95 نتی جهگ یری برای شناخت ناپدیدسازی الزم است دقیقا از همان زمان و مکانی که جنایت اتفاق می افتد و مقاومت در برابر آن شکل می گیرد آغاز کنیم. مقاومت فردی و به ویژه جمعی بستگان ناپدیدشدگان و روایت های تکان دهنده آنان از این تجربه هولناک که به شکلی محدود و گاه گسترده در رسانه های جمعی منعکس میشدند به شکلی بسیار موثر جنبههای به غایت غیرانسانی و عناصر اصلی ناپدیدسازی را بیان می کردند. جنبش جهانی حقوق بشر متشکل از جمع های دوستانه یا سازمانیافته قربانیان و بستگان آنان و گروهها و سازمان های محلی، ملی و بینالمللی غیردولتی مدافع حقوق بشر، به ویژه عفو بینالملل و برخی نهادهای بین دولتی با سازمان دادن کارزارهایی موفق و انتشار گزارشهایی موثر درباره ناپدیدسازی وجدان عمومی را تحت تاثیر قرار داد. عالوه بر آن برخی اتفاقات در سطح بین المللی در دهه های )1960-70( 1340-50 ، از جمله گستردگی جنبش حقوق مدنی، جنبش جوانان و دانشجویان، جنبش فمینیستی و جنبش برای صلح که با هم رابطه ای نزدیک داشتند، قرار داد هلسینکی که حقوق بشر را به یک مسئله در رابطه شرق و غرب تبدیل کرد، اجرایی شدن میثاق های بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و در نهایت انتخاب جیمی کارتر در آمریکا، مبارزه با نقض حقوق بشر را اندکی تسهیل کردند. در چنین شرایطی چشم بستن و نادیده گرفتن ناپدیدسازی قهری که به گستردگی در جهان اتفاق میافتاد برای جامعه جهانی و سازمان ملل دشوار بود. پس مجمع عمومی سازمان ملل با تصویب قطعنامهای در آذر 1357 (دسامبر )1978 از کشورهای عضو، دبیرکل و کمیسیون حقوق بشر خواست که اقداماتی موثر برای محافظت از افراد در برابر ناپدیدسازی
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2