۱۰ چگونه می توان یککشور را دزدید؟ پدیده ی خصوصی سازی در جمهوری اسالمی در فضایی سرشار از تاریکی، بی قانونی، ابهام و سیاست زدگی مبتنی بر آزمون وخطا زاده شد، رشد کرد و به میدانی پر از فساد و ناکارآمدی و پرخطر برای بخش خصوصی و درعینحال سفره ای برای خواص بدل شد . این پدیده از ابربحران های جمهوری اسالمی در پایان یک دورهی چهل ساله است و مسیری طی کرده که تقریبا نمی توان در دنیا برای آن همتایی یافت. خصوصی سازی در دنیا، به صورت عملی و جدی، در ابتدای دههی ۱98۰ شروع شد و تقریبا بعد از یک دهه پرونده ی آن بسته شد. در برخی کشورها مثل روسیه، آذربایجان و لهستان در ابتدا تجربه ی ناموفقی بود ، اما در برخی موارد خیلی سریع به مسیر مرسوم خود در دنیا بازگشت. اما جمهوری اسالمی در این مورد نیز، مثل بسیاری دیگر از موارد که به تجربه ی جهانی اهمیتی نمیدهد، بهدنبال آن رفت چرخ را خودش دوباره و چندباره اختراع کند. بخش «خصولتی» زاییدهی این اختراع است، فرزندیکه تنها در اقتصاد ایران می توان سراغ آن راگرفت. عمر ادبیات و اجرای خصوصی سازی در ایران تقریبا همسنوسال جمهوری ؛ از المی است اس ۱۰ تیر ۱358 که شورای انقالب قانون حفاظت و توسعه ی صنایع ایران را تصویب و ابالغ کرد و تاکنون همچنان به نظر میرسد این پروژه ی اقتصاد ی، سیاسی، امنیتی و نظامی هنوز در ابتدای راه خود قرار دارد. براساس قانون حفاظت و توسعه ی صنایع ایران، غیر از صنایع زیربنایی چون نفت و گاز، پتروشیمی، برق و مخابرات و شیالت که پیش از آن نیز در اختیار دولت بود، تقریبا همه ی عرصهی حیات اقتصاد ایران به دولت واگذار شد، ازجمله: صنایع تولیدات فلزی مثل فو ؛ الد مس و آلومینیوم؛ بانکداری؛ ساخت و مون تاژ کشتی و هواپیما؛ صنایع و معادن بزرگیکه صاحبان آنها روابط خاص و ویژه ای با رژیم پهلوی داشتند و به رانت هایی دسترسی داشتند؛ و مؤسسات و کارخانه هاییکه وام هایکالنی از سیستم بانکی قبل از انقالب دریافتکرده بودند و در شرایط نامناسبی برای بازپرداخت بدهی خود قرار داشتند. بهعبارتی، با این قانون تقریبا همهی واحد های تولیدی و صنعتی کشور که بیش از ده نفر شاغل داشتند دولتی شدند.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2