جنگ و ضدجنگ

ﺟﻨﮓ و ﺿﺪﺟﻨﮓ در زﻣﺎﻧﻪ ی ﻣﺎ ٩٤ در ذﻫﻦ ﻣﺎ درﮔﺬر � ی � زﻣﺎن ﺗﻐﯿ ﮐﻨﺪ، و ﻧﮕﺮش ﻣﺎ در اﯾﻦ بﺎرە اﻏﻠﺐ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﮐﻨﻨﺪە ی دﻏﺪﻏﻪ ی ن ﻣﺎ اﺳﺖ. ﺑﺮای کﺎﻧﺎدای ﻫﺎی ذﻫی ﻫﺎ، ﻣﻌ ﻨﺎی » �� ﺎدﻣﺎن و � « ] ﺴﻪ � ی در ﻓﺮا ﺎدﻣﺎن ﮐﺸﺘگﺎن کﺎﻧﺎدای � [ ی ﮐﺮدە � ﺗﻐﯿ ن ﻧﺼﺐ ﺷﺪە ﺑﻮد ﮐﻪ کﺎﻧﺎدا در آن ﺎدﻣﺎن در ﻣکﺎی � اﺳﺖ. آن ﺟﺎ بﻪ ی ﮐﻪ کﺎﻧﺎد ﺪە ﺑﻮد، ﺟﺎی � ی وزی رﺳ � ﭘ ی ای ن بﺎر درﮐ ی ﻫﺎ ﺑﺮای ﻧﺨﺴﺘن ﻨﺎر ﻫﻢ ﮐﻪ در ﺳﺎل � ب د ﮐﺮدە ﺑﻮدﻧﺪ؛ ﻫﻨگﺎ � گﺎن ﻧ � ﮏ � بﻪ ﻋﻨﻮان ۱۹۳۶ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺪارﮐﻨﻨﺪگﺎن آن � ﺎدﻣﺎن بﻪ روی ﻋﻤﻮم بﺎز ﺷﺪ، د � ی اﯾﻦ ا ﺟﺎ ر � ﻣﻘﺪس بﻪ ﺣﺴﺎب � ﺧﺎ ﻗﺪاﺳﺖ � آوردﻧﺪ، ﺧﺎ ﮐﻪ بﺎ � ﺎﻓﺘﻪ، ﺧﺎ � ﺟﺎن � ﺲ ﺷﺪە ﺑﻮد. ﻓﮑﺮ � ﮐﺸﺘگﺎنِ ﺟﻨﮓ ﺗﻘﺪ � ف ﻓﺸﺎی اﻻ ﮐﻨﻢ ن ﮐﻪ ﻣﺎ بﻪ آن ﺎدﺑﻮد ﺳﻮﮔﻮاری � ت بﻪ ﭼﺸﻢ � ﺸ � ً ﺑ � ﺎدﻣﺎن را اﺣﺘﻤﺎ � ﻢ، آن � ﺟﺎ ﺑﺮو � آن ﺟﻨﮓ � گ � ب دﻫﺎ و ﺑﯿهﻮد � ﺎنِ آن ﻧ � ﺎﻧ �� ﺑﺮای ﻗ ﻢ. � ﺑیﻨ � ﺎر دﺷﻮار � ﺴ � پ ﺑﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا ﻣﺎ اﯾﻦ ﺷﻮد بﻪ اﯾﻦ ی ﻫﺎ را بﻪ ﺷﯿﻮ ﻫﺎی ە � ﺎد � بﻪ � ﻣﺸﺨ � ﻢ و بﻪ ﺧﺎﻃﺮ � آور ﺮ در دﻫﻪ � ﻢ. ا � ﺳپﺎر ی ۱۹۷۰ � از ﻣﻦ � ﻓﮑﺮ � ﺪ، ﺣﺘﻤﺎ � ﺪ � ﭘﺮﺳ ن ﻢ ﺟﻨﮓ ﺟهﺎی � ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﺎ کﻢ کﻢ دار � ﺎد � اول را از � ش � ﻢ و بﻪ ﻓﺮاﻣﻮ �� ﺑ ﺎ، در ﺳﺎل � ت اﻟ � ﻢ. در اﺳ � ﺳپﺎر ﮔﺮد در ﻣﺮاﺳﻢ � ﺎر ک � ﺴ � ، اﻓﺮاد � ب د گﺎﻟﯿﭙﻮ � ﻧ » � ﺶ ﺻبﺤگﺎ � ﺎ � ﻧ « در � ض � ب ا ﺣﺎ � ﺎدﻣﺎن ﺟﻨﮓ در کﺎﻧ � ﻣﺤﻞ ﺷﺪﻧﺪ. در دﻫﻪ ی ۱۹۸۰ در ﺘﺎﻧ �� ﺑ ح ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮاﺳﻢ � ﺎ، اﯾﻦ بﺤﺚ ﻣﻄ � » ﺎدﺑﻮد � روز « � درکﻠ ﺴﺎﻫﺎ را ﻮط بﻪ �� ﻢ و بﻪ ﻣﺮاﺳﻢ ﻣ � ﺣﺬف ﮐﻨ » ب � ﺎزدە ﻧﻮاﻣ � « ] روز اﻣﻀﺎی ﻣﻌﺎﻫﺪە ی ﻣﺘﺎرﮐﻪ [ ی ﺟﻨﮓ ﻢ؛ بﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﺗﻮﺟهﺎت بﻪ � ﺧﺎﺗﻤﻪ دﻫ ﺎﻓﺘﻪ، و ﺣﺎﻻ اﯾﻦ ﺟﻨﮓ بﻪ � ﺶ � اﻓﺰا � ﺎرە بﻪ ﻧﻮ � ف اول دو ﺟﻨﮓ ﺟهﺎی ﻣبﺪل ﺷﺪە ﮐﻪ � بﻪ ﻣﻮﺿﻮ � ﻧﻮ ض ﮐﺸﻮرﻫﺎ، اﻟﺒﺘﻪ ﻧ � در بﻌ � ﻗﻄﻌﺎ ﻪ ﻫﻤﻪ ﺎد و ﺧﺎﻃﺮە � ، ی ﮐﺸﻮرﻫﺎ � � ی آن را ﮔﺮا ﻢ. � دار گ � ﮋ � از و �� ، بﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻫﺎی دﻟگﺮم ﮑﺮد ﻣﺎ ﺑﺮای � ﮐﻨﻨﺪە در رو بﻪ ﺎدآوری و بﻪ � ش از � ن اول اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ بﺨ ﺟﻨﮓ ﺟهﺎی � ﺧﺎﻃﺮﺳپﺎری