جنگ و ضدجنگ

ﺟﻨﮓ و ﺿﺪﺟﻨﮓ در زﻣﺎﻧﻪ ی ﻣﺎ ٥٢ � ﺎری � ﺖ �� ﺖ و ﻫ � ش � از � ت � ﻣﺸ ر ��) ﺳﺎﻧﻨﺪ. اﯾﻦ دو روﻧﺪ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﮕﺮی � ﺮاﻧﮕﺮی و د � روﻧﺪ و �� ، ﮕﺮی روﻧﺪ اﺧﺘﻼط � روﻧﺪ اﺿﻤﺤﻼل و د ﻣﺎ بﻪ ﺷﻤﺎر � ی وی ﻣﺘﻀﺎد، ﺧﻂ ﺗﻔﺎرق ﻣﻌﺎ � (، اﯾﻦ دو ﻧ گ � روﻧﺪ ﺳﺎزﻧﺪ � ن ﺗﻤﺪن ی ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑن � روﻧﺪ، ﺧ ﺪە � ن ﮔﺬﺷﺘﻪ و آﯾﻨﺪە ﮐﺸ ی ﻪ ﺑن � ﻫﺎ بﻠ � . ﺷﻮد � ت ﺣی ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ رابﻄﻪ �� ﺘ � ﺎﻟ � ای د ن اﯾﻦ دو ﺑﺮﻗﺮار ا ی ﺑن ﺳﺖ. در ﮐﻪ ﺟﻬﺎن � ﺣﺎ ن ﺑﯿی ﻫﺎی ﺗﻔﺮﻗﻪ ف ﺷﺪن ﻓ ﺮ ﻓﺸﺎرﺟﻬﺎی � در ز �� اﻓﮑﻦ ﻗﺪ ﺮو � ﺸﺖ راە � ﺎرە در � ی ی دو � پﺎﺷﻨﺪ، ﺳﻨﮕﺮﮔ ورﺳﻢ ﻫﺎ و روال ﺮﻗﻪ ﻫﺎی ﺗﻔ � اﻓﮑﻦ � ف ﺖ روزاﻓﺰوی � ﻣﺮﺳﻮم، ﺟﺬاﺑ ﺖ � ﻪ ﻫﻢ در ﻧﻬﺎ � ﺎبﺪ، ﻫﺮﭼﻨﺪﮐﻪ اﯾﻦ رو � ب ی ﺛﻤﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﻨﻮن د � اﻟﺒﺘﻪ، ا ﻫﮑﺪە ن در ﻣﺮﺣﻠﻪ ی ﺟﻬﺎی ﺴﺎ � ی - ﮏِ ﺧﻮد ﻗﺮار د � رﻣﺎﻧت ارد. ﺎﻓﺘﻪ � ﺣﺎل، در ﻢ ﮐﻪ ﻓﺮاﺗﺮ از اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺟﻬﺎن � ا وﻃﻨﺎﻧﻪ ی ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪﻣﺎن ، دﻫﮑﺪە ف � ت ش ﻣ � ف ﺷﺎﻫﺪ ﮔﺴ ی ﺟﻬﺎی ﺨﺘﻪ، � اﻓﺴﺎرﮔﺴ ی ﮔﺮای آﻟﻮدە ﺳﺎزیﮐﺮە ن ، ﺗﻮاﻧﮕﺮﺷﺪن ﻋﺪە ی ی زﻣن ﻨﻪ �� ای اﻧﺪک بﻪ ﻫ ﺖ، ی ا � � � ﻞ � ب ارﺗبﺎﻃﺎت اﺻ �� ﻧﺎﺑﻮدی ﺗﺪر ﺪە � ﺎن ﺳﺎدە، پﺪ � ن ، و بﻪ ﺑ ﺴﺎی � ا ی ﺷﮕﻔﺖ ف ﻫﺴﺖ. ی � ﺷﺎر از اﻣکﺎﻧﺎت ﻧ � ی ﻣﺮﻓﻪ و ﺎی � ﺪی در دﻧ � ﻧﺎاﻣ � آور بﻪ ﺗﻼش ﺑﺮای � و اﺳﺎﺳﺎ � ﻋﻤﯿﻖ، ذاﺗﺎ گ � گﺎﻧ � ﻢ، اﯾﻦ ﺑ � بﺪﺧ � و اﯾﻦ ﺗبﺎ ﺖ �� ﮐﺴﺐ ﻫ ﺖ �� )ﻫ � ﺎ � ﻫﺎی ﺧ ی ﮐﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎی ﻫﺎی اﺳﻄﻮرە ای � ﻮط �� ﺸﻪ دارﻧﺪ( ﻣ � ر ﺷﻮد، بﻪ ﺗﻼش ﺑﺮای ﺗﺠ گﺎﻧﻪ � ﻞ از ﺑ � ﻠ در � ﻫﺮا ﺪﺋﻮﻟﻮژی � ﻗﺎﻟﺐ ا ﺎن � ﮐﻪ ﺑن � ﻫﺎی ﻣﺮﺗﺠ ی ﮐﻮدکﺎﻧﻪ اﺳ ﺷﺎن ﺑﺮ ﻗﻬﻘﺮای ﺖ و وﻋﺪە � ی را ﺎی � ی بﺎزﮔﺸﺖ بﻪ دﻧ دﻫﻨﺪ ﮐﻪ در آن ﻫﻤﻪ ن آﺷﻨﺎ و پ ی � ﭼ � ﺎ � ﮕﺮ ﻧ � ﺑﻮد. در ﻫﺮ ﺣﺎل، د بﻪ ﻋﻨﻮان � ﻓﺎ � ﺗﻮان ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﺘﻘﺎبﻞ ﻣﺎ بﺎ ﻫﻢ را ﺪە ﮔﺮﻓﺖ. اﯾﻦ � ی ﻣﺒﻬﻢ و ﻣﻐﺸﻮش ﻧﺎد ﺳﻮدای ﺰﻧﺎپﺬﯾﺮ اﺳ �� ت ﮔ واﻗﻌﯿی ﺖ، ﺶ ﻣﻌﻨﻮی ﻣﺎ را بﻪ ﺣﻠﻘﻪ � ن و ﻫﻢ آﺳﺎ ت ﮐﻪ ﻫﻢ بﻘﺎی ﺟﺴﻤﺎی واﻗﻌﯿی ی ت ﻧﺪە � ﻫﺮﭼﻪ ﮔﺴ � ﮕﺮان ﭘﯿﻮﻧﺪ � ﺗﺮی از د زﻧﺪ.