دیگران در میان ما

� ﺴﺘﺎن و ﻧ � اﻓﻐﺎ � ﺴﻨﺪگﺎن اﻓﻐﺎن در ادﺑ � ﺎت ن داﺳﺘﺎی ﺮانﯾا ١٨١ � ﺶ �� ﺎر ﺧ � بﺎ ﻣﻌ � ﺑیﻨﺪ. او ﺪ: �� ﮔ » ﺎﻧﻢ ﺷﺪە � ﻣﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﻔﺎوت ز ام و ﺗﻼشﮐﺮدە ﺎن ﺧﻮدم ﺑﺮﺳﻢ. � ام بﻪ ز « ١ ﺑﺮای ﻧﻤﻮﻧﻪ، داﺳﺘﺎن ﻣﺮدگﺎن از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ داﺳﺘﺎن » خ ﻣﺰار � ی ﻫﺎی � اﻧﺠ « اﯾﻦ ﻃﻮ � ر آﻏﺎز ﺷﻮد: » ﺟﻨﺎزە ﺪﻧﺪ و ﻫﻤﺮاە � ن ﭼﺎە ﮐﺸ ی ﻤﺎن را از ﺑن � ﻫﺎ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮدﻧﺪ. بﻌﺪ از ﭼﻨﺪ روز، ﻤﺎن ﻣﺎﻧﺪە ﺷﺪ � پﺎی ﮐﻪ رو ﺪار � ، ﺑ ﻢ. � ﺷﺪ ﺎﻓﺘﻨﺪ. � ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺎ را ﻢ، بﺎز ﺟﻨﺠﺎل ﺷﺪ. � پﺪرﮔﻔﺖ: آﺳﻮدە ﺑﻮد ﺎﻓﺘﻨﺪ. � ﻢ ﮔﻔﺖ: ﻫﺎ، ﻣﺎ را � ﺎ � کﺎ � ﺎرە ﮔﻔﺖ: ﻧ � پﺪر دو ﻓﻬﻤﻨﺪﮐﻪ ﻣﺮدە � ﻫﺎ را ﻧبﺎ ﺪارﮐﻨﻨﺪ. � ﺪ ﺑ ﻢ. � ﻢ، ﻣﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ � ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺎ ﮐﻪ ﻧﻤﺮد ت ﮐﻪ ﻫﻨﻮز زﻧﺪە ﺑﻮد و ﺧﻨﺪە ﻢ ﻓﻘﻂ ﺧﻨﺪە ﮐﺮد؛ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ وﻗی � ﺎ � کﺎ � � ﺶ را ﺗکﺎﻧﺪ و ﺧﺎ � ﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ وکﺎﻻ � ﮐﺮد، ﺧﻨﺪە ﮐﺮد. بﻌﺪ، از ﺟﺎ ﻢ ﮐﻪ در ﭼﺎە ﺗﺎ ﺷﺪە ﺑﻮد � ﭘﺮ ﺷﺪ و ﻣﺎﻣﺎ � ن ﭼﺎە ازﮔﺮد و ﺧﺎ ی بﺎد ﮐﺮد. ﺑن ﺟﻨﺎزە ﻓﻪ ﮐﺮد و بﻌﺪ بﺎ � ، ی ون بﮑﺸﺪ � ﻫﺎی ﻣﺎ را ﺑ گ � ﻨ � اش ﺷَﻔِﻠ ن ﺟﻠﻮی ﺑﯿی ﺴﺖ. � ﺶ را � و دﻫﺎ « اﯾﻦ داﺳﺘﺎن، بﺎ اﯾﻦ ﺎدی در آن � ی ز � ف دارد، ﺗﻌﺎﺑ ﺴﺘﺎی � ﺎن و ﻟﺤﻦ اﻓﻐﺎ � ﮐﻪ ز ن ﻧﺎآﺷﻨﺎ بﺎﺷﺪ. ﺴﺖﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﺨﺎﻃﺐ اﯾﺮای � ﻧ اﺑﺘﺪای رﻣﺎن » اﻧﺘﻬﺎی روز «- ﻦ رﻣﺎن ﻣﺤﻤﺪی �� آﺧ - اﯾﻦ ن اﺳﺖ: ی ﭼﻨن » ﺸﺖ دروازە � ، ﺑﺮآﻣﺪە ﺑﻮد � ی � ﺪار ﺷﺪە ﺑﻮد و بﻪ دﻫﻠ � ﻮ ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﺑ �� ﺑ ی اﺗﺎق آﻏﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﻟﺤﻈﻪ ای ﻣﮑﺚ ﮐﺮدە ﺑﻮد. ﮔﻮش دادە ﺑﻮد و ﺻﺪای ﻧﻔﺲ ﻫﺎی بﻠﻨﺪ و ﺧﺶ � . ﺪە ﺑﻮد � دار آﻏﺎﺻﺎﺣﺐ را ﺷن ﺧﻮاﺳﺖ از دروازە بﻪ � ی � ی دﻫﻠ ﺪ � ﺑَﺮﻧﺪَە ﺑﺮآ و ﻨﻪ � از راز ﺎن ﺷﻮد � ﻫﺎ پﺎ و ﺑﺮود ﺗ ﺎ ﻃﻬﺎرت ﮕﺮ ﻗﻀﺎ ﺷﺪە � ﺪ ﻧﻤﺎز ﺻبﺤﺶ را بﺨﻮاﻧﺪ ﮐﻪ د � ﺎ � ی د و ﺑ � ﮐﻨﺪ و وﺿﻮ بﮕ ١ . ﻫﻤﺎن.