جنگ و ضدجنگ

ب د � ی ﻧ ﮐﻪ در آن بﺎزﻧﺪە ﺷﺪ � ﻢ ۳٥ روس ر � ا بﮑﺸﺪ. زن اﯾﻦ ﻃﻮر بﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد: » � و بﻌﺪا �� اول بﻪ اﯾﻦ زدم . پﺎﻫﺎی ﻫﻤﻪ �� ﺳ �� بﻪ آن ﻣﺎن ﻏﺮق ﺧﻮن ﺑﻮد. ﺧﻮن ﻫﻤﻪ بﺎ ﻫﻢ ﻣﺨﻠﻮط ﺷﺪە ﺑﻮد. « ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ گ � اﯾﻦ ﺟﻨ ﺎرە � وﻗﺖ در ﮏ زن � ﺪە ﺑﻮدم . ﺟﻨﮓ � ﺸن � اش . ﺎرە � بﻪ ﻗهﺮﻣﺎﻧﺎن ﻧﺪاﺷﺖ. در �� اﯾﻦ ر ی ﻋﺪە ای از آدم ﻫﺎ ﻧﺒﻮ د ﮐﻪ ﻗهﺮﻣﺎﻧﺎﻧﻪ ﻋﺪە ﮕﺮی از آدم � ی د � ﻫﺎ را ﮏ ﺳﻮﮔﻮاری ﻣﺮﺳﻮم � . ﮐﺸﻨﺪ � زﻧﺎﻧﻪ را بﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورم: » � ب د راە � ﺪان ﻧ � ﺟﻨﮓﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ، در ﻣ روی. آدم اﻓﺘﺎدە � ﺸﺖ، روی ﺧﺎ � ﻫﺎ بﻪ بﺎ. آن � ﺎر ز � ﺴ � اﻧﺪ ... ﻫﻤﻪ ﺟﻮان، و ﺟﺎ اﻓﺘﺎدە اﻧﺪ، و ﭼﺸﻢ ﻫﺎی ی ە ﻣﺎﻧﺪە . ﺑﺮای ﻫ � ﺷﺎن بﻪ آﺳﻤﺎن ﺧ ﺎ، ﻫی آن ﻤﻪ از ﻫﺮدو ﻃﺮف، ﻏﺼﻪ � دار ﺷﻮی. « ﺪگﺎە � ن د ی ﻫﻤن » ﺑﺮای ﻫﻤﻪ ﻫﺎ، ی آن از ﻫﺮدو ﻃﺮف « ﺑﻮد ﮐﻪ بﻪ ﻣﻦ اﻟهﺎم داد ﮐﺘﺎب ﺎرە � ام را در ﺪ � ی ﭼﻪ بﺎ ﺮی اﺳﺖ �� ﺴﺖ. اﯾﻦ ﺗﺼ � ﺶ ازﮐﺸﺖ وﮐﺸﺘﺎر ﻧ � ن ی ﺑ ی � ﺴﻢ: ﺟﻨﮓﭼ �� ﺑﻨ � ﮐﻪ از ﺟﻨﮓ در ﺧﺎﻃﺮات زﻧﺎن ﺛبﺖ ﺷﻮد. اﯾﻦ آدم اﻻن داﺷﺖ ﻟبﺨﻨﺪ � � گﺎر � زد وﺳ ﺪ � ﮐﺸ – ﺴﺖ. زن � ﮕﺮ ﻧ � و ﺣﺎﻻ د ت از ﻫﺮﭼ � ﺸ � ﻫﺎ ﺑ ی از � ی � » ﺪ ﺷﺪن � ﻧﺎپﺪ « � ﺣﺮف زدﻧﺪ، از اﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺎن ﺟﻨﮓ �� ﻃﻮر در ﺟ ﻫﻤﻪ � � ی � ﭼ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﯿﭻ ﺴﺎن � ن ﺷﻮد. ﻫﻢ وﺟﻮد ا ی � ﭼ ﻫﺎ، ﻫﻢ زﻣﺎﻧﻪ ﺎ. ﻫی آن بﻠﻪ، ﺟﻮان ﻫﺎی ﻫﻔﺪە ﻫﺠﺪە ﺳﺎﻟﻪ داوﻃﻠبﺎﻧﻪ ﻋﺎزم ﺟﺒهﻪ ﻫﺎ ﺷﺪە ﺑ ﻮدﻧﺪ، اﻣﺎ ﻧ � ﺧﻮاﺳتﻨﺪ آدم بﮑﺸﻨﺪ. و بﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، آﻣﺎدە پ دن ﺑﻮدﻧﺪ. � ی ﺟﺎن ﺳ ن ی ﻣﺮدن ﺑﺮای وﻃﻦ. و ﻣﺮدن ﺑﺮای اﺳﺘﺎﻟن – اﯾﻦکﻠﻤﻪ � ﻫﺎ را ﻧ ﺷﻮد از ﺗ ــــﺦ � ﺎر زدود. ش � ﺎﭼﻒ، ﻣﻨت � کﺎ وﮔﻮر � ت و � ﺶ از ﭘﺮوﺳ � ﮐﺘﺎب ﻣﻦ ﺗﺎ دو ﺳﺎل بﻌﺪ، ﺗﺎ ﭘ ﺴﻮر ﺑﺮای ﻣﻦ ﻧﻄﻖ ﮐﺮد: � ﺸﺪ. ﻣﺄﻣﻮر ﺳﺎ � » بﺎ ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎب ﺷﻤﺎ، � ﮕﺮ د ﻫﯿﭻ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ گ � ﮐﺲ بﻪ ﺟﻨﮓ ﻧﺨﻮاﻫﺪ رﻓﺖ. ﺟﻨ ﺪ ﻫﻮﻟﻨﺎ � ا �