جنگ و ضدجنگ

ی ﺟﺎذبﻪ ﻣﺮﮔبﺎر ﺟﻨﮓ ۷٥ ن دوم، دﺳﺖ کﻢ ﺑﺮای آن ﺴﺎ بﻪ ﺧﺎﻃﺮ آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﻨﮓ ﺟهﺎی � ﭼﻪ ت ی داﺷﺖ: � ﺸ � ﺎر ﺑ � ﺴ � ح � ﻢ، وﺿ � ض ﺑﻮد ی ﻋﺪە از ﻣﺎ ﮐﻪ در ﺟﻨﺎح ﻣﺘﻔﻘن � ﺑﻮد ﮐﻪ اﺣﺴﺎس گ � ﺟﻨ ﻢ؛ در � ﻢ و بﺠﻨﮕ � ﺪ بﻪ آن ﺑپﯿﻮﻧﺪ � ﻢ بﺎ � ﮐﺮد ن ا ﮐﻪ در ﻣﻮرد ﺟﻨﮓ ﺟهﺎی � ﺣﺎ ﺠﻪ � ت بﻪ اﯾﻦ ﻧت � ﺸ � ول، ﻫﺮﭼﻪ ﺑ ﺪە � رﺳ � ﺪ بﻪ آن � ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧبﺎ گ � ﺪ اﯾﻦ ﺟﻨ � ﻢ ﮐﻪ ﺷﺎ � ا ﭘﯿ ﻢ و � ﻮﺳت � ﺪ � ﻧبﺎ � ﻢ. و ﻣﻦ ﻓﮑﺮ � ﺪ � ﺟﻨﮕ ﻞ ﺑﻮدە ﮐﻪ � ن دﻟ ی ﺪ بﻪ ﻫﻤن � ﮐﻨﻢ ﺷﺎ آن ﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ � ﺣﺠﻢ ﻋﻈ ﻠﻢ � ف ﻣﻨﺪاﻧﻪ و ﻓ � ﻫﺎی ﻫ ﻫﺎ و ﻋﮑﺲ ﻫﺎ از دل ﺟﻨﮓ �� ﺎری از آﻣ � ﺴ � ﺑﻮد ﮐﻪ گ � تﻨﺎم در آﻣﺪ؛ اﯾﻦ ﺟﻨ � و ی کﺎی ﺴ � ﻫﺎ و ﺎری از � ﺴﺎن � ا ض ورت � ﺪﻧﺪ ﮐﻪ � ﺠﻪ رﺳ � ﺎ رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ بﻪ اﯾﻦ ﻧت � دﻧ � ا � ﻫﺎ در گ � ف ﺟﻨ ی ً ﭼﺮا ﭼﻨن � ی اﯾﻦ ﺳﺆال ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ اﺻ � ﻧﺪاﺷﺘﻪ، و رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ درﮔ � ﺪ بﻪ راە � بﺎ اﻓﺘﺎد. � ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﻣﻦ � ﻞ ﺧﺎ � پ دازم، دﻻ � ﻞ ﺑ � ض از اﯾﻦ دﻻ � ﺧﻮاﻫﻢ بﻪ بﻌ ن ﻣ � در پﺎﺳﺦ بﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﺮا ﻫ ﻨﺪان ﺑﺮای ﻣﻮاﺟهﻪ بﺎ ﺟﻨﮓ ﺗﻼش � ﮐﻨﻨﺪ، و ﭼﺮا ﻣﺎ بﻪ ﺗﻼش ﻫﺎی آن � ﻫﺎ ارج ﮏ � ، ﻢ. بﻪ ﻧﻈﺮم � ﮔﺬار ﻞِ آن � دﻟ » روان ی پﺎﻻی « ، ﺗﻼش گ � ﺲ( اﺳﺖ: اﯾﻦ ﮐﻪ، بﻪ ﺳﺎد � )کﺎﺗﺎرﺳ ﺎرە � ت را ﮐﻪ در ﻢ ﺗﺎ اﺣﺴﺎﺳﺎی � ﮐﻨ ﻢ و بﻪ ���� ی ون ﺑ � ﻢ ﺑ � ی ﺟﻨﮓ دار ﻣﻨﺼﻪ ﻢ � ی ﻇهﻮر ﺑﺮﺳﺎﻧ – بﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻮدﻣ گ � ﭼﻪ ﺟﻨ ﺎن در آن ﺪە � ﺟﻨﮕ ﻧﻈﺎرە � ﻓﺎ � ﮐﻪ گ � ﻢ، ﭼﻪ ﺟﻨ � ا ﮔﺮ آن ﺑﻮدە ﻢ، و ﭼﻪ ﺟ � ا ﮐﻪ گ � ﻨ ﺐ � ﻣﺘﺤﻤﻞ آﺳ ﻫﺎی آن ﺷﺪە ﻢ. ﺟﻨﮓ ﺟﻨبﻪ � ا ای دارد ﮐﻪ ﻫﻨﺠﺎرﻫﺎی � ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﻧﻘﺾ � � ت اﺣﺴﺎ ﮐﻨﺪ، و ﻣﺎ بﻪ ﺟهﺎی ﻢ ﮐﻪ ﺟﻨﮓ � ﮐﻨ � ش از ﺧﻮد بﻪ ﺟﺎ �� ی اﺳﺖ ﮐﻪ آﻻ � ی � ﭼ ﮔﺬارد. در ﺪ � آﻧئ ت آﻧﺌﺎس پﺪرش را ، وﻗئ � ﺐ � ﺗﺮﻏ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ بﺎﻷﺧﺮە از ﺗﺮ وآ � ی ﻣﺮد � ﺰد، از ﭘ �� بﮕ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺪس ی را ﮐﻪ دارﻧﺪ ب ن ﻫﺎی ی � ﻦ ﭼ �� ﺗ ﺎ ﺸﺎن � ن و ب د، ﻧﻤﺎدﻫﺎی آﯾﯿی � ﺧﻮدش ﺑ ﺎن � ﻫﺎی ﺧﺪا ﺷﺎن را. پﺪرش اﺑﺘﺪا از ﺑﺮدن آن � ﻫﺎ اﻣﺘﻨﺎع � ﮐﻨﺪ؛ آﻧﺌﺎس بﺎ او بﺤﺚ � ﮐﻨﺪ و �� ﺪ: ﮔ