جنگ و ضدجنگ

ب د � ی ﻧ ﮐﻪ در آن بﺎزﻧﺪە ﺷﺪ � ﻢ ۲۹ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺧﻮدﮐﺮدە اﺳﺖ. ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﯿﻮە ی ﺣﺮف زدن آدم ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻢ ... ﺴﺎن ام. اﯾﻦ ﺑﺰرگ � ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺪای ﻧﺎب ا ﻦ ﻋﺸﻖ و ﺷﻮر ﻣﻦ اﺳﺖ. �� ﺗ ن ﺑﻮد ﺪن بﻪ اﯾﻦ ﺗﺎﻻر ﻃﻮﻻی � راە رﺳ – � ﺪ، از آد � ﻃﻮل ﮐﺸ � ﭼهﻞ ﺳﺎ ﮕﺮ، ا � بﻪ آدم د � ﮕﺮ. ﻧ � ی بﻪ ﺻﺪای د ز ﺻﺪای ﺸﻪ ﻫ � ﻢ ﻫﻤ �� ﺗﻮاﻧﻢ بﮕ ن ی ﻤن راە را رﻓﺘﻪ ﺴﺎن � ام . بﺎرﻫﺎ ا ﻫﺎ ﻣﺒهﻮت و وﺣﺸﺖ زدە ام ﮐﺮدە اﻧﺪ. ﻫﻢ ﻟ ﺬت ﻪﮐﺮدە �� و ﻫﻢ ﻧﻔﺮت را ﺗﺠ دل � ام . گﺎ � ام ﺪە � ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺷن ﻫﺎ ر ا ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﻢ، بﻪ دورە �� ن ﺧﻮدم ای ﺑﺮﮔﺮدم ﮐﻪ بﺎ ﻧﺎدای ﮐﺮدم . بﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ، ﭼﻪ بﺎر ﻫﺎ ﮐﻪ ﺷﮑﻮە را در وﺟﻮد آدم ﺪە � ﻫﺎ د ام، و دل ﻪ ﮐﻨﻢ. �� ام ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﮔ بﻪ ﻣﺎ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. بﻪ � ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﺮدن را ازﮐﻮد گ � ﻣﻦ درﮐﺸﻮری زﻧﺪ � ﻣﺎ درس ﻣﺮگ � . دادﻧﺪ ﺴﺎن � ﮔﻔﺘﻨﺪ وﺟﻮد ا ﻫﺎ ﺑﺮای آن اﺳﺖﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ � ن ﮐﻨﻨﺪ. بﻪ ﻣﺎ درس ﺎی �� ﺴﻮزاﻧﻨﺪ، و ﺧﻮد را ﻗ � ، دارﻧﺪ ﺑبﺎزﻧﺪ اد دﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ آدم ﮕﺮی ﺑﺰرگ ﺷﺪە ﺑﻮدم، � ﺮ درﮐﺸﻮر د � ﻢ. ا � ﻫﺎی ﻣﺴﻠﺢ بﺎﺷ � ﻧ ﮐﻪ رﻓﺘﻪ � ﺴﺘﻢ را � ﺗﻮا ب ش ی � . ام ﺑﺮوم ﺪ ﺧﻮدت � رﺣﻢ اﺳﺖ، و بﺎ را در ﻢ. پﺪر و � ﺎن ﺑﺰرگ ﺷﺪ � ﺎﻧ �� ن ﺟﻼدان و ﻗ ی ن . ﻣﺎ ﺑن ﺴیﻨﻪ ﮐی � ﻣﻘﺎبﻞ آن وا ﻣﺎدرﻫﺎی � گ � ﻣﺎن در ﻫﺮاس زﻧﺪ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﻤﻪ � ن را بﻪ ﻣﺎ ﻧ ی � ﭼ ﻨﺪ ﺘﮔﻔ – و � ن ی ﻧ ی � ً ﭼ � اﻏﻠﺐ اﺻ ﮔﻔﺘﻨﺪ – ش از ﻣﺎ � . ﻣﺎ آﻟﻮدە ﺑﻮد گ � اﻣﺎ ﻫﻮای زﻧﺪ � ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﻧ داﺷﺖ. ﻣﻦ ﭘﻨﺞﮐﺘﺎب ﻧﻮﺷﺘﻪ � ام، اﻣﺎ اﺣﺴﺎس ﮐﻨﻢ ﻫﻤﻪ ی آن ﮏﮐﺘﺎب اﻧ � ﻫﺎ ﺪ. ﺎرە � ب در ﮐﺘﺎی ﮏ آرﻣﺎن � ﮔﺬﺷﺖ � ی ﺎ ... وارﻻم ��� ﮏ اوﺗ � ، ﺷﻬﺮ ف ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد: ﺷﺎﻻﻣﻮف زﻣﺎی » ب د � ﻣﻦ در ﻧ ش ﮐﺖ ﮐﺮدە ﺑﻮدم، � �� ﻋﻈ ت از ﻧﻮزﻧﺪە ﺖ را بﻪ راﺳی � ﺴﺎﻧ � ب دیﮐﻪ در آن بﺎزﻧﺪە ﺷﺪم، ﺑﺮای آنﮐﻪ ا � ﻧ ﮐﻨﻢ. « � ف ی �� ب د را بﺎزآﻓ � ــــﺦ آن ﻧ � ﻣﻦ ﺗﺎر ی وزی � ﮐﻨﻢ، بﺎ ﭘ ﻫﺎ و