جنگ و ضدجنگ

ﻓﻠﺞ ارادە ۱۹ � � ﻢ ﮐﻪ � ﮐﺸ ﻢ � ﭘﻨﺪاﺷت » ﺟﻨﮓ ﻣﻠﺖ ﻫﺎ « ﺖ را داراﺳﺖ ﮐ � آن ﻗﺎبﻠ ﻪ » ﻢ � ﻋﻈ « بﺎﺷﺪ. ف ان ﺧﻮد ی � ﮐﻪ اﻓﺘﺎن و ﺧ � ﺲ از آن، ﻫﻨگﺎ � ﺴﺖ ﺳﺎل � ﺪ ﺑ � و ﺷﺎ ا در ر ن ﺑﺮ ﻋﻬﺪە ی � ﺖ آن ﻧ � ﻢ، ﻣﺴﺌﻮﻟ � دوم اﻧﺪاﺧﺘ � ن ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎئ � آﻏﻮش ﺎ ی ﻣ گﺎﻧﻪ � ﺴﻢ و ﺑ � ﺶ از دە ﺳﺎل از روﻧﻖِ ﻓﺎﺷ � ﺑﻮد. ﺑ � � ﻫﺮا ﮔﺬﺷ ﺖ ﮐﻪ ﻢ ﮐﻪ روس � ﺷﺪ گ � وارد ﺟﻨ ﻫﺎ » وﻃﻦ دوﺳﺘﺎﻧﻪ « ف ی ﺧﻮاﻧﺪە و ﻣﺘﻔﻘن ﺧﻮش بﺎوراﻧﻪ » گ � ﺳﺎﺧﺘ « � اﻧگﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻼ � ﭘﻨﺪاﺷتﻨﺪ ﺗﺎ ﻣ دِ ﻣﺴﯿﺢ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺧﻮاﻫﺪ � ﺟﻤ � ﻣﺎ از کﺎﺑﻮس � ﺪاری � ﺲ از ﺑ � ﺎﻓﺖ. ﺗﻨﻬﺎ � ﻣﺎن ﺑ ﻮد ﻢ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﻣﺎت و ﻣﻨﮓ ﺑﻮدە � ﺎﻓﺘ � ﮐﻪ در ﻢ. � ا � ﻨﻮن ﻫﻢ بﻪ ﻧﻈﺮ � ا ﻢ ﺧﻮاب � ﮕﺮ دار � ﮏ بﺎر د � رﺳﺪ � ﮔﺮدی ﮐ ﻢ. ﻧﻪ، � ﻨ ﮕﺮ راە � د � ﻧ � ﻧﻈﺎ � ی ﻤﺎی � ﭘ � ﻢ، رژە ﻧ � ﮐﻨ ﻢ، اﻣﺎ اﻧﺪک اﻧﺪک بﻪ � رو ﺳﻮی � ی � ی � ﭼ ﻢ ﮐﻪ ﻧﻪ � رو » گ � ﺳﺎﺧﺘ « ﺧﻮا ﻫﺪ ﺑﻮد و ﻧﻪ » ﻢ � ﻋﻈ « ، اﻣﺎ ب ﻪ � ﺎد ﻣ � اﺣﺘﻤﺎل ز ی و وﻃﻦ ﮔﺮای ﺎن ﺧﻮاﻫﺪ � ت ﺟﻬﺎن را پﺎ ت را، و ﺣی دوﺳی ﻢ ﺣﻮادث � ﻢ و بﮕﺬار � ﻢ و کﺎر بﻪ کﺎری ﻧﺪاﺷﺘﻪ بﺎﺷ � ﺮﮐﻨﺎر بﮑﺸ � داد. ا ﺳﻮم، ﭼﻨﺎن ﮐﻪ � ن ﻫﻤﭽﻨﺎن روی بﺪﻫﺪ، ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎی » ﻦ �� راﺳﻞ ﻫ « در ﺮان � و رُﻋﺐ � ﺷﻬﺮ ن ش ی � اﻧﮕ » ﺮ � وا � ﺪ � ر « ﺶ � ﭘ ن ﮐ ﺑﯿی ﺮدە » آن ﺑ ﺰرﮔﻪ « ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. � ن ی ﭼﻨن ﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﮓ � ﻧﻤﺎ ﺎن � ﺟﻬﺎﻧ � ن ن ﻫﻤﻮارە بﺎ رﺧﻮت ﻫﻤگﺎی ﻫﺎی ﺟﻬﺎی ﻫﻢ زﻣﺎن اﺳﺖ. ــــﺦ � ﺗﺎر ﺎرە � ﺎری در � ﺴ � ِ ﺴﺎن �� ﻧ ی ﻋﻠﻞ ﺟﻨﮓ ﻗﻠﻢ زدە اﻧﺪ. ﻣﺼﻠﺤﺎنِ ب ی � � اﺟﺘﻤﺎ ﺑﺮای آن � دادە، و دﻻﺋﻞ ﻣﺤک � ﺷﻤﺎری ﺻﻼی ﺻﻠﺢ اﻗﺎﻣﻪ ﮐﺮدە اﻧﺪ. اﻣﺎ اﻧﺪک ﺑﻮدە اﻧﺪ ﺗ ﻞ � ﺤﻠ ﺎرە � ن ﮐﻪ در ﮔﺮای ی ﺟﻨ ﮓ، ﺣﺲ گ � و درﻣﺎﻧﺪ گ � ﭽﺎر � ﺑ � ب ان � ی رﻫ � ای را ﮐﻪ داﻣﻨﮕ و ر گ � ﺷﻮد، و ﻣﻨ ﺧﻮتِ � ش ی را ﻣﺒﺘﻼ �� ِ ﺖ � ﮐﻪ ﺟﻤﻌ � ﻋﺎ ب � ک � ﻞ ﮐﻨﻨﺪ. ﺷﻤﺎر � ﺳﺎزد، ﺗﺤﻠ ﻪ