دانشکده 68 سیاسی موضع حمایت از برابری جنسیتی اتخاذ کنند. شمار زنان در پارلمان طی انتخابات های دهه ی ۱۹۹۰ ، از ۳۷ درصد به ۳۳ درصد افت کرد و به این ترتیب، شمار کرسی های احزاب چپ نیز که نامزدهای زن بیشتری داشتند، کاهش یافت. زنان عضو احزاب و فمینیست های بیرون از دولت و پارلمان، نگران کاهش حضور زنان در پارلمان و ازدست رفتن برابری های به دست آمده شدند. همین نگرانی ها موجب شد زنان فعال درون و بیرون احزاب به تعمیق ارتباطات اجتماعی خود و شبکه سازی گسترده تر رو آورند. به این ترتیب، فمینیسم سوئدی از ابتدای قرن بیستم در تعاملش با دستگاه حکومت، پیگیر خواست های اقتصادی و اجتماعی طبقات مختلف و مشخصاً خواست برابری در کار بود . به همین دل یل هم با وجود افت وخیزهای فراوان، توفیق های چشمگیری داشت ، پایگاه اجتماعی و سیاسی قابل توجهی نیز به دست آورد و موفق به حفظ آن شد. آفریقای جنوبی سابقه ی عضویت کامل زنان در حزب «کنگره ی ملی آفریقا» به سال ۱۹۴۳ برمی گردد و از این زمان تا دهه ی ۱۹۹۰ کنگره ی مل ی، حزبی غیرقانونی و در تبعید بود و سابقه ی حضور زنان در پارلمان را باید از سال ۱۹۹۴ ، یعنی نخستین پارلمان پس از آپارتاید، لحاظ کرد. وقتی در سال ۱۹۹۱ هیئتی متشکل از نمایندگان همه ی احزاب سیاه پوستان با دولت آپارتاید مذاکره کرد، هیچ نماینده ی زنی در این هیئت نبود. همین جا بود که زنان کنگره ی ملی احساس خطر کردند و پیگیرِ به دست آوردن سهمیه ی نمایندگی در کنگره ی خود حزب شدند که در همان سال برگزار می شد. این تلاش، ناکام ماند اما در سال ۱۹۹۴ حزب با دادن سهمیه ی نامزدی برحسب نسبتجمعیتی به زنان حزب موافقت کرد که این قاعده در حزب حفظ شد. این سهمیه اما درعمل همچون ابزاری در
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2