جستاری در ناپدیدسازی قهری 96 که سبب نگرانی جامعه جهانی بود به عمل آورند. هر چند در این قطعنامه تعریفی از ناپدیدسازی ارائه نشده بود اما بر پیچیدگی این جنایت، که نقض حق حیات، آزادی و امنیت، شکنجه نشدن، آزادی از بازداشت و زندان خودس رانه و حق دسترسی به دادگاه علنی و عادالنه، تاکید کرده و از دولت ها خواسته بود که ضمن تحقیق در مورد همه موارد ناپدیدسازی اطمینان حاصل کنند که قوانین به گونهای باشند تا از وقوع ناپدیدسازی جلوگیری شده ، ارتکاب آن جرم محسوب شود و با دیگر دولت ها و نهادهای سازمان ملل در این زمینه همکاری کنند. تاسیس «گروه کاری» در اسفند ( 1358 مارس )1980 آغاز اقدامات عملی سازمان ملل در این زمینه بود. مهمتر ین وظیفه این نهاد، که به عنوان رابطی میان بستگان ناپدیدشدگان و دولت ها عمل میکند، انسان دوستانه است. گزارش های «گروه کاری» و نهادهای غیردولتی مد افع حقوق بشر از موارد ناپدیدسازی، هر چند در مقایسه با ابعاد واقعی آن در سطح جهان بسیار محدود بود، بر وخیم بودن شرایط گواهی میداد. این گزارشها بر ضروری بودن توجه به در خواست جنبش جهانی حقوق بشر برای انجام اقداماتی جدیتر برای محافظت از همه افراد در برابر ناپدی دسازی صحه میگذاشت. پس از پایان جنگ سرد در اواخر دهه 1360 (دهه )1980 ، اقداماتی جدی برای تصویب سندهایی تعهد آور نیز آغاز شد. هر چند تصویب میثاقی بین المللی برای مقابله با ناپدیدسازی تا 2006( 1385 ) به تاخیر افتاد 1 ، اما در دهه )1990( 1370 سه سند مهم یعنی «اعالمیه» ( 1371 )، «میثاق قاره ای» ( 1373 ) و اساسنامه رم ( 1377 ) به تصویب رسید. در هر چهار سند ناپدیدسازی تعریف یا مشخصات آن ذکر شده است. در این تعاریف هر چند در بیشتر موارد از زبانی مشابه یا یکسان استفاده شده است، اما برخی تفاوت های مهم در تعریف ارائه شده در اساسنامه رم نسبت به سه سند دیگر وجود دارد. در هر چهار سند بر وجود چهار عنصر که به هم مربوط هستند یعنی 1 ) سلب آزادی 1 هنوز هم پس از 17 سال تعداد اعضای آن تنها 70 کشور است که تنها 24 کشور امکان تماس فردی با «کمیته» را پذیرفتهاند
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2