در اواخر قرن نوزدهم و ابتدای قرن بیستم، تجددطلبانی از ایران، افغانستان، ژاپن، و ترکیه میکوشیدند با بهرهگیری از علم نژادِ غربی، سفیدپوست بودن ملتهای خود را در برابر انظار غربیان به اثبات برسانند، در هنگامهی کشمکشهای ضداستعماری اعتماد به نفس جوامع خود را بهبود ببخشند، و با استفاده از صلاحیت نژادی احتمال رسیدن به تمدن را بالاتر ببرند. در این میان مورد ترکیه به سبب گستردگی مبارزاتش برای سفید بودن، بسیار جذاب است.
برخی از پژوهشگران قرنها گمان میکردند که شاید هزار و یک شب زاییدهی فکر و خیال شرقشناسی فرانسوی بوده است و نه نویسنده یا نویسندگانی عرب. اما تحقیقات اخیر به رمزگشایی از هویت خالق این اثر انجامیده است.
هم مدافعان و هم مخالفان اردوغان، رئیس جمهور کنونی ترکیه، مقایسهی او با عبدالحمید، آخرین سلطان عثمانی، را درست میدانند. از نظر منتقدان، عبدالحمید یک مستبدِ واپسگرا بود، اما هوادارانِ اردوغان او را آخرین فرمانروای بزرگ مسلمان میدانند. برداشت مشابهی دربارهی اردوغان رواج دارد: بسیاری او را مردی مقتدر میدانند که به دنبال احیای روح امپراتوری عظیم ...
هم مدافعان و هم مخالفان اردوغان، رئیس جمهور کنونی ترکیه، مقایسهی او با عبدالحمید، آخرین سلطان عثمانی، را درست میدانند. از نظر منتقدان، عبدالحمید یک مستبدِ واپسگرا بود، اما هوادارانِ اردوغان او را آخرین فرمانروای بزرگ مسلمان میدانند. برداشت مشابهی دربارهی اردوغان رواج دارد: بسیاری او را مردی مقتدر میدانند که به دنبال احیای روح امپراتوری عظیم ...
زمانی که جنبشهای اجتماعی و سیاسی در اواخر امپراتوری عثمانی اوج گرفته بود، عبدالبهاء که در فلسطین، در حصر حکومت عثمانی زندگی میکرد، با بسیاری از روشنفکران و سیاستمداران اصلاح طلب عثمانی ارتباط دوستی و همفکری داشت.
روایتی که در ادامه میخوانید تابستان گذشته در نیویورک تایمز منتشر شده است. این گزارش حاصل 18 ماه کار تحقیقی است، و ماجرای فاجعهای را بازگو میکند که«دنیای عرب»، این دنیای ازهمگسیخته، از زمان حمله به عراق در سال 2003 متحمل شده است. حملهای که به ظهور داعش یا «دولت اسلامی عراق و شام» و بحران جهانگیر پناهجویان ختم شد.