جنگ و ضدجنگ

ﺟﻨﮓ و ﺿﺪﺟﻨﮓ در زﻣﺎﻧﻪ ی ﻣﺎ ٣٨ � او ﻧ ﻣﺎﻧﺪ. آدم ﻫﺎ اﯾﻦ � ی ﻋﺎدی ﻃﻮری ﺣﺮف � ف ﻫﺎی ﻏ ی � ﺟﺎ از ﭼ زﻧﻨﺪ ﮐﻪ � ، ی ﻋﺎدی، وﻣﺤﺘﻮم وﻣﺴﻠﻢ، اﻧﺪ. ﺧﺐ ن ﻫﺎی ی � اﻧگﺎرﭼ ﺪ، ﺟﻨﮓ اﺳﺖ � داﻧ ﮕﺮ ... ﻫﯿﭻ � د � ﺮﻫﺎ بﻪ ﺧﺸﻢ ﻧ �� ﺪن اﯾﻦ ﺗﺼ � ﮐﺲ از د ﺪ � آ – ،ً� ﻣﺜ ﺮ �� ﺗﺼ ﻌﺖ، � ف اﻓﺘﺎدە و ﻧﻪ ﺗﻘﺪﯾﺮ و ﻃﺒ ی ﻣﺮدیﮐﻪ روی زﻣن ﺴ � ﮏ ا � ﻪ � بﻠ ﮕﺮ � ﺎن د او را ﮐﺸﺘﻪ اﺳﺖ. ﮏ � ی ی � ﺷﺎﻫﺪ بﺎرﮔ » ﻻﻟﻪ ﺎە � ی ﺳ « ی ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﻤﺎی � ﺑﻮدم )ﻫﻮاﭘ ﻫﺎ را در ﺗﺎﺑﻮت � ب بﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮ � ﻫﺎی ﺑﺮﻧ ﮔﺮداﻧﺪ( . بﻪ اﻏﻠﺐ ﻣﺮدە ﻫﺎ ﯾﻮﻧ ﻔﻮرم � ﻫﺎی دﻫﻪ �� ﻗﺪ � ﻧﻈﺎ ی ﭼﻬﻞ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪە � اﻧﺪ، بﺎ ﺷﻠﻮارﻫﺎی ﭼﺴبﺎن؛ گﺎ ن ی ﻫﻤن ﺴﺖ � ف ﻧ � ﻫﺎ ﻫﻢ بﻪ ﺗﻌﺪاد کﺎ � ﺎزﻫﺎ بﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف � . زدﻧﺪ: » ن ی ﻫﻤن دﺧﺎﻧﻪ دادﻧﺪ. ﺑﻮی ﻻﺷﻪ � ﻞ �� ﮕﺮ ﺗﺤ � اﻻن ﭼﻨﺪ ﺗﺎی د � ی ﮔﺮاز ﺪ. � آ « ﺎرە � ﻗﺼﺪ دارم در ی اﯾﻦ � . ﺴﻢ �� ﻫﺎ ﺑﻨ ﺗﺮﺳﻢ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ درﺧﺎﻧﻪ ﺣﺮف ﻫﺎی ﻣﺮا بﺎور ﻧﮑﻨﺪ. روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻓﻘﻂ از راە � ن دوﮐﺸﻮر ی ت ﺑن ﻫﺎی دوﺳی ﺴﻨﺪ �� ﻧ ﺎزان ﺷﻮروی ﻫﻤﻮارﮐ � ﮐﻪ اﻧﺪ. ﺮدە بﺎ آن � ﻫﺎ ﺣﺮف �� زﻧﻢ. ﺧ ﻫﺎی ﺷﺎن داوﻃﻠبﺎﻧﻪ آﻣﺪە اﻧﺪ. دﻋﻮت ﺷﺎن � ﺎﯾﻨﺪ. ﻣﺘﻮﺟﻪ � ﮐﺮدە ﺑﻮدﻧﺪﮐﻪ ﺑ از ﺧﺎﻧﻮادە � ا � �� ﺷﻮم ا ﻫﺎی ﺗﺤ ﻞ � ﮐﺮدە ﺼ اﻧﺪ، روﺷﻨﻔﮑﺮان – ﻣﻌﻠﻢ ت ﻫﺎ، ﮐﺘﺎب � ﻫﺎ، دﮐ دارﻫﺎ – ﺧﻼﺻﻪ، آدم ﻫﺎی ﺎی آن ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ بﻪ اﻓﻐﺎن � اﻫﻞ ﮐﺘﺎب. ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ در رؤ ﻫﺎ ﺑﺮای ﺑﻨﺎ ﮐ ﺮدن � ﺴﻢ کﻤﮏﮐﻨﻨﺪ. ﺣﺎﻻ بﻪ ﺧﻮدﺷﺎن � ﺎﻟ � ﺳﻮﺳ ی در ﻓﺮودگ ﺧﻨﺪﻧﺪ. ﺟﺎی ﺎە ﺸﺎن � را ﺮ ﻧﻮر � ن ی ز ی � ارآﻣ � ب بﻪ ﺷکﻞ ا � ام دادﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﺗﺎﺑﻮت ﺑﺮﻧ � آﻓﺘﺎب ﻫﻤﺮاە � ﺪﻧﺪ. اﻓ � درﺧﺸ ی د: � ﺴﺖ ﺟﻠﻮی ﺧﻮدش را بﮕ � ام ﻧﺘﻮا » � ﮐﻪ ﺪ ﺗﺎﺑﻮت ﻣﻦ ﻫﻢ آن � داﻧﺪ؟ ... ﺷﺎ ﺟﺎ بﺎﺷﺪ ... ﻣﺮا ﻫﻢ � ﺗپﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮی آن ﺗﺎﺑﻮت ... اﯾﻦ � ﺟﺎ ﺑﺮای ﭼﻪ دارم ﺟﻨگﻢ؟ « ازﺣﺮف ﻫﺎی ﺧﻮدش ﻫﺮاﺳﺎن ﺷﺪ، بﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﻔﺖ: » اﯾﻦ ﺪ. � ﺎدداﺷﺖ ﻧﮑﻨ � ﻫﺎ را «