪ ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻘ � ﺎم � ا ی اﻋﻤﺎل ﺎی � ﻫﺎی ارو � ﺎ بﻪ واﺳﻄﻪ � ﺷﺪ پ اﺗﻮری � ﻢ اﯾﻦ اﻣ � ی ﻣﺴﺘﻘ � ی ﻧﻔﻮذ ﻏ ﻫﺎ - د ر ﻋﻠﻢ و ﺎری داﺷﺘﻪ � ﺴ � ش ﻓﺖ �� ﻓﻨﺎوری ﭘ ﻢ؛ � ﺎز ﻧﺪار � ﮕﺮ بﻪ ﺟﻨﮓ ﻧ � ﻢ، د � ا ﺟﻨﮓ کﺎر ﻣﺮدم ﻧﺎﻣ ﺘﻤﺪن اﺳﺖ. ﺴﻨﺪە �� ﮓ، ﻧ � ﺴﻮا � اﺷﺘﻔﺎن ش ، در آﻏﺎز ﺟﻨﮓ ��� ﺎر ﺧﻮب اﺗ � ﺴ � ی �� ﺪ بﻪ � ش ح ﺣﺎل ﺧﻮد را ﻧﻮﺷﺖ. او در ﺗبﻌ � ن دوم ﺟهﺎی ﺑﺮد ز ﺮا �