جنگ و ضدجنگ

ﺟﻨﮓ و ﺿﺪﺟﻨﮓ در زﻣﺎﻧﻪ ی ﻣﺎ ٣٢ ﭽﻪ بﻪ ذﻫﻦ � ﻨﺪ. کﻼم ﻧ �� ﺳﺨﻦ بﮕ � ام � ن ﻣﻨﺪی ﻧ � ﺪ: ﻫﯿﭻ ﻫ � آ ﺗﻮاﻧﺪ � ﺎورد. ﻧ � ﺖ را ﺗﺎب ﺑ � واﻗﻌ ﺗﻮاﻧﺪ آن را از ﺟﺎ ﺗکﺎن دﻫﺪ. ی اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﻮدە � ﺸﻪ درﮔ � ﻫﻤ ﮏ ذﻫﻦ ﺟﺎ � ﮏ دل و � ﻘﺖ در � ام ﮐﻪ، ﺣﻘ � ﻧ ﻘ � ی د، ﺣﻘ � ﮔ ﻘﺖ � ﻨﺪە و پﺎرە پﺎرە اﺳﺖ. ﺣﻘ � ﭘﺮا � ﺖ بﻪ ﻧﻮ ﻫﺎی ﻘﺖ � ف وﺟﻮد دارﻧﺪ، ﺣﻘ ﻓﺮاوای ﻨﺪە � ع اﻧﺪ، و در ﺟﻬﺎن پﺨﺶ و ﭘﺮا � ﻫﺎ ﻣﺘﻨ � ﺎرە � ﺴﺎن در � بﻪ ﻣﺎ آﻣﻮﺧﺖ ﮐﻪ ا � ﻔﺴ � ﺷﻮﻧﺪ. داﺳﺘﺎ � ی � ی ﺧﻮد ﭼ ی ﻫﺎی � ﺶ از آن � ﺎر ﺑ � ﺴ � ﺲ، ﻣﻦ ﭼﻪ � . ﺎت ﺛبﺖ ﺷﺪە اﺳﺖ � داﻧﺪ ﮐﻪ در ادﺑ ﮔﺬﺷﺖ روزﻣ � ﺪ بﮑﻨﻢ؟ ﻣﻦ � بﺎ ﺮە ی اﺣﺴﺎﺳﺎت، اﻓکﺎر، وکﻠﻤﺎت را ﺛبﺖ � زﻣﺎﻧﻪ � گ � ﮐﺮدم . زﻧﺪ � ی ﺧﻮدم را ﺛبﺖ ﮔﺬﺷﺖ روح و روان � ﮐﺮدم . بﻪ ﻋﻼﻗﻪ ن روزﻣﺮە ﻣﻨﺪ ﺑﻮدم . زﻧﺪگﺎی ﺮ �� ن ﻫﺎ ﮐﻪ ﺗﺼ ی � ی روح و روان، آن ﭼ � ﺪە � ﻧﺪ � ــــﺦ ﻋﻤﻮﻣﺎ � ﺑﺰرگ ﺗﺎر � ﺎ ﺧﻮار � ، ی د � ﮔ � ــــﺦ � ﺷﻤﺎرد. ﻣﻦ بﻪ ﺗﺎر گﻢ � ﺷﺪە ﭘﺮدازم . اﻏﻠﺐ، و ﺣ � ، ت ﺣﺎﻻ ی � ﺷﻨﻮم ﮐﻪ ﻨﺪ کﺎری ﮐ �� ﮔ ﻪ � ﺴﺖ؟ ﭼﻪ � ﺎت ﭼ � ﺴﺖ، ﺛبﺖ اﺳﻨﺎد اﺳﺖ. اﻣﺮوزە، ادﺑ � ﺎت ﻧ � ﮐﻨﻢ ادﺑ � � ﮐ ﺗﻮاﻧﺪ بﻪ اﯾﻦ ﺳﺆال ﺟﻮاب دﻫﺪ؟ ﻣﺎ ﭘﺮﺷﺘﺎب ﺗﺮ از ﻫﺮ زﻣﺎن � گ � ﮕﺮی زﻧﺪ � د � ﻢ. ﻣﺤﺘﻮا از ﻓﺮم ﺟﺪا � ﮐﻨ ش وﻣﺘﺤ � ﺷﻮد. آن را ﻣﺘﻼ ﻮل � ﺸﺖ � ن ی ﻣﺮزﻫﺎی ﺧﻮدش را ی � ﮐﻨﺪ. ﻫﺮﭼ �� ش � ق ، ﻧﻘﺎ �� ﮔﺬارد: ﻣﻮﺳ – ت کﻠﻤﻪ ﺣی � ﻫﺎ در ﺳﻨﺪﻫﺎ از ﻣﺮزﻫﺎی ﻣﺴتﻨﺪات در ن ی ﮔﺬرﻧﺪ. ﻣﺮزی ﺑن � ﮕﺮی راە � بﻪ د �� ﺖ وﺟﻮد ﻧﺪارد، و � ﺖ و ﺧﻼﻗ � واﻗﻌ ﺑﺮد. ﺷﺎﻫ ﺪان ب ی ﺴﺎن � ﮏ ﻣﺎﺟﺮا، ا � ﻒ ﮐﺮدن �� ﺴتﻨﺪ. بﺎ ﺗﻌ � ﻃﺮف ﻧ نﺶ �� ﻫﺎ آﻓ ﮔﺮی � � ﮐﻨﻨﺪ، بﺎ زﻣﺎن دﺳﺖ و ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮم ﮐﻨﻨﺪ، ﻫﻤﭽﻨ ش � ﮑﺮﺗﺮا � ﺎن ﮐﻪ ﭘ بﺎ � ﺸﻪ �� ن ﻣﺮﻣﺮ. ﻫﻢ ﻫ ﺷﻮﻧﺪ ﻫﻢ ﺧﺎﻟﻖ. ﻣﻦ بﻪ آدم ﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ ﻋﻼﻗﻪ دارم . آدم ی � ﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏِ ﺑﺰرگ، بﻪ ﺗﻌﺒ ﺧﻮدم، ﭼﻮن رﻧﺞ و ﻣﺸﻘﺖ، آدم � ﻫﺎ را ﺑﺰرگ ﮐﻨﺪ. درﮐﺘﺎب ﻫﺎی ﻣﻦ،