جنگ و ضدجنگ

ی ﺟﺎذبﻪ ﻣﺮﮔبﺎر ﺟﻨﮓ ۹۱ ﺪ ﮐﻪ آ � ﺠﻪ رﺳ � ﻞ دوﻟﺖ بﻪ اﯾﻦ ﻧت � ن دﻟ ی بﻪ ﻫﻤن ﺪ ب � ﺎدﻣﺎن بﺎ � ن ﻪ ﺷکﻞ ﮏ ﺳﺎزە � ﺑﺮﻗﺮار ﺷﻮد. � داﺋ گ � ی ﺳﻨ ب � در ﻧﻮاﻣ ۱۹۲۰ ﭘﺮدە � ﺎدﻣﺎن داﺋ � ، از ﺑﺮداری ﺷﺪ. آن روز، ﺟﺴﺪ ﺎز گﻢ � از � ﻧﺎ » ی ﻏﺮب ﺟﺒهﻪ « ﺎز � ﮑﺮ � بﺎزﮔﺮداﻧﺪە ﺷﺪە ﺑﻮد؛ ﭘ از ﺎبﺎن � ﺧ ﺴﺎی وﺳﺖ � ﻫﺎ ﮔﺬر دادە ﺷﺪ و بﻪ کﻠ ﺪ، ﮐ � ب رﺳ ی � ت ا � ﻣﯿنﺴ ﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد آن ﺟﺎ درﮔ پ دە ﺷﻮد )و اﻣﺮوزە بﻪ واﻗﻊ ﻫﻤﺎن � ﺳ � ﻮری بﻪ ﺧﺎ ﺟﺎ ی دادن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ � اﺳﺖ(، اﻣﺎ اﯾﻦ بﺎر ﻫﻢ ﻣﺴﺌﻮﻻن ﻧﺎﭼﺎر بﻪ ﺗﻐﯿ � ﺸﺎن ﻫﺎ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﻧﺎﭼﺎر ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ بﻪ ﻣﺮدم اﺟﺎزە ی ﺣﻀﻮر و ﻣﺸﺎرﮐﺖ بﺪﻫﻨﺪ. آن ﮔﻮر ﺗﺎ دو ﻫﻔﺘﻪ بﺎز ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺷﺪ و ﺗﺎﺑﻮت ﻫﻢ آن ﺟﺎ ﺑﻮد ﮏ � . ﺴﺖ و ﭘﻨﺠﺎە ﻫﺰار ﻧ � ﻠﯿﻮن و دو � ﻣ ت ام آﻣﺪﻧﺪ � ﻔﺮ ﺑﺮای ادای اﺣ – ﺎری از آن � ﺴ � ﻪ �� ﻫﺎ ﻣ ﺎری از آن � ﺴ � ﮐﻨﺎن و ﻫﺎ اﺷﮏ ﮏ � ﺰان. اﯾﻦ � ر ن ﺑﻮد ﮐﻪ، بﻪ ﻧﻈﺮم، دوﻟﺖ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ بﻪ ﺑﺮﮔﺰاری آن ﺳﻮﮔﻮاری ﻫﻤگﺎی ن ﻣﺎﺟﺮا را در دورە ی ﺗﻦ بﺪﻫﺪ. و ﻫﻤن � ی ﺗﺮ ﻫﻢ � ﻫﺎی اﺧ ﺮ ب � ﻢ. ا � ﺑیﻨ ﻪ ﺪن � د » تﻨﺎم � ﺎدﻣﺎن ﺟﻨﮓ و � « ﺪ، � ن ﺑﺮو ت در واﺷﻨﮕن آن ﺑﻨﺎی بﺎﺷﮑﻮ ە، � � ﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم � ﺑیﻨ ﺶ � آﯾﻨﺪ و ﭘ ﮐﺶ ﺎدﻣﺎن � ﻫﺎی ﺧﻮدﺷﺎن را در پﺎی � ﮔﺬارﻧﺪ – ﮏ ﻋﺮوﺳﮏ � � گﺎ » ﺗﺪی ﺧﺮﺳﻪ « ﮏ بﻄﺮی آب � � ، گﺎ ﺠﻮ ﺎز ﺑﻮدە � ﮏ � ﺪ آبﺠﻮی ﻣﺤﺒﻮب � ﮐﻪ ﺷﺎ – � و ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ اﯾﻦ � ﺎدﺑﻮدﻫﺎ وﮔﺮا � ﺐ � ب اﺳﺖﮐﻪ ﻣﺎ اﯾﻦ ﺗﺮﮐ ﺧﻮی �� اﺗﻔﺎق ﺧ داﺷﺖ ﻫﺎی � رﺳ ﻢ. � را دار � ی رﺳ � و ﻏ گ � ﺴﻪ و بﺨﺶ ﺑﺰر � ﺎ و ﻓﺮا � ﺘﺎﻧ �� ﺑ � ﺗﺎ � ف اول، در بﻌﺪ از ﺟﻨﮓ ﺟهﺎی ﺎی ﻏﺮب، ﻣﺮدم در ﺷهﺮﻫﺎ و روﺳﺘﺎﻫﺎی زادگﺎە � از دﻧ ﺷﺎن ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺎدﺑﻮد ﺟﻨﮓ بﻪ پﺎ ﮐﺮدﻧﺪ. ﺗﻌﺪاد آن � ﺴﻪ ب � ﺎ و ﻓﺮا � ﺘﺎﻧ �� ﻫﺎ ﻓﻘﻂ در ﺑ ﻪ ۶۰ ﺪ. � ﻫﺰار رﺳ » ﺴﮏ � ﻠ � او « ت رواج داﺷ � ﺸ � ( ﺑ � )ﺳﺘﻮن ﻫﺮ ، ﭼﻮن ﺖ ف آن ﺳﺎدە و ارزان ﺑﻮد؛ اﻣﺎ ﻣﺮدم ﺑﻨﺎﻫﺎی ﻗﺎبﻞ اﺳﺘﻔﺎدە ﻫﻢ ت ﺳﺎﺧن � ی ، ﮐﺘﺎب ﻤﺎرﺳﺘﺎن روﺳﺘﺎی � ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ، ﺑ ﺧﺎﻧﻪ، بﺎغ، آب ﻧﻮش. د ر