جنگ و ضدجنگ

ب د � ی ﻧ ﮐﻪ در آن بﺎزﻧﺪە ﺷﺪ � ﻢ ٤۳ و بﻪ ﻣﺤﺾ ورودمﮔﻔﺘﻨﺪ: گﻞ ﻧﭽ ن ، از آب ﭼﺎە ﻧﻨﻮش ی ﺸن � ن ، روی ﭼﻤﻨﺎ ی ن ... ﻣﺮگ ﻫﻤﻪ ﮕﺮی در کﺎر ﺑﻮد. ﻧﻘﺎب � ﺟﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪە، اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﺮگ د ﺗﺎزە ی داﺷﺖ. ﻣﺴﻦ ﻞ ﻧﺎآﺷﻨﺎی � ای بﻪ ﺻﻮرت زدە ﺑﻮد. ﺷکﻞ و ﺷﻤﺎ ی ﺗﺮﻫﺎی ﮐﻪ ﺳﺎل � ﻠﻪ � ﺎرە از ﻣﺤﻞ ﺗﺨ � ﻪ ﮐﺮدە ﺑﻮدﻧﺪ دو �� ﻫﺎی ﺟﻨﮓ را ﺗﺠ ﺷﺪﻧﺪ. � بﻪ آﺳﻤﺎن ﻧگﺎە ﮐﺮدﻧﺪ: » آﻓﺘﺎب دا � رد درﺧﺸﺪ ... ﻧﻪ دودی ﻫﺴﺖ و ﻧﻪ گﺎزی. ﻫﯿﭻ � ی اﻧﺪازی ﻧ � ﮐﺲ ﺗ ﮐﻨﺪ. ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺟﻨﮓ ﺷﺪە ﭘﻨﺎﻫگﺎە � ﺪ را � ﺎرە بﺎ � بﺎﺷﺪ؟ و ﻣﺎ دو ﻢ. �� ﻫﺎ ﺷ « ﺻﺒﺢ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ روزﻧﺎﻣﻪ � ﻫﺎ را ﺸﻨﻪ � ، ﺪﻧﺪ � ﻗﺎﭘ ی اﺧبﺎر ﺗﺎزە ﺑﻮدﻧﺪ، و ب ﻌﺪ ﺧﻮردە روزﻧﺎﻣﻪ � � ﻫﺎ را ﮐﻨﺎر � اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ. ﻫﯿﭻ ﺟﺎﺳﻮ ﺪا ﻧﮑﺮد � ﭘ ە ﺑﻮدﻧﺪ. ﻫﯿﭻ � ﮐﺲ از دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻠﻖ ﻧ ﺎی بﺪون ﺟﺎﺳﻮس � ﻧﻮﺷﺖ. دﻧ ﻫﺎ ﮏ اﺗﻔﺎق ﺗﺎزە ﺑﻮد. بﻪ � ی ﺑﻮد. اﯾﻦ آﻏﺎز ﺎی ﻧﺎآﺷﻨﺎی � و دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻠﻖ ﻫﻢ دﻧ ی ﻣﺎ ﺷﺪ. ﻞ ﻫﻢ اﺳبﺎب رﻫﺎی ��� ﺴﺘﺎن، ﭼﺮﻧ � دﻧبﺎل ﻣﺎﺟﺮای اﻓﻐﺎ ﮕﺮ اﺣﺴﺎس � ﺎ پﺎرە پﺎرە ﺑﻮد؛ اﻣﺎ داﺧﻞ آن ﻣﻨﻄﻘﻪ، د � ﺑﺮای ﻣﻦ، دﻧ � ﻧ ﮐﺮ ﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪە � ن ام، بﻠ ﺎ اوﮐﺮاﯾی � ،� ، رو � دم بﻼرو ﮏ � ی ی ﮔﻮﻧﻪ ﺴﻞ � ﮏ ﺑﻮدم ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل داﺷﺖ � ﺑﯿﻮﻟﻮژ اش ﻣﻨﻘﺮض ﺷﻮد. دو ﻓﺎﺟﻌﻪ بﺎ ﻫﻢ ﻣﺼﺎدف ﺷﺪە ﺑﻮدﻧﺪ: در ﺣﻮزە ت ﺴی � ﺎﻟ � ﺳﻮﺳ � ﺲ � ، آﺗﻼﻧﺘ � ی اﺟﺘﻤﺎ ﻞ رخ دادە ﺑﻮد. ��� ت ، ﭼﺮﻧ در ﺣﺎل ﻏﺮق ﺷﺪن ﺑﻮد؛ و در ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴی پ اﺗﻮری ﻫﻤﻪ � ش اﻣ � ﺎ � ﻓﺮو گ � را ﻣﻀﻄﺮب ﮐﺮدە ﺑﻮد. ﻣﺮدم ﻧﮕﺮان زﻧﺪ روزﻣﺮە ﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ. ﭼﻪ ﻢ؟ ﭼﻪ � ﺪ ﮐﻨ �� ﺧ � ﻃﻮر و بﺎ ﭼﻪ ﭘﻮ ﻃﻮر دوام ﺮﮐﺪام ﭘﺮﭼﻢ ﺟﻤﻊ � ﻢ؟ اﯾﻦ بﺎرز � ن ی اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻪ بﺎﺷ ی � ﻢ؟ بﻪ ﭼﻪ ﭼ � ﺎور � ﺑ ﺪە � ﻢ بﺪون ا � ی ﺎد بﮕ � ﺪ � ﺎ بﺎ � ؟ ﻢ �� ﺷ ﻢ؟ اﯾﻦ ﺳ � ﮐﻨ گ � ﻫﺎی ﺑﺰرگ زﻧﺪ ﺆال آﺧﺮﻫﻢ ﻧﺎآﺷﻨﺎ ﺑﻮد، ﭼﻮن ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻫﯿﭻ گ � وﻗﺖ بﻪ اﯾﻦ ﺷکﻞ وﺷﯿﻮە زﻧﺪ ﺴﺎن � ﺶ روی ا � ﻧﮑﺮدە ﺑﻮد. ﺻﺪﻫﺎ ﺳﺆال ﭘ » خ � « ﺑﻮد، و او بﺎ ﺧﻮدش