جنگ و ضدجنگ

ب د � ی ﻧ ﮐﻪ در آن بﺎزﻧﺪە ﺷﺪ � ﻢ ٤۱ � ﻧ ً از ﻓﮑﺮ ﺟﻨﮓ ﻋﺬاب � ﮏ ﮐﻨﺪ، اﺻ � ﮕﺮی ﺷﻠ � ﺴﺎن د � ﺗﻮاﻧﺪ بﻪ ا � ﮐﺸﺪ. ﮐﺠﺎ اﺳﺖ اﯾﻦ آدم؟ بﻪ او ﺑ ﺮ ﻧﺨﻮردە ام . ١٩٩٧ - ١٩٩٠ ت اﺳﺖ ﮐﻪ ﺎی � از اﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ادﺑ � ﺎت رو � ادﺑ ﮏ ﮐﺸﻮر ﭘﻬﻨﺎور را بﺎزﮔﻮ � ن بﻪ اﺟﺮا ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪە در داﺳﺘﺎنِ آزﻣﻮی � � ﮐﻨﺪ. اﻏﻠﺐ ازﻣﻦ ﺎرە � ﺸﻪ در � ﭘﺮﺳﻨﺪ: ﭼﺮا ﻫﻤ ی ﺗﺮاژدی � ﻫﺎ ؟��� ﻧ � گ � ت زﻧﺪ ض وﺿﻌﯿی ی ﭼﻮن ﻣﺎ در ﭼﻨن ﻢ. ﺣﺎﻻ � ﮐﻨ ف � درﮐﺸﻮرﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠ � گ � زﻧﺪ ﻢ، اﻣﺎ � ﮐﻨ » خ � ﻫﺎ « ﻫﻤﻪ ع � ﮏ ﻧ � ﺟﺎ ﻫﺴتﻨﺪ. ﻫﻤﻪ ﺣﺎﺻﻞ ن دارﻧﺪ. ﮑﺴﺎی � اﻧﺪ، و ﺧﺎﻃﺮات گ � زﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺪت ﻫﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ وﺳﻮﺳﻪ ﺎرە � ن در ت ی ﻧﻮﺷن ﻞ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ��� ی ﭼﺮﻧ � � ﮐﺮدم . ﻧ ﺴﺘﻢ ﭼﻪ � دا ﺴﻢ، از ﭼﻪ اﺑﺰاری اﺳﺘﻔﺎدە ﮐﻨﻢ، �� ﺪ ﺑﻨ � ﻃﻮر بﺎ ع د � ﮑﺮدی بﻪ ﻣﻮﺿ � ﭼﻪ رو ﻫﯿﭻ � بﺎ �� ﺎ ﺗﻘ � اﺷﺘﻪ بﺎﺷﻢ. دﻧ وﻗﺖ ﻫ ﯿﭻ ی � ی � ﭼ ﺎرە � در یﮐﺸﻮرﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ، ﭘﺮت ﺪە ﺑﻮد، وﺣﺎﻻ � ﺸن � ، ﺎ � اﻓﺘﺎدە درﮐﻨﺞ ارو اﺳﻢ اش ﻫﻤﻪ ﺎن � ز � ﺟﺎ ﺑﺮ � ﻫﺎ ﺑﻮد. ﻣﺎ، بﻼرو ﻞ ﺷﺪە ��� ﭼﺮﻧ � ﻫﺎ، اﻫﺎ ن ﻣﻮاﺟﻬﻪ بﺎ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ . ﺣﺎﻻ روﺷﻦ ﺷﺪە ﺑﻮد: ﻋﻼوە ﺑﺮ ی ﻢ. اوﻟن � ﺑﻮد ﭼﺎﻟﺶ ت ، ﻗ ﺴی � ﻫﺎی کﻤﻮﻧ ب ، ﭼﺎﻟﺶ ﻣﺬﻫی گ � ، و بﻪ ﺗﺎز � ﻮ ﻫﺎی ﺟﻬﺎ ن ﺗﺮ و ی � ﻫﻮﻟﻨﺎ � ﺪ ﻧ � ف ﺣﺎﻻ بﻪ د ی ﺗﺮی ﻓﺮاروی ﻣﺎ ﻫﺴتﻨﺪ، ﻫﺮﭼﻨﺪﮐﻪ ﻫﻤن آﯾﻨﺪ. ﮕﺮی ﺷکﻞ ﮔﺮﻓﺖ ... � ﻞ، ﻓﻀﺎی د ��� دﯾﺮی ﻧﮕﺬﺷﺖﮐﻪ بﻌﺪ از ﭼﺮﻧ بﻪ ﺧﺎﻃﺮ دارم راﻧﻨﺪە ب ﺼﺎل بﺪ وی � اﺳت � ی ی از � ﭘ �� ی ﺗﺎ � راە ﮔﻔﺖ، ﺸﻪ � ﮐﻪ ﮐﺒﻮﺗﺮی بﻪ ﺷ ی ﺟﻠﻮی ن ﺧﻮرد: ی ﻣﺎﺷن » ﻫﺮروز، دو ﺳﻪ ﺗﺎ ﭘﺮ ﻧﺪە � ن ی روی ﻣﺎﺷن اﻓﺘﻨﺪ. اﻣﺎ روزﻧﺎﻣﻪ � ﻫﺎ ت ل � ﺖ ﺗﺤﺖ ﮐﻨ � ﻨﺪ وﺿﻌ �� ﮔ اﺳﺖ. «