۱۱۴ نجف دریابندری آدم ه ای ی هستند که رشتهها ی کارشان خیلی بیش از اینها هست. مهم این نیست که آدم در چند رشته کار می کند، مهم این است که این رشتهها را چقدر جدی می گیرد و نتیجتا چه از کار درمیآورد. من، به خیال خودم، هیچوقت کارهایم را سرسری نگرفتهام. اینکه درعمل چه از کار درآوردهام ، البته من هم دراین باره داوریها ی خودم را دارم، ولی ترجیح می دهم این داوری را به دیگران واگذار کنم. اجازه بدهید قدری به ادبیات بپردازیم. دربارهی شعر و رماننویسی بعد از انقالب این تصور وجود داردکه شعر رشدی نداشته، درحالی که رماننویسی در حال پیشرفت است. برای ما این سؤال مطرح است که آیا دورهی شعر به سر رسیده؟ یا شعر در این دورهی خاص افتکرده؟ آیا ازاین پس وجه مسلط در ادبیات فارسی با شعر نخواهد بود؟ ال او باید بگویم که من هیچوقت داخل گود شعر نبودهام، به خصوص سالهای اخیر . در این سالها شعر کم خواندهام. علتش هم خیال می کنم نوعی زدگی یا واکنش بود که در من پیدا شد، بهدلیل وفور وحشتناک شعرهای بد. میگویند وفور شعر سفید و سیگار وینستون یکی از مشخصات جوامع جهان سوم است. وفور شعر هم گویا با سقوط کیفیت شعر مالزمه دارد. یک وقت ژان پل سارتر گفته بود ــ در کتاب ادبیات چیست؟ ــ گمان می کنم به من ایراد می گیرند که تو به شعر عالقه نداری و دلیلشان هم این است که من در مجلهام شعر کم چاپ میکنم. و القه دارم ولی گفته بود من به شعر خیلی ع به همین دلیل است که در مجله ام شعر کم چاپ میکنم. ال چون شعر اصو عنصر کمیابی است. شعر از نوادر دستاوردهای انسان است. نوعی تقطیر تجربهی انسانی است که مثل سایر مقطرات چکه چکه به دست می آید و باید با قطره چکان هم مصرف شود. اگر زیادی شد، ممکن است حال آدم را به هم بزند. بههرحال، من حالم به هم خورد. این است که در واقع نمی توانم با احاطه راجع به این موضوع حرف بزنم. اینکه گفته می شود شعر دارد یک دورهی افول یا رکود را می گذراند، شاید اینطور باشد. شاید بهدلیل اینکه شعر در شرایط تاریخی خاصی شکوفای ی پیدا میکند و اوج میگیرد. یکی از این شرایط ظاهرا ً فشار و محدودیت است. قبل از ۲۸ مرداد فشار
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2