جنگ و ضدجنگ

ب د � ی ﻧ ﮐﻪ در آن بﺎزﻧﺪە ﺷﺪ � ﻢ ۳۳ اﯾﻦ آدم ﮔﺬﺷﺖ � ﻫﺎ � ﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ ﺧﻮدﺷﺎن را ــــﺦ کﻼن � ﻨﺪ، و ﺗﺎر �� ﮔ ﻫﻢ بﻪ ﻣﻮازات آن ﮔﻔ � ﺘﻪ ﺷﻮد. ﻣﺎ ﻓﺮﺻﺖ آن را ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﻢ ﮐﻪ ب � ا ﻢ � ﻔﻬﻤ � ﻣﺎ آﻣﺪە، و ﻫﻨﻮز � ﭼﻪ ﺑﺮ ﻢ ﮐﻪ از اﯾﻦ � ﺎز دار � ﻧ � ﺪ؛ واﻗﻌﺎ � آ ﻫﺎ ﺣﺮف ً آن � ﺪ اﻗ � ﺶ از ﻫﻤﻪ، بﺎ � ﻢ. ﭘ � ﺑﺰﻧ ﻢ. ا � ش ح بﺪﻫ � ﭼﻪ را ﮐﻪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎدە ز ﻢ، دل � اﯾﻦ کﺎر ﻫﺮاس دار � ﻣﺎن ﻧ ﺧﻮاﻫﺪ بﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ی ﺧﻮدﻣﺎن رودررو ﻢ. در �� ﺷ ﺴ � ی ﺷﺪگﺎن � ﺨ ، ﺷﺎﺗﻮف در آﻏﺎزﮔﻔﺖ � ﻔﺴ � داﺳﺘﺎ وﮔﻮی ﺷﺎن � ن ی بﻪ اﺳﺘﺎورﮔن ﺪ: �� ﮔ » ب ﻢ ﮐﻪ در ی � ﻣﺎ دو ﻣﻮﺟﻮدی ﻫﺴت ﮐﺮان بﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﺧﻮردە ﺲ اﯾﻦ ﻟﺤﻦ را ﮐﻨﺎر بﮕﺬار و � . ﺎ � ﻦ بﺎر در دﻧ �� ﻢ ... ﺑﺮای آﺧ � ا ﺴﺎن ﺣﺮف � ﮏ ا � ﮏ بﺎر، بﺎ ﺻﺪای � ﺴﺎن ﺣﺮف ﺑﺰن. دﺳﺖکﻢ � ﮏ ا � ﻣﺜﻞ ﺑﺰن. « ﮔﻔﺖ وﺷﻨﻮد ﻣﻦ ﺖ � بﺎ ﺷﺨﺼ ﮐﺘﺎب � ﻫﺎی اﺻ ﻫﺎی ﺶ بﻪ ﻫ � ام کﻢ و ﺑ ن ی ﻤن � ﺷﯿﻮە آﻏﺎز ﺷﻮد. آدم � ﻫﺎ اﻟﺒﺘﻪ از دوران ﺧﻮدﺷﺎن ﺣﺮف زﻧﻨﺪ، � ﻧ ﺴﺎن آﺳﺎن � ف بﻪ روح و روان ا ت ﺎﻓن � ﺗﻮاﻧﻨﺪ در ﺧﻸ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻨﺪ. اﻣﺎ راە ﻮن و روزﻧﺎﻣﻪ ���� اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻠ � ﺴﺖ، را � ﻧ ﻫﺎ، و ﺧﺮاﻓﺎت ﻗﺮن، بﺎ ﺗﻌﺼﺐ ﻫﺎ و ﺗﻘﻠﺐ ﻫﺎ آن ر ا ﻧﺎﻫﻤﻮارﮐﺮدە اﻧﺪ. در اﯾﻦ ت ﻞ ام ﺻﻔﺤﺎی � ﺟﺎ ﻣﺎ ت ﺧﺎﻃﺮات � از دﻓ ﺸﺎن دﻫﻢ آن دوران ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﺬﺷﺖ � ام را بﺨﻮاﻧﻢ، ﺗﺎ ﺪە ﻣﺮد ... ﭼﮕﻮﻧﻪ اﯾﻦ راە را دﻧبﺎل ﮐﺮدم ... � ... ﭼﮕﻮﻧﻪ آن ا ١٩٨٥ - ١٩٨٠ ﺎرە � ب در دارم ﮐﺘﺎی � ی ﺟﻨﮓ ﺎرە � ﺴﻢ ... ﭼﺮا در �� ﻧ ی ﺟﻨﮓ؟ ﭼﻮن ﻣﺎ اﻫ ﻞ ﻢ � ﺟﻨﮓ ا – ﺸ � ﻫﻤ ﺪن ﺑﻮدە � ﺎ درﺣﺎل ﺟﻨﮕ � ﻪ ﺎ درﺣﺎل آﻣﺎدە ﺷﺪن � ﻢ و � ا ﺑﺮای ﺟﻨﮓ. دﻗﯿﻖ ﻢ، ﻫﻤﻪ � ﺗﺮﮐﻪ ﻧگﺎە ﮐﻨ ی اﻓکﺎر ﻣﺎ ﺣﻮل ﻣﺤﻮر ﺟﻨﮓ ن ﺧﺎﻃﺮ اﺳﺖﮐﻪ ﺟﺎن آدم در اﯾﻦ ی ﺎبﺎن. بﻪ ﻫﻤن � اﺳﺖ. در ﺧﺎﻧﻪ، در ﺧ